TV-gids

De Argentijnse dirigent en klavecinist Leonardo García Alarcón leidt zijn ensemble Cappella Mediterranea in een programma gewijd aan Italiaanse barokmuziek. Het ensemble speelt een aantal prachtige barokwerken van Francesco Cavalli, een vooraanstaand componist uit het Venetië van de 17e eeuw, en twee van zijn bekendste leerlingen, Barbara Strozzi en Antonia Bembo. De Argentijnse sopraan Mariana Flores zingt de vocale werken. Op het programma staan ‘Mira questi due lumi’ uit Cavalli’s Le nozze di Teti e di Peleo, ‘Dimmi, Amor, che farò’ uit L'Oristeo, ‘Sinfonia della notte’ uit L’Egisto, en ‘E vuol dunque Ciprigna’ uit Ercole Amante; ‘M’ingannasti in verità’ uit Bembo’s Produzioni armoniche consacrate a Luigi XIV; Strozzi’s Sino alla morte, Che si può fare, Lagrime mie, L’amante segreto, en è Pazzo il moi core; Biagio Marini’s La Romanesca; Tarquinio Merula’s Aria Sopra La Cieccona; en Dario Castello’s Sonata Seconda. Deze opname vond plaats in de magnifieke Église Notre-Dame in Sablé-sur-Sarthe, Frankrijk, op 26 augustus 2020.

Alexander Ullman (1991, Verenigd Koninkrijk) speelt Franz Liszts Pianoconcert nr. 2 (S125) tijdens de solo-finale van het 11e Internationaal Franz Liszt Pianoconcours in TivoliVredenburg te Utrecht. Het concours bevordert zowel de muzikale ontwikkeling alsook de concertervaring van pianotalenten afkomstig uit alle uithoeken van de wereld. Hierdoor vormt het concours een belangrijke opstap tot de internationale klassieke concertwereld voor jong talent dat een professionele carrière als musicus ambieert. Het Internationaal Franz Liszt Pianoconcours werd voor het eerst georganiseerd in 1986 en behoort inmiddels tot een van de meest prestigieuze pianoconcoursen ter wereld.

Jeffrey Tate dirigeert het Mozarteum Orchester Salzburg in een uitvoering van Mozarts ‘Parijs’ Symfonie Nr. 21 (KV. 297). Mozart componeerde dit werk in 1778, tijdens zijn teleurstellend verlopen zoektocht naar een baan in de Franse hoofdstad. Het eerste deel van de symfonie bevat de meest indrukwekkende klanken en harmonieën die Mozart schreef voor orkest. Opvallend is dat de componist voor het eerst gebruik maakt van de klarinet, nadat hij eerder in Mannheim in aanraking was gekomen met dit relatief nieuwe instrument. Met hoorns, trompetten, pauken en een volle blazerssectie (fluiten, hobo’s, klarinetten, fagotten) vergt de symfonie de grootste bezetting waarvoor de componist tot dan toe geschreven had. Deze uitzending is geregisseerd door János Darvas.

De Chinese pianist Zhu Xiao-Mei speelt J. S. Bachs Goldbergvariaties (BWV 988) op het Bachfestival Leipzig. Deze opname werd in juni 2014 gemaakt in de Thomaskerk, waar Bach het grootste deel van zijn carrière doorbracht als 'Thomaskantor': de muzikaal leider van het jongenskoor, het Thomanerchor. De Goldbergvariaties bestaan uit één aria en een verzameling van 30 variaties. Het werk verscheen in 1741 en ontleent z'n naam aan klavecinist Johann Gottlieb Goldberg. De Goldbergvariaties zijn geen melodische variaties op een thema – niet de melodie, maar de baslijn en akkoordprogressie van de aria vormen de basis voor de variaties. Elke derde variatie in de reeks van 30 is een canon met een stijgend patroon. De Goldbergvariaties behoren tot Bachs meest geliefde werken, die dankzij de legendarische opnames die Glenn Gould in 1955 en 1981 van dit werk maakte een nóg groter publiek hebben bereikt.

Salon Romantique à Venise brengt een eerbetoon aan het werk van de Palazzetto Bru Zane Foundation. Deze wil bijdragen aan de herwaardering van vaak over het hoofd gezien Frans muzikaal erfgoed van de tijd van Lodewijk XVI in de late achttiende eeuw tot de Eerste Wereldoorlog. Dit concert vormt een reis door het Franse romantische repertoire, uitgevoerd door pianist David Violi, sopraan Jodie Devos, en mezzosopraan Anaik Morel. Op het programma staan een aantal geliefde Franse aria's, waaronder Seguedille uit Georges Bizet's 'Carmen', het Bloemenduet uit Leo Delibes' 'Lakmé', en 'Mon cœur s’ouvre à ta voix' uit Camille Saint-Saëns' 'Samson et Dalila'. Dit programma is opgenomen in het Palazzetto Bru Zane in Venetië, Italië, in 2016.

Chaeyoung Park (Zuid-Korea, 1997) voert Joseph Haydns Pianosonate in Bes-groot (Hob. XVI.41), Béla Bartóks In de Open Lucht, SZ 81, BB 89, en Sergej Rachmaninovs Pianosonate nr. 2 in bes-klein, Op. 36 (versie van 1931) uit tijdens de halve finales van de Piano-editie 2021 van het Concours musical international de Montréal (CMIM). Dit recital werd opgenomen in het 1900 Building in Mission Woods, de Verenigde Staten.

Sir Simon Rattle dirigeert de Berliner Philharmoniker in een uitvoering van Igor Stravinsky’s De vuurvogel. Nadat verscheidene prominente Russische componisten de opdracht van impresario Sergej Djagilev om balletmuziek te componeren voor diens rondreizende balletgezelschap Ballets Russes naast zich neerlegden, nam Djagilev de jonge en nog onbekende Stravinsky in de arm om de balletmuziek te schrijven. De vuurvogel vertelt het verhaal van Prins Ivan die vriendschap sluit met de mythische Vuurvogel, tot wie hij zich later wendt in de strijd tegen de kwade tovenaar Kosjtsjej. Het werk werd voor het eerst uitgevoerd in Parijs op 25 juni 1910 en betekende Stravinsky's doorbraak als componist. Bovendien was dit het eerste product van de vruchtbare samenwerking tussen Stravinsky en Djagilev. Deze uitvoering werd opgenomen in de Hongaarse Opera te Boedapest als onderdeel van het Europakonzert 2005.

De Italiaanse componist Claudio Monteverdi (1567-1643) componeerde in een halve eeuw negen boeken met madrigalen, waarmee hij bijdroeg aan de transformatie van het genre. De polyfone, a capella madrigalen van de late renaissance maakten plaats voor de 'concertato' madrigalen van de vroege barok, waarbij de focus verschoof naar het vermogen van muziek om emoties uit een tekst tot uitdrukking te brengen. In 2011 begonnen de Britse tenor Paul Agnew en het gerenommeerde barokensemble Les Arts Florissants met opnames van Monteverdi’s eerste acht boeken met madrigalen. In deze uitzending gaat Agnew Les Arts Florissants voor in de madrigalen van Boek I. Boek I verscheen op nieuwjaarsdag 1587 en bestaat uit zeventien vijfstemmige madrigalen. Deze uitvoering werd opgenomen in de Cité de la musique in Parijs, Frankrijk, in 2011.

Vanaf het eerste concert onder leiding van Arturo Toscanini in 1938 tot de wedergeboorte in 2003 onder leiding van Claudio Abbado: deze documentaire gaat over een legende. Elk jaar komen de grootste dirigenten en de beste orkesten in het Zwitserse Luzerne bij elkaar om tijdens het festival symfonische muziek te presenteren aan het publiek. De geschiedenis van het Lucerne Festival wordt verteld door enkele notabelen, waaronder dirigent Claudio Abbado die zijn visie op het festival geeft, en celliste Natalia Gutman en klarinettiste Sabine Meyer, die al jarenlang deel uitmaken van het Lucerne Festival Orchestra.

Kunnen wij het creatieve brein van Ludwig van Beethoven ervaren als van binnenuit, en dan met name in de laatste fase van zijn leven, toen de componist met ernstig gehoorverlies te maken had? Pianist Tom Beghins recente opnames van Beethovens Pianosonates Op. 109, 110 en 111 zijn een artistieke verkenning van de manier waarop Beethovens musiceren werd gevormd door de werkomstandigheden die hij met hulp van collega's en vrienden wist te scheppen. Tom Beghin voert niet alleen Beethovens drie meesterlijke pianowerken uit op een magnifieke, nieuwe replica van Beethovens Broadwood & Sons fortepiano, hij maakt bovendien gebruik van een gereconstrueerde 'Gehörmaschine', een resonator zoals Beethoven die op zijn piano liet inbouwen zodat hij muziek kon blijven schrijven terwijl zijn gehoor achteruit ging. “U hoort het beter als u uw hoofd onder dit apparaat houdt, nietwaar?,” vroeg André Stein aan Beethoven. Twee eeuwen later kunnen wij zelf ervaren hoe Beethoven zijn eigen muziek hoorde, en ons afvragen: horen wij Beethovens muziek nu anders? Beghin lokt ons de 'gehoormachine' in, zodat we de essentie van Beethovens onstuimige en onweerstaanbaar poëtische muzikale vibraties niet alleen kunnen horen, maar ook voelen. 'Inside the Hearing Machine' nodigt ons uit een kijkje te nemen in de multi-sensorische speeltuin van een dove componist die een veel inniger band met zijn instrument had dan alleen de klank mogelijk maakte.

Pianist Michelle Candotti (Italië, 1996) treedt op met het CMIM ensemble, bestaande uit drie strijkers van het Symfonieorkest van Montreal, in een uitvoering van het eerste deel, Sostenuto assai – Allegro ma non troppo, van Robert Schumanns Pianokwartet in Es-groot, Op. 47. Dit optreden vond plaats in de kamermuziekronde van het uit twee delen bestaande halve finale van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

De Russische pianist Misha Fomin wordt alom geprezen door muziekcritici om zijn subtiele touché en uitzonderlijke frasering. Fomin studeerde cum laude af aan de gerenommeerde Gnessin's Russian Academy of Music te Moskou, waar hij studeerde onder Lina Bulatova, die op haar beurt een studente was van Helen Gnessina en de legendarische Heinrich Neuhaus. Later vervolgde Fomin zijn studie op de Hochschule für Musik ‘Franz Liszt’ te Weimar. Vandaag de dag ontvangt Fomin wereldwijd staande ovaties en zet hij zich in voor educatie van opkomend talent middels de organisatie van talloze masterclasses en evenementen. In dit succesvolle concert uit 2018 keert Fomin wederom terug naar het Concertgebouw te Amsterdam met een aantrekkelijk concertprogramma: Beethovens Pianosonates Nr. 8 'Pathétique' en Nr. 14, 'Mondschein', alsook Tsjaikovski's Vier Seizoenen, Op. 37b.

Bernard Haitink dirigeert de Berliner Philharmoniker tijdens een Paasconcert in Baden-Baden in 2015. Op het programma staat Ludwig van Beethovens Symfonie Nr. 6 in F majeur, Op. 68. Beethoven componeerde zijn Zesde Symfonie tussen 1802 en 1808. Het draagt de bijnaam ‘Pastorale’ en is een van de weinige voorbeelden van programmamuziek door de Duitse componist. In tegenstelling tot de andere symfonieën van Beethoven bestaat de Zesde Symfonie uit vijf delen.

Sergej Prokofjev baseerde zijn ballet ‘Romeo and Juliet’ op William Shakespeares beroemde toneelstuk met diezelfde naam, over twee jonge geliefden uit de twistende families Montague en Capulet. De geroemde Franse choreograaf Jean-Christophe Maillot creëerde in 1996 een opvallende choreografie van dit ballet, die over de hele wereld met veel succes is uitgevoerd. In zijn productie benadert Maillot het verhaal van Romeo en Julia niet als een sociaal conflict of een strijd tussen geslachten die volgens een strikte erecode wordt uitgevochten, maar juist als een verhaal over de tragiek van de willekeur, die uitmondt in de dood van twee kinderen die zich meer richtten op liefde dan op haat. Deze versie uit 2002 wordt gedanst door de dansers van het Ballet van Monte-Carlo. Chris Roelandt en Bernice Coppieters dansen de titelrollen.

De Amerikaanse dirigent Leonard Slatkin voert het Orchestre National de Lyon aan in deze concertopname uit 2014 uit het Auditorium de Lyon. Het concert begint met William Bolcoms 'Circus Ouverture', speciaal geschreven voor Slatkins 70e verjaardag dat jaar. Het concert gaat verder met een uitvoering van Ludwig van Beethovens Tripelconcerto in C majeur, Op. 56. Daarin spelen niet minder dan drie geweldige solisten: Olga Kern op de piano, Baibe Skride op de viool en Sol Gabetta op de cello. Deze compositie is het enige Beethovenconcerto met meer dan één solo-instrument. Tot besluit van het concert klinkt Maurice Ravels geliefde orkestratie van Modest Moessorgski's Schilderijen van een tentoonstelling.

The boy with the Wig - Kids on Mozart verkent de fascinatie van kinderen voor de beroemde componist. In de 30 minuten durende film van Klaus Wischmann zien we jongens en meisjes, variërend in leeftijd van acht tot elf jaar, die zijn levensverhaal soms op speelse, en soms op serieuze wijze navertellen. Ontdek Wolfgang Amadeus Mozart zoals kinderen hem zien!

Philippe Gérard dirigeert het Ensemble Astoria en The New Baroque Times Voices in een uitvoering van Martín Palmeri's Misa Tango. Opgenomen te Amuz, Antwerpen in februari 2020. Geproduceerd door Evil Penguin TV. In zijn ‘Misa Tango’ vermengt de Argentijnse componist, Martín Palmeri (°1965), alle elementen van een traditionele, Latijnse mis met het hart en de ziel van de tango! De melancholische bandoneon, de krachtige gezangen en het stuwend ritme spelen hier een hoofdrol. Het resultaat is een rijkelijk werk, beladen met emoties, passie en pijn, omgezet in een vibrerende energie.

De uitzonderlijke Russische pianisten Nikolaj Loeganski en Vadim Rudenko treden regelmatig op als pianoduo. In dit schitterende concert bundelen zij hun krachten in een programma met werken voor twee piano’s van Wolfgang Amadeus Mozart, Maurice Ravel, Anton Arenski, Sergei Rachmaninov en Nikolaj Kapoestin. Deze pianisten - beide laureaat van het prestigieuze Internationaal Tsjaikovski-concours 1994 – staan internationaal hoog aangeschreven. Op het programma: Mozarts Sonate voor twee piano's in D majeur, K. 448/375 A; Ravels La Valse (arr. voor twee piano's); Arenski's Suite nr. 1 voor twee piano's, Op. 15; en Rachmaninovs Suite nr. 1 (Fantasie) voor twee piano's, Op. 5. Als toegift speelt het duo de 'Romance' uit Rachmaninovs Suite nr. 2 voor twee piano's, Op. 17, gevolgd door de 'Ouverture' uit Nikolaj Kapoestins Sinfonietta, Op. 49. Dit concert werd opgenomen in Concertzaal Tsjaikovski in Moskou, Rusland, op 25 november 2021.

Het muzikale collectief Les Dissonances werd in 2004 opgericht door violist David Grimal. Het ensemble werkt zonder dirigent en is samengesteld uit musici uit de best aangeschreven Europese orkesten, internationale solisten, en jong talent. In dit programma speelt Les Dissonances Ludwig van Beethovens Symfonie nr. 4 in Bes-groot, Op. 60. Graaf Franz von Oppersdorff was erg onder de indruk van Beethovens Symfonie nr. 2 en bood de componist een aanzienlijke som om een dergelijk werk te schrijven. Beethoven voltooide het in het najaar van 1806, waarna de symfonie in maart 1807 voor het eerst werd uitgevoerd tijdens een besloten concert in Wenen. De Symfonie nr. 4 wordt vaak overschaduwd door de revolutionaire voorafgaande en erop volgende symfonieën, en waarmee de luchtige Symfonie nr. 4 in schril contrast staat. Deze uitvoering werd opgenomen in 2013 in de Opéra de Dijon, Frankrijk.

Naast het gangbare repertoire voor klarinet behoren ook de composities van de Finse klarinetvirtuoos Bernhard Henrik Crusell. Na zijn studie bij Franz Tausch in Berlijn en Xavier Lefevre in Parijs studeerde hij tevens compositie bij Abbé Vogler en Francois-Joseph Gossec. Naast de drie populaire concerten schreef hij ook een Sinfonia Concertante en drie prachtige klarinetkwartetten. Voor de uit München afkomstige klarinetvirtuoos Heinrich Baermann schreven veel componisten als Meyerbeer, Rossini, Weber en Mendelssohn hun werken.Van zijn hand is dit Adagio Op 23. Het ademt een prachtige doorzichtige fluwelen dromerige sfeer uit. De violist Louis Spohr eigende zijn klarinet composities toe aan de virtuoze Simon Hermstedt, één van de rivalen van Heinrich Baermann. Zijn vier concerten werden voor het eerst uitgevoerd door Hermstedt. Vanwege de aard van de stukken werden deze ook gebruikt als technische studies voor de vioolliteratuur en muziek. Spohr schreef ook verschillende sets van variaties voor klarinet en piano, een nonet en speciaal voor klarinettist Simon Hermstedt componeerde hij deze 'Fantasy en Variaties in Bes Op 81' met Strijkkwintet.