TV-gids

Daniel Barenboim dirigeert het West-Eastern Divan Orchestra in een uitvoering van Beethovens Pianoconcert Nr. 3 en Tsjaikovsky’s Symfonie Nr. 5. Het concert wordt afgesloten met de Valse Triste van Sibelius en de ouverture uit Verdi’s La Forza del Destino. Opgenomen in de Victoria Hall te Genève in 2004. Het internationaal gelauwerde West-Eastern Divan Orchestra werd opgericht door Daniel Barenboim en Edward Said en bestaat uit jonge, uiterst getalenteerde Israëlische en Arabische musici. Het gezelschap wil een dialoog tot stand brengen tussen de culturen uit het Midden-Oosten door samen muziek te maken.

De Amerikaanse dirigent Leonard Slatkin voert het Orchestre National de Lyon aan in deze concertopname uit 2014 uit het Auditorium de Lyon. Het concert begint met William Bolcoms 'Circus Ouverture', speciaal geschreven voor Slatkins 70e verjaardag dat jaar. Het concert gaat verder met een uitvoering van Ludwig van Beethovens Tripelconcerto in C majeur, Op. 56. Daarin spelen niet minder dan drie geweldige solisten: Olga Kern op de piano, Baibe Skride op de viool en Sol Gabetta op de cello. Deze compositie is het enige Beethovenconcerto met meer dan één solo-instrument. Tot besluit van het concert klinkt Maurice Ravels geliefde orkestratie van Modest Moessorgski's Schilderijen van een tentoonstelling.

De Waldbühne in Berlijn is een van de grootste en meest indrukwekkende buitenluchttheaters die Europa te bieden heeft een perfecte locatie voor het jaarlijks afsluitend concert van de Berliner Philharmoniker. Met ongeveer 22.000 man publiek zijn deze concerten ongekend geliefd onder klassieke muziek liefhebbers. In 2006 had de Waldbühne een bijzonder Nederlands tintje: niet alleen dirigeerde de chef-dirigent van het Residentie Orkest Neeme Järvi de wereldberoemde Berlijnse musici, de Nederlandse sterviolist Janine Jansen gaf tevens acte de présence. Op het programma staan Rimski-Korsakovs Scheherazade, Griegs 'Peer Gynt'-Suite Nr.1, op. 46, Nielsens Aladdin Suite voor Orkest op. 34, Saint-Saëns' Introductie en Rondo capriccioso en 'Meditation' uit de opera 'Thaïs' van Massenet.

Gianluigi Gelmetti dirigeert de Radio-Sinfonieorchester Stuttgart in een uitvoering van Mozarts Symfonie Nr. 40 in g-klein (KV. 550). Dit werk werd gecomponeerd in 1788 en staat ook wel bekend als de ‘grote’ symfonie in g-klein, met Symfonie Nr. 25 als de ‘kleine’ variant. Het zijn namelijk de enige twee van Mozarts 41 symfonieën die geschreven zijn in een mineur toonsoort. Deze symfonie is wellicht Mozarts populairste. De bekende openingsmelodie werd in de jaren ’90 één van de meest hinderlijke ringtones. Onderzoekers kunnen niet met zekerheid vaststellen of het stuk ook zo geliefd was in Mozarts tijd. De componist heeft het wel enkele keren uitgevoerd, maar herschreef grote delen van de originele partituur.

De Franse violist Renaud Capuçon presenteert op het festival Les Coups de Cœur de Chantilly een kamermuziekprogramma met zowel klassiek als 20e-eeuws repertoire. Hij treedt op met de solisten van de International Menuhin Music Academy onder leiding van de Franse dirigent Jean-Jacques Kantorow. Het programma begint met Wolfgang Amadeus Mozarts Sinfonia Concertante in Es majeur, K. 364, waarin Capuçon en altviolist Gérard Caussé als solisten optreden. Vervolgens speelt Capuçon met pianist Iddo Bar-Shaï een uitvoering van Mozarts Sonate voor viool en piano in e mineur, K. 304. Het programma sluit af met Dmitri Sjostakovitsj’ Kamersymfonie in c mineur, op. 110a, wat een bewerking is van Sjostakovitsj' Strijkkwartet nr. 8, gemaakt door de Russische dirigent Rudolf Barshai, die met de componist bevriend was. Deze uitvoering werd op 15 mei 2021 opgenomen in het Château de Chantilly.

In 2006 gingen Gidon Kremer en Martha Argerich op tournee, waarbij ze een programma bestaande uit solo’s en duetten van Bartók en Schumann uitvoerden. De documentaire Memory of a Concert legt het laatste concert van hun tournee vast, opgenomen in de Berliner Philharmonie. Het concert bevat een zeldzame solo-uitvoering van Martha Argerich, afgerond met een persoonlijk en aangrijpend commentaar van Gidon Kremer. Op het programma staan Schumanns Vioolsonate nr. 1, Op. 10, Vioolsonate nr. 2, Op. 12, Kinderszenen, Op. 15; Bartóks Vioolsonate nr. 1 Sz 75 en Vioolsonate nr. 2 Sz 76.

Dimitri Malignan (Frankrijk, 1998) voert J. S. Bach’s Adagio in G-groot, BWV 968, en Fantasie in c-klein, BWV 906, Ludwig van Beethovens Sonate nr. 30 in E-groot, Op. 109, Nikolaj Medtners Improvisatie, Op. 31 nr. 1, en La Campanella, Op. 20 nr. 2 uit, gevolgd door Bruyères, Général Lavine – Excentric, en Feux d'artifice uit Claude Debussy’s Préludes, Boek 2, L. 131, en John Burge’s Allegro energico, Spring Thaw, en Off-beat Waltz uit Twenty-Four Preludes, tijdens de finales van de Piano-editie 2021 van het Concours musical international de Montréal (CMIM). Dit recital werd opgenomen in Salle Cortot van de École Normale de Musique in Parijs, Frankrijk.

"Het is een uitdaging om tegenwoordig in de klassieke muziekwereld een uitvoering te vinden die indrukwekkender, significanter en ontroerender is: totale harmonie tussen geest en hart en besef en gevoel." schreef de Bernse krant Der Bund in 2003 na deze indrukwekkende uitvoering van Mahlers 'Resurrectie' Symfonie Nr. 2 door het toen pas opgerichte Luzern Festivalorkest. Claudio Abbado stelde dit ensemble samen uit bekende instrumentalisten, gevierde uitvoerders van kamermuziek en ervaren solisten uit 's werelds beste orkesten. Het concert was reeds maanden van tevoren uitverkocht. De Neue Züricher Zeitung schreef: "Het slotapplaus was ongekend, het zware laatste akkoord [..] verbrak de spanning die al negentig minuten had geduurd, zonder ook maar een moment te verslappen." In deze uitvoering worden solisten Eteri Gvazava (sopraan) en Anna Larsson (mezzosopraan) begeleidt door het Orfeón Donostiarra Koor.

Pianist Roberto Prosseda is niet alleen vingervlug, maar hij beschikt ook over vliegende voeten! Hij bespeelt namelijk de zogenaamde ‘pedaalpiano’. Dit instrument beschikt over een toetsenbord, net als een traditioneel kerkorgel, waarmee de voeten de noten uit het laagste register bedienen. De pedaalpiano is een afstammeling van het pedaalklavichord en het pedaalclavecimbel. Roberto Prosseda blies de pedaalpiano in 2011 nieuw leven in, toen hij de eerste moderne uitvoering van Charles Gounods Concert voor pedalpiano en orkest voor zijn rekening nam. Op zijn repertoire staan verder werken voor pedaalpiano van Robert Schumann, Alexandre Pierre François Boëly, en Charles-Valentin Alkan, en bovendien meer eigentijds werk van Ennio Morricone, Michael Nyman, en Cristian Carrara. In deze uitzending vertolkt Roberto Prosseda Schumanns ‘4 Skizzen für den Pedalflügel’ en ‘6 Studien in kanonischer Form für den Pedalflügel, Op. 56’, Boëly’s ‘Fantaisie et Fugue Op. 18 No. 6’, en Alkans ‘Benedictus op. 54 pour piano-pédalier in D minor’.

De Franse musicus en componist Pierre Boulez (1925-2016) wordt tot de invloedrijkste figuren uit de twintigste-eeuwse muziek gerekend. Met de documentaire 'Pierre Boulez – A life of music' (2017) schetst Reiner E. Moritz een persoonlijk portret van de jonge, onstuimige kunstenaar die eens onbesuisd voorstelde de operahuizen op te blazen om van beklemmende tradities af te komen, maar later de "Ring van de Eeuw" zou dirigeren in het hart van de traditionele opera, Bayreuth, en een uitgroeide tot zeer gewild gastdirigent bij alle belangrijke orkesten. De documentaire bevat fragmenten uit het rijke oeuvre van de componist, evenals zeldzame foto's uit het Boulez-Chevalier-archief. Nergens komt de documentaire dichterbij dan als familie en vrienden van de maestro terugblikken op zijn leven. Boulez' jongere broer Roger maakt de kijker deelgenoot van waardevolle informatie over Pierre's vroege jaren, en de vooraanstaande pianist Daniel Barenboim vertelt over de muziek en de composities van de man met wie hij goed bevriend was

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. In dit programma speelt Schwartz Schumann’s Fantasiestücke, Op. 12. Dit werk uit 1837 bestaat uit acht pianowerkjes met elk hun eigen sfeer. De titel van het werk is ontleend aan de verhalenbundel ‘Fantasiestücke in Callots Manier’, van Schumann’s lievelingsschrijver E. T. A. Hoffmann. Net als Schumann’s Davidsbündlertänze zijn diens Fantasiestücke bedoeld als muzikale dialogen tussen Florestan en Eusebius, die symbool staan voor de twee uitersten van zijn persoonlijkheid. Florestan staat voor hartstocht, en Eusebius voor de dromer in Schumann. De veelgeprezen pianist Riccardo Schwartz (1986) treedt over de hele wereld op als solist, onder andere met wereldberoemde dirigenten als Gustav Kuhn en Yuri Temirkanov.

Dirigent Andris Nelsons en zijn toenmalige vrouw, de geweldige sopraan Kristine Opolais, presenteren een programma gewijd aan Antonin Dvořák met het Gewandhausorchester Leipzig. Met haar warme, tedere, vriendelijke timbre wekt zij de melodieën tot leven die de componist verweefde in zijn gelaagde muziek. Nelsons’ tempo's blijven kalm en ontspannen, waardoor de ongeëvenaarde schoonheid van Dvořáks muziek de kans krijgt tot bloei te komen en het Gewandhaus te betoveren. Het programma begint met 'Othello', een concertouverture voor orkest, Op. 93. Opolais zingt Song to the Moon uit de opera 'Rusalka', Songs my Mother Taught Me uit Zigeunerliederen, Op. 55/4. Hierop volgen Polonaise en O, marno, marno to je uit 'Rusalka' en Dobrá! Já mu je dám!... Jak je mi? uit Bedrich Smetana's opera 'Dalibor'. Het concert sluit af met een uitvoering van Dvořáks Symfonie nr. 9 in e-klein, Op. 95 (“Uit de Nieuwe Wereld”). Dit programma werd opgenomen in het Gewandhaus Leipzig in mei 2017.

Het Europakonzert van 2007 vond plaats in Berlijn ter ere van de 125ste verjaardag van de Berliner Philharmoniker. Het concertprogramma met als thema ‘Het jaar 1882’ staat onder de muzikale leiding van Sir Simon Rattle. Op het programma staan onder meer Brahms’ Vioolconcert, Op. 77 en Symfonie Nr. 4, Op. 98 en de Prelude uit Wagners Parsifal, een stuk dat door het orkest al in 1913 werd vastgelegd onder leiding van Alfred Hertz. Het feestelijke concert wordt afgesloten met Brahms Dubbelconcert, Op. 102. Solisten van de avond zijn Lisa Batiashvili (viool) en Truls Mørk (cello). Opgenomen in de ‘Kraftwerk und Kabelwerk Oberspree’; een indrukwekkend, historisch industrieel gebouw uit het laat 19e-eeuwse Berlijn.

Het klassieke Franse ballet Coppélia, op de muziek van Leo Délibes (1839-1891), ging in 1870 in première in de Salle de Peletier in Parijs in een choreografie van Arthur Saint-Léon. Het verhaal van deze moderne uitvoering speelt zich af in het Amerika van Fred Astaire, Gene Kelly en Jérôme Robbins. De stijl doet denken aan die van Broadwaymusicals en Hollywoodsprookjes. Deze hedendaagse, uptempo versie wordt uitgevoerd door het ballet van de Opéra National de Bordeaux en is opgenomen in het Teatro La Fenice te Venetië in 2010. De choreografie is van Charles Jude.

Riccardo Chailly’s inaugurele concert als kapelmeester van het Gewandhausorchester Leipzig heeft alle kenmerken van een unieke muzikale gebeurtenis. Het concertprogramma is opgebouwd rondom componist Felix Mendelssohn, die in 1743 aan de wieg stond van het Gewandhausorchester. Het concert bevat een overweldigende uitvoering van Mendelssohns Symfonie Nr. 2 Lobgesang met het bekende feestelijke laatste deel, en de eeuwig populaire Ouverture Midzomernachtsdroom met geweldige vocale solistsen als Anne Schwanewilms en Peter Seiffert. Het Gewandhausorchester kan vol trots terugblikken op 250 jaar geschiedenis. Door de jaren heen heeft het muziekgeschiedenis geschreven, en is het uitgegroeid tot één van de meest geliefde orkesten ter wereld.

Brava presenteert de nieuwe serie ‘Discovering Masterpieces’: uw gids in woord en beeld bij de grote meesterwerken van de klassieke muziek! De reeks bestaat uit 20 documentaires van een half uur elk, waarin 20 klassieke meesterwerken centraal staan: gerenommeerde experts, beroemde solisten en wereldberoemde dirigenten nemen u mee op een reis door de geschiedenis, terug naar de tijd waarin het meesterwerk gecomponeerd werd. In deze aflevering staat Ludwig van Beethovens ‘Symfonie Nr. 9’ centraal. Beethovens negende en laatste symfonie wordt gezien als één van de belangrijkste symfonieën ooit geschreven. Door de liedkunst te gebruiken plaatst Beethoven kritische vraagtekens bij de effectiviteit van puur instrumentale muziek. Dit werk bepaalde deels de langdurige invloed die zijn muziek uitoefent op alle componisten na hem. De Duitse Beethoven-expert Wulf Konold legt uit hoe dit opwindende meesterwerk is opgebouwd.

Tijs Krammer dirigeert het Vlaams Radiokoor en solisten van Brussels Philharmonic in een concertprogramma met werken uit het Great American Songbook. Solisten zijn Ibernice MacBean (zang) en Jeroen D'Hoe (piano). Spreker is Ben Mouling. Opgenomen in het Vaudeville Theater te Brussel in 2020. Tijdloos is een woord dat te vaak te veel ladingen dekt; maar bij The Great American Songbook is het helemaal op zijn plaats! Want de vele swingende jazz standards, die tussen de jaren ’20 en ’50 in de Verenigde Staten werden gecomponeerd door grootmeesters als Cole Porter, Jerome Kern of het duo Rodgers & Hart, zijn precies dat: tijdloos. Stuk voor stuk nummers die de tand des tijds niet alleen moeiteloos doorstaan, maar bovendien aan glans winnen met elke nieuwe interpretatie. Volledige playlist: Cole Porter – Begin the Beguine / Let's Misbehave / Night and Day / I've Got You Under My Skin / Every Time We Say Goodbye; Richard Rodgers & Lorenz Hart – My Funny Valentine ;Henry Mancini & Johnny Mercer – Moon River; Albert Beach & Charles Trenet – I Wish You Love; Thelonious Monk – Round Midnight; Arthur Hamilton – Cry Me a River; Victor Young & Edward Heyman – When I Fall in Love; Georges Shearing & George D. Weiss – Lullaby of Birdland – What a Wonderful World; Jeroen D'hoe – The Rhythm.

Olivier Latry, de huidige organist van het orgel van de Notre Dame te Parijs, begon zijn muzikale carrière toen hij op 16-jarige leeftijd toetrad tot de orgelklas van Gaston Litaize aan het Conservatorium van Saint-Maur-des-Fossés. Op slechts 23-jarige leeftijd werd Latry benoemd tot een van de ‘titulaires des grands orgues’ van de Notre Dame te Parijs. Naast zijn werk als organist en componist is Latry ook als professor verbonden aan het Conservatorium van Parijs. In dit concert uit 2015 staan onder meer orgelwerken van Bach, Vierne en Daquin op het programma.

Naast het gangbare repertoire voor klarinet behoren ook de composities van de Finse klarinetvirtuoos Bernhard Henrik Crusell. Na zijn studie bij Franz Tausch in Berlijn en Xavier Lefevre in Parijs studeerde hij tevens compositie bij Abbé Vogler en Francois-Joseph Gossec. Naast de drie populaire concerten schreef hij ook een Sinfonia Concertante en drie prachtige klarinetkwartetten. Voor de uit München afkomstige klarinetvirtuoos Heinrich Baermann schreven veel componisten als Meyerbeer, Rossini, Weber en Mendelssohn hun werken.Van zijn hand is dit Adagio Op 23. Het ademt een prachtige doorzichtige fluwelen dromerige sfeer uit. De violist Louis Spohr eigende zijn klarinet composities toe aan de virtuoze Simon Hermstedt, één van de rivalen van Heinrich Baermann. Zijn vier concerten werden voor het eerst uitgevoerd door Hermstedt. Vanwege de aard van de stukken werden deze ook gebruikt als technische studies voor de vioolliteratuur en muziek. Spohr schreef ook verschillende sets van variaties voor klarinet en piano, een nonet en speciaal voor klarinettist Simon Hermstedt componeerde hij deze 'Fantasy en Variaties in Bes Op 81' met Strijkkwintet.