TV-gids

Emmanuelle Haim dirigeert Le Concert d’Astrée in een uitvoering van G. F. Händels tweedelige oratorium Il Trionfo del Tempo e del Disinganno (‘De Triomf van Tijd en Waarheid’). Het werk, op een libretto van Benedetto Pamphili, werd voor het eerst uitgevoerd in 1707 te Rome. Krzysztof Warlikowski voorziet Händels eerste oratorium, dat de componist voltooide op slechts 22-jarige leeftijd, van een gevoelige en diepzinnige regie. In dit oratorium proberen de karakters Tijd en Inzicht om Schoonheid ervan te overtuigen om Plezier te verlaten voor minder vluchtige genoegens. Sabine Devieilhe is zonder twijfel de grote ster van de show met haar indrukwekkende zangtechniek, bereik en timbre. Hoe Devieilhes klank mengt met die van medespeler Franco Fagioli is magnifiek te noemen. Andere solisten zijn Michael Spyres en Sara Mingaro. Opgenomen tijdens het Festival d’Aix-en Provence in 2016.

De Berlijnse Waldbühne is een amfitheater in Griekse stijl van de hand van de Duitse architect Werner March. Dit theater, dat ruim 22.000 zitplaatsen heeft, werd tussen 1934 en 1936 gebouwd om gebruikt te worden tijdens de Olympische Zomerspelen van 1936. Na de Tweede Wereldoorlog is de Waldbühne gebruikt voor allerlei evenementen: van bokswedstrijden tot filmvertoningen en van klassieke concerten tot rockoptredens. Bovendien speelt de Berliner Philharmoniker hier elk jaar een prachtig, drukbezocht openluchtconcert. In 1996 dirigeerde Claudio Abbado hier het orkest, en hij nodigde basbariton Bryn Terfel, tenor Sergei Larin en sopraan Angela Gheorghiu uit om aria's van Giuseppe Verdi te vertolken. Op het programma staan werken van Verdi zoals de Ouverture tot Nabucco, het duet Et lui... uit Don Carlos, het Vuurkoor Fuoco di gioia, Jago's Credo, het duet Gia nella notte... uit Otello, en de triomfmars en koor Gloria all' Egitto uit Aida. Een uitvoering van Vincenzo Bellini's Eccomi... uit I Capuleti e i Montecchi maakt het programma rond.

Drie sterren uit de klassieke muziek bundelen hun krachten in een concert dat volledig is gewijd aan het werk van Ludwig van Beethoven. Daniel Barenboim (piano), Yo-Yo Ma (cello) en Itzhak Perlman (viool) spelen het Tripelconcerto, Op. 56 en de Fantasie voor piano, koor en orkest, Op. 80. Barenboim vervult ook de rol van dirigent; de Berliner Philharmoniker en het koor van de Staatsoper staan onder zijn leiding. De solisten van de avond zijn Carola Höhn, Katharina Kammerloher, Andrea Bönig, Endrik Wottrich, Pär Lindskog en René Pape. Deze concert werd in 1995 gemaakt door Barrie Gavin in de Berliner Philharmonie.

Marin Alsop dirigeert het Britten-Pears Orchestra in een uitvoering van Benjamin Brittens The Young Person’s Guide to the Orchestra. Deze uitvoering is opgenomen in de Snape Maltings Concert Hall te Snape Bridge, Verenigd Koninkrijk in 2017. Het Britten-Pears Young Artist Programme werd meer dan veertig jaar geleden opgericht door Britten en Peter Pears en had als doel om kwalitatief goede muziekeducatie te bieden aan opkomende professionele musici. Sinds de educatieve film ‘Instruments of the Orchestra’ uit 1946, zijn generaties geïnspireerd geraakt door deze geliefde klassieker van Benjamin Britten. The Young Person’s Guide to the Orchestra is een van de bekendste stukken van de componist en wordt binnen de context van de muziekeducatie vaak geassocieerd met twee andere werken: Saint-Saëns’ Carnaval der Dieren en Prokofjevs Peter en de Wolf.

Het German Brass Ensemble presenteert enkele van Bachs populairste melodieën in adembenemende, virtuoze arrangementen voor koperensemble. De werken zijn opgenomen in de St. Thomas Kirche in Leipzig en het programma bevat onsterfelijke stukken als de ‘Toccata en Fuga in d klein’, het ‘Adagio on a G String’, ‘Jesus bleibet meine Freude (Jesu, Joy of Man’s Desiring)’ en nog veel meer. German Brass behoort tot een van de meest succesvolle koperensembles van de afgelopen jaren en bestaat uit musici afkomstig uit de beste Duitse orkesten, zoals het Berliner Filharmoniker en de Müncher Filharmoniker. De uitvoeringen zijn opgenomen in de kerk waarin veel van Bachs stukken ontstonden, welke voorzien is van een geweldige akoestiek. De hoge kwaliteit van de opname, op zowel visueel als auditief vlak, doet eer aan de viering van Bachs muziek.

Pianist Vadim Repin and Violist Murad Hüseynov perform Gara Garayev's Violin Sonata and 24 Preludes for Piano. Recorded at La Grange au Lac. Written and directed by Juliette Swierczewski and recorded at La Grange au Lac. Although Garayev is a 20th century composer, his music nonetheless carries allusions to romantic music. Murad, the main actor, will represent one of those characters carried by solitude that can be found in the romantic paintings of Friedrich. The overall atmosphere of the musical program is rather melancholic, tending either towards a certain musical lightness, or, on the contrary, towards drama. The production is a cinematographic accompaniment of the music and its performers.

De gerenommeerde Mozartspecialist Sir Neville Marriner (1924-2016) dirigeert het Orchestra della Svizzera italiana in deze live-opname uit november 2005 vanuit het Palazzo di Congressi in Lugano, Zwitserland. Wolfgang Amadeus Mozarts opgewekte en lichtvoetige Concert voor fluit, harp en orkest (K.299) (1778) is één van de meest geliefde stukken van de Oostenrijkse componist. Solisten Patrick Gallois (fluit) en Fabrice Pierre (harp) voorzien Mozarts sprankelende sololijnen op subtiele wijze van extra schoonheid. Met Mozarts Ouverture van De Toverfluit (1791) en zijn Symfonie Nr. 39 in Es majeur (1788), twee juweeltjes uit de laatste jaren van de jonge componist, sluiten we dit heerlijke concertprogramma af, dat werd opgenomen in het kader van het Mozartherdenkingsjaar 2006.

Pianist JJ Jun Li Bui (Canada, 2004) vertolkt het eerste deel van Carl Vine's Pianosonate nr. 1; Stuk nr. 2 in Es majeur uit Franz Schubert's Drei Klavierstücke, Op. Post. D. 946; en Maurice Ravel's La Valse tijdens de eerste ronde van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

Claudio Abbado (1933-2014) dirigeert het Gustav Mahler Jugendorchester (GMJO) in een uitvoering van Mahler's Symfonie Nr. 4 en Schönergs Pelléas und Mélisande, Op. 5. De karakters uit het gelijknamige toneelstuk krijgen in dit werk een eigen muzikaal thema. Met deze compositie voor groot orkest wilde Schönberg zijn collega's Wagner en Richard Strauss. Het werk bevat nog geen atonaliteit of serialisme, maar is eerder laat-romantisch van aard. Het GMJO werd op initiatief van Abbado opgericht in Wenen in 1986. Door de hoge artistieke kwaleit en hun internationale succes hebben al vele grote dirigenten en solisten samengewerkt met het jeugdorkest. Dit concert is opgenomen in de Musikverein te Wenen in 2006. Soliste is de Duitse sopraan Juliane Banse (1969).

Een nieuwe generatie heeft de piano weer populair gemaakt: pianisten met een passie voor virtuositeit en een bereidheid om hun repertoire uit te breiden. Zij vullen de standaard klassieke meesterwerken aan met minder gespeeld werk en onbekende componisten. De serie Legato laat het publiek kennismaken met deze nieuwe generatie. Door het filmen van een portret krijgen we een inzicht in hun stijl., methodes en persoonlijke doelen. De Canadese pianist Marc-André Hamelin staat centraal tijdens deze aflevering. Hij speelt werken van Haydn (Pianosonate in E groot), Chopin (Pianosonate Nr. 3), Debussy (Préludes, boek twee), Hamelin (Etude No. 7) en twee korte stukken van Gershwin (Do, Do, Do en Liza).

This documentary by Mark Perna shows the training and professional growth actions for opera singers, the promotion and enhancement of the cultural offer of the city and province of Modena and the maintenance and development of the Modenese musical tradition in the field of opera.

Dirigent Jan Latham-Koenig voert het Symfonieorkest Vlaanderen aan in een uitvoering van Edvard Grieg’s Pianoconcert in a-klein, Op. 16. De Franse pianist Pascal Amoyel is de solist. Grieg schreef het werk, waarvoor hij inspiratie putte uit de Noorse volksmuziek, in 1868. Het is het enige concert van de componist. De première vond plaats op 3 april 1869 in de Deense hoofdstad Kopenhagen, met Edmund Neupert als solist, en werd enthousiast ontvangen. De Noorse première volgde enkele maanden later. Deze opname vond plaats in het Concertgebouw van de Belgische stad Brugge op 21 april 2016.

Onder leiding van Conrad van Alphen, speelt Sinfonia Rotterdam Josef Haydns Symfonie Nr. 45 in de Nieuwe Kerk in Den Haag. Het stuk heeft de bijnaam ‘Farewell’ gekregen vanwege een opvallende anecdote. Haydn en zijn musici verbleven ieder jaar van mei tot oktober in het Esterháazy Paleis, op verzoek van Prins Nikolaus I. De musici klaagden bij kapelmeister Haydn over de gedwongen verlening van hun verblijf in het paleis. Haydn stelde voor een compositie te schrijven met daarin een duidelijke boodschap: aan het einde van het laatste deel van de symfonie moesten de musici om de beurt de kaars op hun lessenaar uitblazen en de zaal verlaten. Prins Nicolaus begreep de boodschap; de volgende dag stonden paard en wagen klaar om de musici naar hun geliefde gezin te brengen.

Een superbe techniek, intelligent, smaakvol en verfijnd: met Carole Cerasi krijgt Couperins tweede boek Pièces de clavecin de gedroomde vertolker. Meer dan het eerste deel – een compendium van oudere composities – geeft deze bundel de richting aan die de componist wilde inslaan: stijl en vorm worden moderner en er komt ruimte voor evocatieve sfeerstukken en muzikale portretten.

Opnieuw opent het Deens Nationaal Symfonieorkest de poorten naar magische werelden met wederom een betoverend concertprogramma. Onder leiding van de Duitse dirigent Christian Schumann bundelen het Deens Nationaal Symfonieorkest, het Deens Nationaal Concertkoor en het Deens Nationaal Juniorenkoor hun krachten om muziek uit de populairste fantasy-films, tv-series en videogames uit te voeren, waaronder The Lord of The Rings, Game of Thrones, The Hobbit, The Witcher en League of Legends. Solisten in dit concert zijn de Noorse mezzosopraan Tuva Semmingsen, de Canadees-Portugese sopraan Cassandra Lemoine, de Deense muzikant Bjørn Fjæstad en de Britse acteur David Bateson. Deze uitvoering werd in april 2023 opgenomen in het DR Koncerthuset in de Deense hoofdstad Kopenhagen.

Sir Simon Rattle leidt het London Symphony Orchestra and Chorus in een uitvoering van Ludwig van Beethovens Symfonie nr. 9 in d-mineur, Op. 125. De solisten zijn Iwona Sobotka (sopraan), Anna Stephany (mezzosopraan), Robert Murray (tenor) en Florian Boesch (bariton). Met een ongeëvenaarde symfonische finesse zette Beethoven zijn eerdere overpeinzingen over lot en heldendom opzij, om zijn uiterst muzikale en enorm geslaagde Negende Symfonie te componeren. Dit monumentale werk staat bekend om het vooruitstrevende gebruik van koor en vocale solisten in het slotdeel, waarin een toonzetting van Friedrich Schillers gedicht "Ode an die Freude" wordt gezongen. Beethovens Negende beleefde zijn première in 1824, en is nog altijd één van de meest uitgevoerde, en meest beroemde werken van de klassieke muziek. Deze uitvoering werd op 16 februari 2020 opgenomen in de Barbican Hall in Londen, Verenigd Koninkrijk.

De ontmoeting tussen de Franse componist Hector Berlioz en de knappe actrice Harriet Smithson leidde tot een van Berlioz’ beroemdste werken. Nadat Berlioz’ haar Shakespeare had zien spelen was hij op slag verliefd: hij stuurde haar ontelbare liefdesbrieven maar zij beantwoorde er geen één. Berlioz’ hart was gebroken en hij componeerde zijn Symphonie fantastique: Épisode de la vie d'un Artiste...en cinq parties (Symfonie fantastique: Episode uit het leven van een artiest… in vijf delen). Het werk vertelt het verhaal van een jonge artiest die tijdens een aanval van liefdesverdriet zelfmoord probeert te plegen maar niet genoeg gif inneemt: in plaats van te sterven hallucineert hij enkel. Door dit verhaal in de muziek en de uitgebreide orkestbezetting (onder andere vier harpen en een klok), was dit een revolutionair werk.

Het muzikale collectief Les Dissonances werd in 2004 opgericht door violist David Grimal. Het ensemble werkt zonder dirigent en is samengesteld uit musici uit de best aangeschreven Europese orkesten, internationale solisten, en jong talent. In dit programma speelt een strijkkwartet bestaande uit leden van Les Dissonances – David Grimal en Hans Peter Hofmann (viool), David Gaillard (altviool), en Xavier Phillips (cello) – Franz Schuberts Strijkkwartet nr. 15 in G majeur, D. 887. Schubert componeerde dit werk, zijn laatste strijkkwartet, in slechts tien dagen in juni 1826. Dit zeer originele stuk wordt gekenmerkt door rusteloze afwisselingen tussen majeur en mineur. Het werd echter pas gepubliceerd in 1851, na Schuberts dood. Deze uitvoering werd in 2014 opgenomen in de Cité de la Musique in Parijs, Frankrijk.

In Geneva, the city where she spent the most of her life, Argentinian pianist Martha Argerich invites her lifelong music partner, the cellist Mischa Maisky, to play in private chamber music. Between each piece, Martha opens up to her daughter Annie Dutoit, in an intimate interview that brings both their intimacy and the music. On the program are Ludwig van Beethoven’s 7 variations after "The Magic Flute"; Robert Schumann’s Fantasiestücke, Op. 73; Frédéric Chopin’s Introduction & Polonaise, Op. 3; ‘Lerchengesang’ (No. 2) from Johannes Brahms’s 4 Gesänge, Op. 70; and ‘Largo’ from Chopin’s Cello Sonata in G minor, Op. 65. This broadcast was recorded on November 12 and 13, 2020, in Geneva, Switzerland.

Iván Fischer dirigeert het Boedapest Festival Orkest in deze concertopname uit 2015 vanuit de Béla Bartók Nationale Concertzaal in Boedapest, Hongarije. Het concert begint met Sergej Prokofjevs Ouverture op Hebreeuwse thema's, Op. 34. Daarna schittert Thomas Zehetmair als soloviolist in Prokofjevs Vioolconcert nr. 2, Op. 63. Het tweede deel van het concert draait om Igor Stravinsky: muziek geschreven voor het ballet 'Jeu de cartes' (1937), en de Vuurvogelsuite nr. 2 (1919). Jeu de cartes behoort tot Stravinsky's neoklassieke werken en bestaat uit drie delen ('giften'). De Vuurvogelsuite nr. 2 is gebaseerd op de muziek uit het gelijknamige ballet, geschreven voor Sergej Diaghilevs Ballets Russes, dat in 1910 in Parijs de première beleefde.