Riccardo Schwartz presenteert Schumann

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. In dit programma speelt Schwartz Schumann’s Kreisleriana, Op. 16. Schumann zei zelf, dat hij dit werk uit 1838 in slechts vier dagen schreef. Hij droeg het op aan Frédéric Chopin, zijn tijdgenoot. De titel van het werk verwijst naar de musicus Johannes Kreisler, een fictief personage uit de geschriften van de Duitse Romantische schrijver E. T. A. Hoffmann. Schumann rekende dit werk tot zijn beste. Kreisleriana is een dramatisch werk in acht delen. De contrasterende delen drukken de heftige stemmingswisselingen van de fictieve musicus uit, en staan bovendien voor Schumann’s eigen twee fictieve karakters, de conflicterende Florestan en Eusebius, die de twee uitersten van zijn persoonlijkheid symboliseren. De veelgeprezen pianist Riccardo Schwartz (1986) treedt over de hele wereld op als solist, onder andere met wereldberoemde dirigenten als Gustav Kuhn en Yuri Temirkanov.

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. In dit programma speelt Schwartz Schumann’s Pianosonate nr. 2 in g-klein, Op. 22. De componist voltooide het werk in 1838. Van Schumann’s drie pianosonaten wordt de Pianosonate nr. 2 het vaakste uitgevoerd en opgenomen. Het begint met een energiek eerste deel, gevolgd door een mooi, traag Andantino gebaseerd op Schumann’s lied ‘Im Herbste’ (1828). Het derde deel is een kort Scherzo. Op verzoek van zijn toekomstige vrouw Clara verving de componist de oorspronkelijke finale door een minder veeleisend deel.

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. In dit programma speelt Schwartz Schumann’s Sinfonische Etüden, Op. 13. Dit werk uit 1834-37 begon als een thema met een reeks van zestien variaties. Het thema was gecomponeerd door Baron von Fricken, een amateurmusicus, met wiens dochter Ernestine von Fricken Schumann zich in 1834 verloofde. De eerste publicatie van dit werk, uit 1837, bestaat uit het thema met twaalf etudes (slechts negen daarvan werden ‘variaties’ genoemd). Vijftien jaar later, in 1852, publiceerde Schumann een tweede editie van het werk, waarin hij twee etudes schrapte en enkele andere kleine wijzigingen aanbracht.

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. In dit programma speelt Schwartz Schumann’s Novelletten, Op. 21. De acht pianowerkjes waar deze cyclus uit bestaat, worden vaak op zichzelf staand uitgevoerd. De cyclus is opgedragen aan pianist Adolph Henselt. Schumann schreef ze tussen januari en april 1838, in de periode dat hij ook Kinderszenen, Op. 18, en Kreisleriana, Op. 16 schreef. Novelletten is Schumann’s meest omvangrijke maar minst bekende pianocyclus.

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. In dit programma speelt Schwartz Schumann’s Pianosonate nr. 1 in fis-klein, Op. 11. Schumann voltooide het werk in 1835 en droeg het op aan zijn geliefde, Clara Wieck. Aangezien hij geen contact met haar mocht hebben, stuurde Schumann de sonate anoniem naar Clara. Hij droeg het werk op aan Florestan en Eusebius: de twee fictieve karakters die symbool staan voor de twee uitersten van Schumann’s persoonlijkheid. Het thema van het tweede deel van de sonate – de prachtige Aria – is gebaseerd op Schumann’s vroege lied ‘An Anna’ (1828).