TV-gids

De opera La Cenerentola ('Assepoester') van Gioachino Rossini, met een libretto van Jacopo Ferretti, werd voor het eerst uitgevoerd in februari 1816 en volgde op het succesvolle Il Barbiere di Siviglia. Na de eerste uitvoering werd de opera aanvankelijk niet goed ontvangen. Het werk werd echter snel geliefd in de Italiaanse theaters maar ook buiten de landsgrenzen. De ouverture van La Cenerentola is één van Rossini’s bekendste melodieën en is licht en fris van aard. De originaliteit van het werk is te danken aan het contrast tussen de tederheid van de heldin en de sentimentaliteit van het plot. Het geheel is voorzien van Rossini’s virtuositeit en tomeloze gevoel voor humor. De uitvoering is geregisseerd door Jérôme Savary en werd opgenomen in de Opéra de Rennes in 2015. Het koor van de Opéra de Rennes en het Symfonieorkest van Bretagne staan onder leiding van Darrell Ang. De hoofdrollen worden vertolkt door José Maria Lo Monaco, Daniele Zanfardino, Marc Scoffoni en Bruno Pratico.

Een nieuwe generatie heeft de piano weer populair gemaakt: pianisten met een passie voor virtuositeit en een bereidheid om hun repertoire uit te breiden. Zij vullen de standaard klassieke meesterwerken aan met minder gespeeld werk en onbekende componisten. De serie Legato laat het publiek kennismaken met deze nieuwe generatie. Door het filmen van een portret krijgen we een inzicht in hun stijl, methodes en persoonlijke doelen. De Russische pianist Boris Berezovsky staat centraal tijdens deze aflevering. Hij speelt werken van Medtner (Fairy Tales), Llywelyn (Mutata Consilia), Beethoven (Diabelli Variaties), Godowsky (Alt Wien) en Liadov (Drie Preludes).

Dit concert van het Brussels Philharmonic richt zich op de diverse muziekstijlen die hun stempel drukten op de eerste helft van de 20e eeuw. Naast het impressionisme van Claude Debussy's Jeux (1913) richten dirigent Michel Tabachnik en zijn orkest zich op één van de belangrijkste componisten van de hedendaagse muziek: Igor Stravinsky. Diens eerste compositie voor een ballet, De Vuurvogel (1910), vormt een hoogtepunt binnen dit concert. Het concert begint met Anton Weberns Fünf Orchesterstücke Op. 10 (1913). Het ontbreekt deze vijf ultrakorte werkjes aan onderling thematisch of tonaal verband, of enige andere traditionele opbouw: dat belooft een spannende luisterervaring!

Bernard Hatiink dirigeert de Berliner Philharmoniker in een uitvoering van Tsjaikovski's Fantasie-ouverture: Romeo en Julia tijdens het Europakonzert van 1993 in de Royal Albert Hall te Londen.

Vanuit het Barockschloss in het Duitse Rammenau speelt het Gewandhausquartett Mozarts Eine Kleine Nachtmusik (Serenade Nr. 13 voor strijkers in G-groot), KV 525. De serenade werd voltooid op 10 augustus 1787 toen Mozart aan de tweede akte werkte van zijn opera Don Giovanni. Het werk werd pas in 1827 gepubliceerd, lange tijd na Mozarts dood. De traditionale naam die de serenade meekreeg is afkomstig van Mozarts aantekening in zijn persoonlijke dagboek. Het Gewandhausquartett bestaat uit Frank Michael Erben (1e viool), Conrad Suske (2e viool), Volker Metz (altviool), Jürnjakob Timm (cello) and Steffen Adelmann (contrabas).

Olivier Latry, de huidige organist van het orgel van de Notre Dame te Parijs, begon zijn muzikale carrière toen hij op 16-jarige leeftijd toetrad tot de orgelklas van Gaston Litaize aan het Conservatorium van Saint-Maur-des-Fossés. Op slechts 23-jarige leeftijd werd Latry benoemd tot een van de ‘titulaires des grands orgues’ van de Notre Dame te Parijs. Naast zijn werk als organist en componist is Latry ook als professor verbonden aan het Conservatorium van Parijs. In dit concert uit 2015 staan onder meer orgelwerken van Bach, Vierne en Daquin op het programma.

De gerenommeerde Mozartspecialist Sir Neville Marriner (1924-2016) dirigeert het Orchestra della Svizzera italiana in deze live-opname uit november 2005 vanuit het Palazzo di Congressi in Lugano, Zwitserland. Wolfgang Amadeus Mozarts opgewekte en lichtvoetige Concert voor fluit, harp en orkest (K.299) (1778) is één van de meest geliefde stukken van de Oostenrijkse componist. Solisten Patrick Gallois (fluit) en Fabrice Pierre (harp) voorzien Mozarts sprankelende sololijnen op subtiele wijze van extra schoonheid. Met Mozarts Ouverture van De Toverfluit (1791) en zijn Symfonie Nr. 39 in Es majeur (1788), twee juweeltjes uit de laatste jaren van de jonge componist, sluiten we dit heerlijke concertprogramma af, dat werd opgenomen in het kader van het Mozartherdenkingsjaar 2006.

Francesco Granata (Italië, 1998) voert Franz Liszt’s arrangement van Ludwig van Beethovens Adelaide, Op. 46, S. 466, Allegro energico, Spring Thaw, en Off-beat Waltz uit John Burge’s Twenty-Four Preludes, en Frédéric Chopin’s 24 Preludes, Op. 28 uit, tijdens de finales van de Piano-editie 2021 van het Concours musical international de Montréal (CMIM). Dit recital werd opgenomen in Sala Grande van Teatro Dal Verme in Milaan, Italië.

Franz Welser-Möst leidt het Cleveland Orchestra in een uitvoering van Anton Bruckners Symfonie Nr. 7. Dit werk neemt een centrale plaats in binnen het oeuvre van de componist: hiermee viel Bruckner eindelijk de erkenning ten deel die hij verdiende. Nog altijd is het één van zijn meest geliefde werken. De symfonie volgt de klassieke opbouw van vier aparte delen. Het hart van het werk is een lang en emotioneel Adagio, geschreven als eerbetoon aan Richard Wagner. Het eerste deel van de symfonie begint met een stijgend thema dat wordt aangedragen door de cello's. Het Scherzo verlicht de sombere sfeer van het voorafgaande Adagio, en met de Finale komt met ongeremd plezier ten einde. Deze uitvoering werd in 2008 opgenomen in Severance Hall in Cleveland.

Hannu Lintu dirigeert het Gulbenkian Orchestra in een concert met een Fins tintje. Zo staan onder meer Einojuhani Rautavaara’s Cantus Articus, Op. 61 en Jean Sibelius’ Tweede Symfonie op het programma. Pianist Daniil Trifonov (1991) is de solist in Schumanns Pianoconcert, Op. 54. Tijdens de eerste uitvoering van het werk in 1841 nam Schumanns vrouw Clara Wieck de rol van soliste voor haar rekening. Trifonovs naam was snel gevestigd nadat hij prijzen won op het prestigieuze International Tsjaikovski-concours in Moskou en het Internationaal Frederick Chopin Piano Concours in Warschau. De jonge Rus werd in de media al geprezen als "arguably today's leading classical virtuoso” en “without question the most astounding pianist of our age". Dit concert is opgenomen in het Grand Auditorium van de Calouste Galbenkian Foundaition te Lissabon in 2018.

Stingray Brava reist de aarde rond op zoek naar de geheimen van 's werelds beroemdste operahuizen. Reis in deze aflevering mee naar Frankrijk en ontdek alle wetenswaardigheden over de Opéra de Lyon in Lyon! Zodra het reuzenrad z'n hoogste punt bereikt, valt het oog van de bezoekers direct op het gebogen dak op van de Opéra. Dit is het werk van architect Jean Nouvel (1945), die een cilindrische constructie van glas en staal ontwierp bovenop de classicistische gevel van het oude operagebouw. Deze vereniging van contrasterende elementen symboliseert het snijvlak tussen traditie en innovatie: moderne opera, zoals we die in onze huidige cultuur beleven. Deze documentaire beschrijft hoe dit operahuis, dat internationaal geroemd wordt als architecturaal hoogstandje, een artistieke transformatie heeft doormaakt tot één van de belangrijkste podia van Europa — en hoe het de harten van de Lyonezen wist te veroveren met z’n uitgekiende repertoirekeuze. Een cruciale succesfactor voor deze culturele balanceeract is de samenwerking die dit operahuis aanging met andere operahuizen. De initiatiefnemers wilden een centrum voor de uitvoerende kunsten realiseren met jonge zangers onder leiding van regisseurs en dirigenten als Peter Stein en William Christie. Ook het ballet komt ruim aan bod – dit genre wordt in Frankrijk op handen gedragen. Bovenin het nieuwe dak bevindt zich de misschien wel mooiste balletzaal ter wereld. De equipe van dertig balletdansers repeteert nieuwe choreografieën met uitzicht op het historische stadscentrum van Lyon.

Ter gelegenheid van haar 80e verjaardag dook de Argentijnse pianiste Martha Argerich in het kamermuziekrepertoire in dit prachtige concert, opgenomen in het Franse Château de Chantilly. De 'Grande Dame' van de piano wordt vergezeld door verschillende gerenommeerde artiesten, onder wie de pianisten Jevgeni Kissin, Theodosia Ntokou, en Cristina Marton-Argerich, en violist Maksim Vengerov. Op het programma staan Dmitri Sjostakovitsj’ Concertino voor twee piano's, Op. 94; Frédéric Chopins Impromptu nr. 3, Op. 51, Polonaise nr. 6, Op. 53 “Heroïsch”, en Wals nr. 6, Op. 64 nr. 1; Camille Saint-Saëns’ Polonaise voor twee piano's, Op. 77; César Francks Sonate voor viool en piano in A majeur; en Fritz Kreislers Liebesleid en Schön Rosmarin. Dit optreden werd opgenomen op 12 juni 2021.

In dit concert, opgenomen in de Citibank Hall in São Paulo in 2015, brengt de Braziliaanse dirigent, componist en pianist Rogerio Tutti (1979) samen met zijn orkest een gevarieerde mix van pop, jazz en klassieke muziek ten gehore. Van Russische melodieën van Sergej Rachmaninov en Pjotr Iljitsj Tsjaikovski tot zwoele Latinklanken uit Zuid-Amerika. Hoogtepunten van het concert zijn een heuse Ludwig van Beethoven- en Georges Bizetmedley, en de reeks swingende songs van George Gershwin. De show bevat optredens van geweldige instrumentale virtuozen, zoals de saxofonist Derico en gitarist Marcos Pópolo, maar ook spectaculaire tango- en tapdansinterventies.

Deze Sonate voor Viool en Klavecimbel Nr. 5 BWV 1018 is de vijfde van de sonates die Johann Sebastian Bach voor 1725 componeerde, waarschijnlijk toen hij werkzaam was als Kapellmeister in Köthen. Er wordt aangenomen dat hij de sonates voor Prins Leopold schreef en later de werken voor eigen gebruik in Leipzig aanpaste. Misschien is het hierdoor dat de werken goed speelbaar zijn voor amateurs, maar alle sonates bevatten genoeg finesse om een uitdaging te zijn voor professionele musici. De verschillende werken zijn als set bedoeld, net zoals de Brandenburgse concerten. Frank Peter Zimmermann (viool), Enrico Pace (piano)

‘Ein deutsches Requiem’ van Johannes Brahms staat erom bekend dat het een menselijk requiem is, niet gericht op God of het hiernamaals, maar juist op het troosten en de nabestaanden in het hier en nu. Brahms gebruikte dan ook niet de gebruikelijke Latijnse teksten; in plaats daarvan koos hij teksten uit het Oude en Nieuwe testament, in de Duitse vertaling van Martin Luther. In combinatie met de prachtige muziek is dit Requiem dan ook een van de meest ontroerende werken ooit geschreven. In deze versie, gecomponeerd voor 4-handig piano, koor en solisten, leidt Johan Duijk het Vlaams Radio Koor. De solisten zijn Hilde Coppé (sopraan) en Marc Scoffoni (bariton). De 4-handige piano partij wordt uitgevoerd door Jan Michiels en Inge Spinette.

Deze Mozartviering vindt plaats in de Staatsoper Unter den Linden, Berlijns meest prestigieuze operahuis. Het eenmalige concertgala staat volledig in het teken van de werken van Wolfgang Amadeus Mozart. Vele pareltjes uit zijn oeuvre worden uitgevoerd door ‘s werelds beste klassieke musici, waaronder violist Nicolaj Znaider, bariton Thomas Quasthoff en sopraan Sylvia Schwartz. De Staatskapelle Berlin staat onder leiding van dirigent Julien Salemkour. Op het programma staan de ouverture uit Clemenza di Tito (KV. 621), het Vijfde Vioolconcert (KV. 219), “Chi sà, chi sà, qual sia” (KV.582), Pianoconcert Nr. 23 (KV. 488), "Per questa bella mano" (KV. 612) en enkele aria’s uit Die Zauberflöte. Er wordt afgelosten met Symfonie Nr. 40 (KV. 550).

Het Berliner Philharmoniker onder leiding van Claudio Abbado en solist Daniel Barenboim verzorgen het Europakonzert van 1994 in het Duitse Meiningen. Op het programma staan Beethovens Pianoconcert Nr. 5 en de Tweede Symfonie van Brahms. Het pianoconcert is de laatste van de vijf concerten die Beethoven componeerde en staat ook wel bekend als het ‘Keizersconcert’. Het werk is gecomponeerd tussen 1809 en 1811. Brahms’ Tweede Symfonie dateert van 1877 en wordt vaak vergeleken met de Zesde Symfonie van Beethoven, vanwege het vrolijke, opgewekte en pastorale karakter.