TV-gids

De Italiaanse pianist Roberto Prosseda vertolkt Frédéric Chopins technisch uitdagende Ballade nr. 4 in f-mineur, Op. 52. Het in 1842 voltooide werk geldt als een meesterwerk binnen het romantische pianorepertoire, en staat bekend om de ingewikkelde structuur en emotionele diepgang. Deze uitvoering werd in 2006 opgenomen in het prachtige barokpaleis Villa Contarini in Piazzola sul Brenta, Italië.

Aleksandar Madžar is de solist in Mozarts Pianoconcert Nr. 27, KV 595. Het Royal Philharmonic Orchestra staat onder leiding van André Previn. Deze uitvoering is opgenomen in Schloss Schönbrunn in Wenen. In 1791, toen zijn korte leven door een alsmaar verslechterende gezondheid op zijn einde liep, greep Mozart terug op een compositiestijl die hem nauw aan het hart lag: het pianoconcert. In het laatste deel van zijn Pianoconcert Nr. 27, een opmerkelijk opgewekte en positieve compositie, schotelt Mozart de luisteraars een lyrische melodie voor die doet denken aan een kinderliedje. Het werk wekt de blijheid van de lente op en refereert wellicht aan zijn onbezorgde jeugd, toen het wonderkind voor het eerst ‘Mozart on Tour’ werd.

De Belgische dirigent Jos van Immerseel leidt Anima Eterna Brugge in een concertprogramma gewijd aan de Amerikaanse componist George Gershwin. Het programma begint met Gershwins symfonische suite Catfish Row (arrangement Steven D. Bowen) gebaseerd op muziek uit zijn beroemde opera Porgy and Bess (1935). Hierop volgt het bekende toondicht An American in Paris (1928). Daarna voegt sopraan Claron McFadden zich bij het orkest met een aantal klassieke jazznummers van Gershwin, waaronder ‘The man I love’ (1924-27), ‘I got rhythm’ (1930) en ‘By Strauss’ (1936). Ook zingt zij ‘My man’s gone now’ en ‘Summertime’ uit Porgy and Bess. Het concert besluit met Gershwins bejubelde Rhapsody in Blue, met Bart Van Caenegem als pianosolist. Dit concert werd opgenomen op 3 maart 2017 in het Concertgebouw van het Belgische Brugge.

De Italiaanse pianist Roberto Prosseda (*1975) geldt momenteel als één van de belangrijkste vertolkers van Felix Mendelssohns pianorepertoire. Prosseda’s ontdekking van onbekende composities van Mendelssohn werd breed uitgemeten in de Europese media en leidde tot diverse plaatopnames voor het beroemde label Decca. In dit recital uit 2015 vanuit Teatro alle Vigne in het Italiaanse Lodi speelt Prosseda een selectie uit Felix Mendelssohns Lieder ohne Worte: Op. 19 nr. 1, Op. 38 nr. 2, Op. 38 nr. 6, Op. 53 nr. 2, Op. 30 nr. 6 en Op. 62 nr. 2, en diens Variations sérieuses, Op. 54, en Fantasie, Op. 28.

Pianist Élisabeth Pion (Canada, 1996) vertolkt Étude nr. 26 in G majeur en Étude nr. 111 in g mineur uit Hélène de Montgeroult's Études; Robert Schumann's Sonate nr. 2 in g mineur, Op. 22; Wilhelm Kempff's transcriptie van Siciliano uit J. S. Bachs Fluitsonate nr. 2, BWV 1031; en Sofia Goebaidoelina’s Chaconne tijdens de eerste ronde van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

De Zwitserse dirigent Philippe Jordan en het Orchestre de l'Opéra national de Paris namen in 2014 en 2015 alle negen symfonieën van Ludwig van Beethoven op. In dit programma presenteert maestro Jordan de allerlaatste Beethovensymfonie: de Symfonie nr. 9 in d mineur, Op. 125. Jordan dirigeert het koor en orkest van de Opéra national de Paris en vier vocale solisten: Ricarda Merbeth (sopraan), Daniela Sindram (mezzosopraan), Robert Dean Smith (tenor) en Günther Groissböck (bas). Beethoven schreef zijn laatste symfonie tussen 1822 en 1824, toen zijn gehoor bijna volledig verdwenen was. De Symfonie nr. 9 is de langste en meest ambitieuze van Beethovens symfonieën. Het meest in het oog springt het slotdeel van dit werk, waarin een koor en vier vocale solisten een toonzetting van Friedrich Schillers gedicht 'An die Freude' (Ode aan de Vreugde) zingen. Deze uitvoering werd in 2015 opgenomen in de Opéra Bastille in Parijs, Frankrijk.

Het toonaangevende Franse strijkkwartet Quatuor Ébène wijdde een opmerkelijk en ambitieus project aan de 250ste geboortedag van Ludwig van Beethoven (1770-1827): het viertal nam álle werken voor strijkkwartet van de grote componist op. Vijf jaar lang dompelden violisten Pierre Colombet en Gabriel Le Magadure, altvioliste Marie Chilemme, en cellist Raphaël Merlin zich onder in die 650 pagina’s bladmuziek, waar Beethoven drie decennia lang zijn creativiteit in uitte. Hun inspanningen culmineerden in de herfst van 2020 in de integrale uitvoering van deze werken tijdens zes indrukwekkende concerten in de Philharmonie de Paris. Quatuor Ébène verkende elk facet van Beethovens strijkkwartetrepertoire: van de jeugdige Opus 18 strijkkwartetten tot de kwartetten Rasumovsky, Harp, en Serioso (Opus 59, 74, en 95) uit zijn middenperiode, en ten slotte de diepgang van zijn late kwartetten (Opus 127 tot 135). In deze uitzending speelt Quatuor Ébène Beethovens Strijkkwartet nr. 6 in Bes, Op. 18 nr. 6; en Strijkkwartet nr. 15 in a, Op. 132. Deze concertuitvoering werd op 24 november 2020 opgenomen in de Philharmonie de Paris.

This documentary by Christoph Keller follows various participants and teachers participating in the International Summer Piano Academy.

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. In dit programma speelt Schwartz Schumann’s Pianosonate nr. 2 in g-klein, Op. 22. De componist voltooide het werk in 1838. Van Schumann’s drie pianosonaten wordt de Pianosonate nr. 2 het vaakste uitgevoerd en opgenomen. Het begint met een energiek eerste deel, gevolgd door een mooi, traag Andantino gebaseerd op Schumann’s lied ‘Im Herbste’ (1828). Het derde deel is een kort Scherzo. Op verzoek van zijn toekomstige vrouw Clara verving de componist de oorspronkelijke finale door een minder veeleisend deel. De veelgeprezen pianist Riccardo Schwartz (1986) treedt over de hele wereld op als solist, onder andere met wereldberoemde dirigenten als Gustav Kuhn en Yuri Temirkanov.

In dit concert, opgenomen in de Citibank Hall in São Paulo in 2015, brengt de Braziliaanse dirigent, componist en pianist Rogerio Tutti (1979) samen met zijn orkest een gevarieerde mix van pop, jazz en klassieke muziek ten gehore. Van Russische melodieën van Sergej Rachmaninov en Pjotr Iljitsj Tsjaikovski tot zwoele Latinklanken uit Zuid-Amerika. Hoogtepunten van het concert zijn een heuse Ludwig van Beethoven- en Georges Bizetmedley, en de reeks swingende songs van George Gershwin. De show bevat optredens van geweldige instrumentale virtuozen, zoals de saxofonist Derico en gitarist Marcos Pópolo, maar ook spectaculaire tango- en tapdansinterventies.

Cellist Nicolas Altstaedt speelt J. S. Bachs Suite nr. 5 in c-klein voor solo cello, BWV 1011. Deze uitvoering is opgenomen in Sint-Mariakerk in het Duitse Wittenberg.

De Zwitserse dirigent Philippe Jordan en het Orchestre de l'Opéra national de Paris namen in 2014 en 2015 alle negen symfonieën van Ludwig van Beethoven op. In deze uitzending dirigeert Jordan Beethovens Symfonie nr. 3 in Es majeur, Op. 55, ‘Eroïca’. Deze symfonie werd gecomponeerd in 1803 en 1804 en geldt als een belangrijk keerpunt in zowel Beethovens oeuvre als in de westerse muziekgeschiedenis. Symfonie nr. 3 duurt langer dan alle eerdere symfonie. De gebruikelijke lange inleiding wordt vervangen door twee krachtige akkoorden, waarop de lage strijkers het hoofdthema introduceren. Het langzame tweede deel is een treurmars, gevolgd door een snel Scherzo. Het vierde en laatste deel wordt gedomineerd door een thema dat Beethoven al gebruikte in zijn muziek voor het ballet 'Die Geschöpfe des Prometheus'. Deze uitvoering werd in 2014 opgenomen in de Opéra Bastille in Parijs, Frankrijk.

Bijna 10 jaar nadat dirigent Claudio Abbado de Berliner Philharmoniker verliet keert hij terug om eer te betuigen aan één van de grootste componisten van de 19e eeuw: Gustav Mahler. Mahler-expert Abbado maakte in zijn tijd als muzikaal leider van de Berliner Phiharmoniker diepe indruk met zijn Mahlervertolkingen. Samen met de beroemde zangeres Anne Sofie von Otter en de befaamde tenor Jonas Kaufmann (Echo Award “Zanger van het Jaar”, 2010) herdenken ze Gustav Mahlers 100e sterfdag met een uitvoering van zijn laatste symfonie, die hij onvoltooid achterliet bij zijn dood in 1911. Ook Das Lied von der Erde staat op het programma: de componist beschouwde dit werk als zijn persoonlijkste compositie.

In mei 2019 presenteerde Andris Nelsons, als nieuwe chefdirigent van het Gewandhausorchester Leipzig, een concertprogramma rondom Pjotr Iljitsj Tsjaikovski’s Symfonie nr. 5 en Dmitri Sjostakovitsj' Vioolconcert nr. 1 met de buitengewonde violist Baiba Skride. Tsjaikovski vond zijn werk maar een mislukking, en meende dat zijn creativiteit was uitgeput. Geplaagd door twijfel aan zijn eigen kunnen heeft hij nooit veel vertrouwen ontwikkeld in zijn grote creatieve kracht. Na Tsjaikovski's werk betreedt Baiba Skride het podium met Igor Stravinsky's Elegie voor soloviool, alvorens ze soleert in Sjostakovitsj' Vioolconcert. In Sjostakovitsj' compositie gunt de viool zich geen moment de tijd om te ademen: zonder pauze vertelt het instrument een duister verhaal, dat uitmondt in een vicieuze cirkel van ostinato baslijnen, totdat het instrument tenslotte uitbarst in een prachtig lied.

Franz Welser-Möst dirigeert het Cleveland Orchestra in een uitvoering van Brahms' Symfonie Nr. 4, Op. 98. Dit is het laatste werk in de beknopte verzameling symfonische composities van Brahms. Muziekcriticus Malcolm Macdonald omschreef het werk als een van de grootste creaties in de Romantiek en het is wellicht Brahms Magnum Opus naast Ein Deutsches Requiem, Op. 45. De Vierde Symfonie is voorzien van een ondertoon die zich het best laat omschrijven als ingetogen melancholie, en lijkt te smachten naar een onherstelbaar verleden. Brahms laat het verleden voortleven door de symfonie te voorzien van vele barokinvloeden, waaronder een heuze chaconne en het gebruik van de aloude compositietechniek van variaties op een thema in het afsluitende deel. Deze uitvoering vond plaats in de Severance Hall te Cleveland, VS in 2014.

Minsoo Hong (1993, Zuid-Korea) voert La notte (S377a) en de Hongaarse Rapsodie Nr. 12, (S379a) uit tijdens de halve finale II (kamermuziek) van het 11e Internationaal Franz Liszt Pianoconcours dat in 2017 plaatsvond in TivoliVredenburg te Utrecht. Het concours bevordert zowel de muzikale ontwikkeling alsook de concertervaring van pianotalenten afkomstig uit alle uithoeken van de wereld. Hierdoor vormt het concours een belangrijke opstap tot de internationale klassieke concertwereld voor jong talent dat een professionele carrière als musicus ambieert. Het Internationaal Franz Liszt Pianoconcours werd voor het eerst georganiseerd in 1986 en behoort inmiddels tot een van de meest prestigieuze pianoconcoursen ter wereld.

Op de Osterfestspiele van 2017 voerden Sir Simon Rattle en de Berliner Philharmoniker in Baden-Baden Giacomo Puccini's beroemdste en beste opera uit: Tosca. Een goede keuze, want Tosca is behalve een kunstwerk ook een spannend, meeslepend liefdesverhaal. Deze drie-akter werd voor het eerst uitgevoerd in het Teatro Costanzi in Rome in 1900. Het is gebaseerd op een Italiaans libretto van Luigi Illica en Giuseppe Giacosa. Philipp Himmelmann tekende voor deze spectaculaire productie, die een nieuw licht werpt op de geliefde klassieker. Kristine Opolais speelt de titelrol, en Marcelo Álvarez neemt de rol van Mario Cavaradossi voor zijn rekening.

Op uitnodiging van de Argentijnse pianiste Martha Argerich namen verschillende sterren uit de klassieke muziek deel aan dit concert ten behoeve van het Erasmusfonds voor medisch onderzoek over de intensive care, opgenomen op 21 oktober 2023 in het Koninklijk Conservatorium van Brussel, België. Het concert is een eerbetoon aan de beroemde cellist Aleksandr Khramouchin (1979) die onverwachts overleed op 13 mei 2023. Als onderdeel van dit concert voeren de pianisten Martha Argerich en Khramouchins weduwe Eliane Reyes Maurice Ravel’s vijfdelige pianosuite Ma mère l'Oye voor piano vierhandig uit.

Quarteto Radamés Gnattali speelt Heitor Villa-Lobos' Strijkkwartet nr. 13 in het Palácio do Catete in Rio de Janiero in Brazilië. Dit ensemble werd opgericht in 2006 en bestaat uit Carla Rincón en Francisco Roa (violen), Fernando Thebaldi (altviool), en Hugo Pilger (cello). Het kwartet, dat zich specialiseert Braziliaanse muziek, is zeer actief in de muziekeducatie. Hun opname van de complete strijkkwartetten van Villa-Lobos is een grote verdienste en werd met enthousiasme onthaald door de internationale muziekpers. Op Villa-Lobos' Bachianas brasileiras na wordt het werk van de Braziliaanse componist voornamelijk in Latijns-Amerika uitgevoerd. Villa-Lobos wordt in zijn geboorteland op handen gedragen als componist, dirigent en docent. Hij heeft opera's, symfonieën, concerten, pianowerken, koormuziek en zeventien strijkkwartetten op zijn naam. Opgenomen in het Theatro Municipal, Rio de Janiero.

Countertenor Nils Wanderer (Duitsland, 1993) zingt ‘Cara sposa’ uit Georg Friedrich Händel’s opera Rinaldo; ‘Es ist vollbracht’ uit J. S. Bach’s Johannes-Passion, BWV 245; en ‘Cold Song’ uit Henry Purcell’s opera King Arthur, tijdens de halve finale in de discipline Aria van het Concours musical international de Montréal 2022 (CMIM). Hij wordt begeleid door het Orchestre symphonique de Montréal onder leiding van Jacques Lacombe. Deze uitvoering is opgenomen in het Maison Symphonique.