TV-gids

Met dit concert maakte Yutaka Sado zijn debuut bij de Berliner Philharmoniker in 2012, en daarmee is hij de eerste Japanner sinds Seiji Ozawa die voor dit wereldberoemde orkest heeft gestaan. Critici hebben Yutaka Sado unaniem benoemd tot een van de meest opwindende en charismatische dirigenten van de nieuwe generatie. Hij verdiende zijn sporen reeds als assistent van Seiji Ozawa en Leonard Bernstein. U luistert nu naar 'Symfonie Nr. 5' van Dmitri Sjostakovitsj.

Dit concertprogramma vanuit het Konzerthaus Berlin staat volledig in het teken van W. A. Mozart. Het Carl Philippe Emanuel Bach Kamerorkest staat onder leiding van Hartmut Haenchen. In de uitvoeringen van Haenchen en zijn gereduceerde ensemble komen de veelzijdige kwaliteiten van Mozarts muziek optimaal naar voren, mede door de uitstekende instrumentatie en divisie van de orkestpartijen. Stefan Vladars fijnzinnige touché en stillistische zekerheid maakt hem een ideale partner voor Haenchen en zijn orkest. Op het programma staan Mozarts Divertimento in Es-groot (KV. 113), het Pianoconcert Nr. 20 (KV. 466) en de ‘Jupiter’ Symfonie Nr. 41 in C (KV. 551).

In 1754 nam de Napolitaan Niccolò Jommelli zijn taken op als Ober-Kapellmeister in Stuttgart. Daar schreef hij naast opera’s en serenata’s ook religieuze muziek voor bijzondere gelegenheden. Hier ontstond zijn requiem: afscheidsmuziek voor de moeder van Jommelli’s broodheer. Contrapunt geschoeid op Duitse leest, Franse ornamentiek en Italiaans drama vinden elkaar in deze unieke blend van Napolitaanse signatuur.

Ester Hoppe (viool), Christian Poltéra (cello) en Franscesco Piemontesi (piano) spelen Schuberts Pianotrio Nr. 2, Op. 100 (D. 929) tijdens het Internationale Kamermuziek Festival in Bellinzona te Zwitserland in 2019. Het werk was een van de laatste composities die Schubert voltooide en dateert van november 1827. Het trio is echter pas eind 1828 gepubliceerd, kort voor Schuberts dood en werd voor het eerst uitgevoerd ter ere van de verloving van Schuberts vriend Josef von Spaun. Het tweede thema uit eerste deel is gebaseerd op een thema uit Schuberts Pianosonate Nr. 18 (D. 894). Fragmenten uit het tweede deel worden gebruikt als thema in Stanley Kubricks Barry Lyndon (1975).

Het prachtige Mariinsky Theater in St. Petersburg was in 1996 het decor voor het jaarlijkse Europakonzert van de Berliner Philharmoniker. Om hun Russische gastheren te eren begon het concert met hoogtepunten uit Prokofjevs 'Romeo en Julia'. Het orkest staat onder leiding van Claudio Abbado.

Wanneer Gidon Kremer terugkeert naar de partita’s van Bach is dat een groots gebeuren. Kremers eerste opname dateert alweer van een kwart eeuw geleden. In deze opname uit 2006 gaat Kremer andermaal de uitdaging aan: Bachs Sonates en Partita’s voor solo viool (BWV 1001-1006), welke door de violist zelf worden omschreven als de “Himalaya van het klassieke vioolrepertoire”. De werken hebben een grote inspiratie gevormd voor werken voor viool van latere generaties componisten. In deze uitvoering toont Kremer zijn gevoel voor spontaniteit en gaat hij risico’s zeker niet uit de weg. Zonder uit de bocht te schieten bewaart Kremer zijn structurele oplettendheid en doet hij op unieke wijze recht aan de polyfonische rijkdom en danselementen van de composities, door deze te voorzien van reflecterende diepgang.

Componist Claudio Monteverdi (1567-1643), één van de grote meesters uit de barokperiode, scheef rond 1600 een nieuw werk voor koor en solisten waarin hij oude en nieuwe stijlen uit zijn tijd combineerde, zoals de madrigaal en liturgische composities. Deze combinatie bleek een gouden greep: het groeide uit tot de standaard voor alle grote vormen van religieuze muziek in de barokperiode, zoals het oratorium, de cantate, en de passie. Het combineren van verschillende stijlen zou later niet alleen in religieuze muziek, maar ook in de opera worden toegepast. Een goed voorbeeld waarin hij de combinatie van stijlen laat zien is het werk ‘Vespro della beata vergine’, ook wel de ‘Mariavespers’ genoemd. Zulke vespers werden vooral in de rooms-katholieke kerk gezongen. Solisten: Dorothee Blotzki-Mields, Katharine Fuge, Mark Padmore, Jan Kobow, Furio Zanasi, Dominik Wörner.

The same procedure as every year…but not quite. With a star guest such as Joyce DiDonato and a truly diverse and diverting programme selected by the very Sir Simon himself for his last Gala from Berlin as the BPO’s chief conductor, you can be sure that this concert was anything but conventional routine. Join Joyce DiDonato, the Berliner Philharmoniker and Sir Simon Rattle and enjoy virtuous and ravishing interpretations. On the program Dvořák - Carnival, Stravinsky - Pas de deux from 'Apollon Musagète', Lieder by Richard Strauss, Brahms - Hungarian Dance No. 1 and of course Leonard Bernstein, thus heralding the “Bernstein at 100 Centennial” as it were. They will perform three dance episodes from 'on the town'.

Geniet van deze informatieve reis door de tijd en ontdek de klank en historische context van diverse orkestinstrumenten. Dit concert is gecreëerd in opdracht van het Tonhalle Orchester Zürich ter ere van het 150-jarig bestaan van het orkest. De voorstelling wordt gepresenteerd door het geliefde komische klassieke duo Aleksey Igudesman en Hyung-ki Joo en het orkest staat onder leiding van Joshua Weilerstein. Wist je dat fluiten vroeger gemaakt werden van mammoetbotten en gierenveren? Of dat de tympani op paarden werden bespeeld? En is het echt toevallig dat celli dikker zijn gemaakt dan de violen op het moment dat chocola vanuit Mexico naar Europa werd geïmporteerd? De verschillende instrumenten van het orkest worden gepresenteerd middels originele muziek, historische feitjes en met de komische signatuur van Igudesman en Joo. Kijkers van alle leeftijden zullen ongetwijfeld nieuwsgieriger worden om meer te weten te komen over een klassiek symfonieorkest!

Wist u dat een mislukte sollicitatie tot een muzikaal succes kan leiden? J. S. Bach was in 1721 in dienst bij Prins Leopold van Anhalt-Köthen, maar hij wilde liever werken voor Christian Ludwig, Markgraaf van Brandenburg. Dus droeg Bach zijn zes nieuwe Concerten op aan deze Markgraaf van Brandenburg, in de hoop dat hij aan diens hof kon komen werken. Helaas: de Markgraaf bedankte de componist niet eens, laat staan dat hij hem in dienst nam. Aan Bachs muziek lag het niet. In het vierde Concert speelt de viool een virtuose rol in het eerste en derde deel.

Beethovens Pianosonate Nr. 3 opent met een karakteristiek thema welke terugklinkt in de bas en leidt naar een tweede thema in g-klein. De reprise verrast toehoorders door in D-groot te beginnen maar keert snel terug naar de oorspronkelijke toonsoort C-groot. Het langzame deel in E-groot leidt een opgewekt Scherzo in. Het afsluitende Allegro assai is een ware tentoonstelling van technische virtuositeit waarin de rechterhand wordt onderworpen aan rappe ladders van drieklanken. Deze opname is onderdeel van Daniel Barenboims vermaarde uitvoering van Beethovens complete 32 pianosonates, opgenomen in Schloss Hetzendorf te Wenen in 1983.

"Het is een uitdaging om tegenwoordig in de klassieke muziekwereld een uitvoering te vinden die indrukwekkender, significanter en ontroerender is: totale harmonie tussen geest en hart en besef en gevoel." schreef de Bernse krant Der Bund in 2003 na deze indrukwekkende uitvoering van Mahlers 'Resurrectie' Symfonie Nr. 2 door het toen pas opgerichte Luzern Festivalorkest. Claudio Abbado stelde dit ensemble samen uit bekende instrumentalisten, gevierde uitvoerders van kamermuziek en ervaren solisten uit 's werelds beste orkesten. Het concert was reeds maanden van tevoren uitverkocht. De Neue Züricher Zeitung schreef: "Het slotapplaus was ongekend, het zware laatste akkoord [..] verbrak de spanning die al negentig minuten had geduurd, zonder ook maar een moment te verslappen." In deze uitvoering worden solisten Eteri Gvazava (sopraan) en Anna Larsson (mezzosopraan) begeleidt door het Orfeón Donostiarra Koor.

Daniel Barenboim dirigeert het West-Eastern Divan Orchestra in een uitvoering van Beethovens Pianoconcert Nr. 3 en Tsjaikovsky’s Symfonie Nr. 5. Het concert wordt afgesloten met de Valse Triste van Sibelius en de ouverture uit Verdi’s La Forza del Destino. Opgenomen in de Victoria Hall te Genève in 2004. Het internationaal gelauwerde West-Eastern Divan Orchestra werd opgericht door Daniel Barenboim en Edward Said en bestaat uit jonge, uiterst getalenteerde Israëlische en Arabische musici. Het gezelschap wil een dialoog tot stand brengen tussen de culturen uit het Midden-Oosten door samen muziek te maken.

Bernard Haitink dirigeert de Berliner Philharmoniker in een uitvoering van Stravinsky's Le Sacre de Printemps. Onderdeel van het Europakonzert 1993 in de Royal Albert Hall te Londen.

Sopraan Gemma Summerfield (Verenigd Koninkrijk, 1990) wordt begeleid door Sebastian Wybrew tijdens de halve finale van de Lieder-competitie van het Concours musical international de Montréal van 2018 (CMIM). Op het programma staan Mendelssohns Die Liebende schreibt, Op. 86/3 en Hexenlied, Op. 8/8, Ravels gehele Cinq Mélodies populaires grecques, E. W. Korngolds Drei Leider, Op. 22 en Go Not Happy Day (H. 34) en Love Went a-Riding (H. 114) van Frank Bridge. Het Concours musical international de Montréal trekt jaarlijks duizenden toeschouwers naar de concertzalen, alsook vele luisteraars via radio of internet. Het concours ambieert om jonge musici te ontdekken en ondersteunen en biedt hen de mogelijkheid om hun talent te etaleren. Het is het enige internationale concours in Noord-Amerika dat jaarlijks wordt georganiseerd en presenteert drie verschillende disciplines (zang, viool en piano) die ieder jaar worden gerouleerd.

Sir Simon Rattle dirigeert de Berliner Philharmoniker tijdens het Europakonzert van 2016. Voor deze editie is de keuze gevallen op de prachtige barokkerk in het Noorse mijndorpje Røros. Het dorpscentrum van Røros is opgenomen in de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het concert opent met Griegs Lyrische Stück, Op. 68, Nr. 4. Vervolgens is de Noorse violist Vilde Frang de solist in Mendelssohns Vioolconcert, Op. 64. Het orkest sluit af met Beethovens ‘Eroica’ Symfonie Nr. 3. Het werk markeert een omslagpunt in de muziekgeschiedenis omdat het de brug vormt tussen de oude en nieuwe symfonische stijl.

Toen bekend werd dat Rolando Villazón niet alleen de titelrol zou zingen, maar ook de hele opera zou regisseren, vlogen de kaartjes over de toonbank voor de Pinksteruitvoeringen in Baden-Baden. Na zijn debuut als regisseur in 2011 (Werther, Lyon) was de Mexicaanse tenor klaar voor de volgende stap: hij bracht Gaetano Donizetti’s L’elisir d’amore op de planken met in de rol van Nemorino niemand minder dan... Rolando Villazón! In deze uitzending, een verhaal-in-een-verhaal, zien we hem repeteren met zangers, acteurs en de jonge dirigent Pablo Heras-Casado. Zodoende wordt u deelgenoot van het creatieve proces achter de zeer persoonlijke productie van deze komische tweeakter, die in april en mei 2012 werd uitgevoerd in het Festspielhaus van Baden-Baden.

Alexander Ullman (1991, United Kingdom) performs Franz Liszt's Piano Concerto No. 2 (S125) during the final of the 11th International Franz Liszt Piano Competition, held in TivoliVredenburg, Utrecht 2017. The competition actively presents, develops and promotes piano talents from around the world. In doing so, it has become one of the prominent gateways to the international professional classical music scene for young musicians. The International Franz Liszt Piano Competition was founded in 1986 in the Netherlands and since has built a reputation as one of the world’s most prestigious piano competitions.

Deze aflevering van Concerts in a Palace is de zesde in een reeks van zes die in 1999 werd opgenomen in het prachtige achttiende-eeuwse barokkasteel Schloß Heidecksburg in het Duitse Rudolstadt. In deze uitzending spelen violist Anna Rabinova en pianist Vladimir Stoupel Johannes Brahms’ Vioolsonate Nr. 3, Op. 108. Dit werk is Brahms' laatste vioolsonate, geschreven tussen 1886 en 1888. Het werd in 1888 voor het eerst uitgevoerd in Budapest met Jenő Hubay op viool en Brahms zelf achter de piano. Deze uitzending sluit af met Claude Debussy’s Sonate voor fluit, altviool en harp, uitgevoerd door fluitist Anna Garzuly, violist Karl Suske en harpist Cornelia Smaczny. Het werk maakt deel uit van de Six sonates pour divers instruments. Helaas overleed Debussy in 1918 toen hij pas drie van de beoogde zes sonates had voltooid. Hij droeg de werken op aan zijn vrouw Emma Bardac.