TV-gids

De opera La Cenerentola ('Assepoester') van Gioachino Rossini, met een libretto van Jacopo Ferretti, werd voor het eerst uitgevoerd in februari 1816 en volgde op het succesvolle Il Barbiere di Siviglia. Na de eerste uitvoering werd de opera aanvankelijk niet goed ontvangen. Het werk werd echter snel geliefd in de Italiaanse theaters maar ook buiten de landsgrenzen. De ouverture van La Cenerentola is één van Rossini’s bekendste melodieën en is licht en fris van aard. De originaliteit van het werk is te danken aan het contrast tussen de tederheid van de heldin en de sentimentaliteit van het plot. Het geheel is voorzien van Rossini’s virtuositeit en tomeloze gevoel voor humor. De uitvoering is geregisseerd door Jérôme Savary en werd opgenomen in de Opéra de Rennes in 2015. Het koor van de Opéra de Rennes en het Symfonieorkest van Bretagne staan onder leiding van Darrell Ang. De hoofdrollen worden vertolkt door José Maria Lo Monaco, Daniele Zanfardino, Marc Scoffoni en Bruno Pratico.

De Nederlandse dirigent Bernhard Haitink dirigeert de Berliner Philharmoniker in een uitvoering van Gustav Mahlers Symfonie Nr. 7. Opgenomen in de Berliner Philharmonie in 1993. Tijdens de jaren tussen het voltooien (1906) en eerste uitvoering (1908) van de Zevende Symfonie onderging het leven van de toen al beroemde dirigent en componist Gustav Mahler tamelijk dramatische wendingen. Hij nam ontslag bij de Weense Staatsopera, zijn eerste dochter overleed en er werd een hartafwijking bij de componist geconstateerd. Vanwege het ‘duistere’ karakter van enkele delen (het tweede en vierde deel hebben de titel ‘Nachtmusik’ en het derde deel heeft als naam ‘Schattenhaft’ - schaduwachtig), wordt de symfonie ook wel ‘Lied der Nacht’ genoemd, een titel waar de componist zelf het overigens niet mee eens was. Deze Zevende Symfonie is Mahlers meest abstracte werk, misschien werd het werk daarom wel slecht ontvangen door zowel de musici als het publiek ten tijde van de première. Ook nu nog wordt deze Zevende niet vaak op het programma gezet geprogrammeerd door orkesten en lijkt het een van zijn minst populaire werken. Niet terecht want de Zevende kent een unieke opbouw van donker naar licht van duister naar de juichende finale. Van Mahlers latere oeuvre is de Zevende zeker niet minder toegankelijk dan de veel gespeelde Negende Symfonie. Van de huidige generatie grote dirigenten slaat niemand deze symfonie meer over.

Sergej Rachmaninov was de eerste die opstond om de uitvoering van zijn Pianoconcert Nr. 3 door de legendarische pianist Vladimir Horowitz's (1903-1989) te prijzen. Rachmaninov hoorde Horowitz het werk spelen in 1928, toen de in Kiev geboren Horowitz net in New York was aangekomen. Rachmaninov zei hierover: "Hij slikte het in één keer door." Vijftig jaar later, op 24 september 1978, liet Horowitz zijn publiek eens te meer versteld staan met zijn interpretatie van dit monumentale werk. Bijgestaan door de New York Philharmonic onder leiding van Zubin Mehta gaf hij een bijzondere uitvoering van dit werk als onderdeel van de viering van de vijftigste verjaardag van zijn Amerikaanse debuut. Zijn onvergetelijke vertolking - de laatste keer dat Horowitz zich aan dit pianoconcert zou wagen - werd door de hele VS uitgezonden op radio en televisie. Deze compositie, die pianisten die dit technisch monsterlijk uitdagende stuk aandurven eerbiedig "Rach 3" noemen, wordt wereldwijd geliefd en bewonderd.

De Russische pianist Dina Ivanova speelt Franz Liszt’s Totentanz, S. 525 in de solo-finale van het elfde Internationaal Franz Liszt Pianoconcours, dat plaatsvond in TivoliVredenburg in Utrecht. Totentanz (‘dodendans’) is één van de werken van Liszt waaruit zijn fascinatie met de dood spreekt. Het bestaat uit een reeks variaties op een onheilspellende gregoriaanse melodie, het Dies irae-motief.

Pianist Jakub Kuszlik (Polen, 1996) treedt op met het CMIM ensemble, bestaande uit drie strijkers van het Symfonieorkest van Montreal, in een uitvoering van het eerste deel, Sostenuto assai – Allegro ma non troppo, van Robert Schumanns Pianokwartet in Es-groot, Op. 47. Dit optreden vond plaats in de kamermuziekronde van het uit twee delen bestaande halve finale van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

Net zoals Mozarts opera’s is ook zijn Pianoconcert Nr. 24, KV 491 van begin tot het einde voorzien van dramatiek, met een harmonische structuur die doet denken aan die van zijn opera Don Giovanni. Andre Previn neemt de dubbelrol van solist en dirigent op zich en wordt daarbij ondersteund door het Royal Philharmonic Orchestra.

Het Tafelmusik Baroque Orchestra en Trio Arabica brengen gezamenlijk een eerbetoon aan achttiende-eeuwse muziek en cultuur. De steden Leipzig en Damascus liggen beide aan oude handelsroutes en vormden belangrijke centra voor de wetenschap. De steden stonden ook bekend om hun koffiehuizen, waar muziek ten gehore werd gebracht door de meest vooraanstaande musici van die tijd. In dit concert staan werken van Bach, Telemann en Händel centraal, maar ook staan er enkele juweeltjes uit de Arabische klassieke muziek op het programma. In de sfeer van een cultureel café worden muziek, tekst en beelden gebruikt om de manieren te ontdekken waarop mensen uit alle uithoeken van de wereld samenkwamen om handelswaar, ideëen en kunsten uit te wisselen. Dit concert is opgenomen in het Aga Khan Museum te Toronto en is geproduceerd door Alison Mackey en geregisseerd door Marshal Pynkoski. Het Tafelmusik Baroque Orchestra, ookwel bekend onder de naam Tafelmusik, is een in Toronto gehuisvest barokorkest, gespecialiseerd in de oude uitvoeringspraktijk en -techniek. Het ensemble is opgericht in 1979 en bestaat uit negentien fulltime leden en wordt, wanneer nodig, aangevuld met gastmusici. Tafelmusik staat onder de muzikale leiding van de violiste Jeanne Lamon.

Dit concert van het Brussels Philharmonic richt zich op de diverse muziekstijlen die hun stempel drukten op de eerste helft van de 20e eeuw. Naast het impressionisme van Claude Debussy's Jeux (1913) richten dirigent Michel Tabachnik en zijn orkest zich op één van de belangrijkste componisten van de hedendaagse muziek: Igor Stravinsky. Diens eerste compositie voor een ballet, De Vuurvogel (1910), vormt een hoogtepunt binnen dit concert. Het concert begint met Anton Weberns Fünf Orchesterstücke Op. 10 (1913). Het ontbreekt deze vijf ultrakorte werkjes aan onderling thematisch of tonaal verband, of enige andere traditionele opbouw: dat belooft een spannende luisterervaring!

Pianist Deawon Kim (Zuid-Korea, 1994) vertolkt Ludwig van Beethovens Sonate nr. 31 in As-groot, Op. 110, en ‘Ondine’ en ‘Scarbo’ uit Maurice Ravel’s Gaspard de la nuit, tijdens de eerste ronde van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

De documentaire A Bach Companion - The life and work of J.S. Bach belicht het leven van de componist, maar ook zijn composities, de technieken die hij daarin toepaste, de plaatsen waar hij werkte, en de politiek-culturele achtergrond van zijn tijd. De internationaal bekende presentator Robert Levin geeft een gedetailleerd verslag van de cruciale ontwikkelingen en fases in Bachs leven, en neemt enkele van diens composities onder de loep.