TV-gids

Iphigénie en Tauride (1779) is een tragische opera in vier bedrijven van de in Duitsland geboren componist Christoph Willibald Gluck. Hij schreef het werk voor de Franse markt, en de première in 1779 in de Parijse Academie Royale de Musique was een doorslaand succes. Iphigénie en Tauride behoort tot Gluck’s hervormingsopera’s: in dit werk diende de muziek het dramatisch verloop niet te domineren maar juist te ondersteunen. Nicolas-François Guillard baseerde zijn libretto op Claude Guimond de La Touche’s gelijknamige toneelstuk, wat uiteindelijk teruggrijpt op het beroemde Griekse drama van Euripides. Het speelt zich af kort na de Trojaanse oorlog, als Iphigénie, die door haar vader Agamemnon geofferd zou worden, door de godin Diana wordt gered. Diana brengt haar naar Tauris, waar Iphigénie haar hogepriesteres wordt. Diego Fasolis dirigeert het Orchestre National des Pays de la Loire en het Chœur d’Angers Nantes Opéra. Onder de solisten zijn Marie-Adeline Henry (Iphigénie), Charles Rice (Oreste), Sébastien Droy (Pylade), Jean-Luc Ballestra (Thoas) en Élodie Hache (Diane). Deze uitvoering werd in 2020 opgenomen in het Grand Théâtre d’Angers, Frankrijk.

Daniel Barenboim dirigeert het West-Eastern Divan Orchestra in een uitvoering van Beethovens Pianoconcert Nr. 3 en Tsjaikovsky’s Symfonie Nr. 5. Het concert wordt afgesloten met de Valse Triste van Sibelius en de ouverture uit Verdi’s La Forza del Destino. Opgenomen in de Victoria Hall te Genève in 2004. Het internationaal gelauwerde West-Eastern Divan Orchestra werd opgericht door Daniel Barenboim en Edward Said en bestaat uit jonge, uiterst getalenteerde Israëlische en Arabische musici. Het gezelschap wil een dialoog tot stand brengen tussen de culturen uit het Midden-Oosten door samen muziek te maken.

Maestro Iván Fischer leidt het Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino in een opmerkelijk concertprogramma met werken van Wolfgang Amadeus Mozart en Antonín Dvořák. Mozarts Symfonie Nr. 34 in C majeur, K. 338 opent het programma. Dit werk, voltooid in de zomer van 1780, was de laatste symfonie die Mozart in Salzburg schreef, waar hij werkte als hofmusicus. De driedelige symfonie heeft twee levendige buitenste delen vol fanfares en opzwepende thema's, terwijl het rustigere tweede deel enkel voor strijkers is geschreven. Deze opbouw wijkt af van de destijds gebruikelijke vierdelige structuur. Daarna staat Dvořáks Symfonie nr. 7 in d-mineur, Op. 70 op het programma. Dvořák voltooide het werk in maart 1885 en dirigeerde een maand later zelf de première in Londen. De dramatische, duistere stijl van deze symfonie staat in schril contrast met de overwegend optimistische toon van Dvořáks oeuvre. Deze uitvoering werd opgenomen in het Teatro del Maggio Musicale Fiorentino in Florence, Italië, op 29 januari 2021.

Op uitnodiging van de Argentijnse pianiste Martha Argerich namen verschillende sterren uit de klassieke muziek deel aan dit concert ten behoeve van het Erasmusfonds voor medisch onderzoek over de intensive care, opgenomen op 21 oktober 2023 in het Koninklijk Conservatorium van Brussel, België. Het concert is een eerbetoon aan de beroemde cellist Aleksandr Khramouchin (1979) die onverwachts overleed op 13 mei 2023. Als onderdeel van dit concert voeren de pianisten Martha Argerich en Khramouchins weduwe Eliane Reyes Maurice Ravel’s vijfdelige pianosuite Ma mère l'Oye voor piano vierhandig uit.

Jeffrey Tate dirigeert het Mozarteum Orchester Salzburg in een uitvoering van Mozarts ‘Parijs’ Symfonie Nr. 21 (KV. 297). Mozart componeerde dit werk in 1778, tijdens zijn teleurstellend verlopen zoektocht naar een baan in de Franse hoofdstad. Het eerste deel van de symfonie bevat de meest indrukwekkende klanken en harmonieën die Mozart schreef voor orkest. Opvallend is dat de componist voor het eerst gebruik maakt van de klarinet, nadat hij eerder in Mannheim in aanraking was gekomen met dit relatief nieuwe instrument. Met hoorns, trompetten, pauken en een volle blazerssectie (fluiten, hobo’s, klarinetten, fagotten) vergt de symfonie de grootste bezetting waarvoor de componist tot dan toe geschreven had. Deze uitzending is geregisseerd door János Darvas.

Arvo Pärt baseerde zijn ‘Kanon Pokajanen’ (uit ‘Boetepsalmen’, 1995-97) op de kanon van boete en berouw zoals die al in de vroegste Slavisch-Christelijke manuscripten, uit de zesde eeuw na Christus, is terug te vinden. De kanon staat symbool voor de verandering, de overgang tussen dag en nacht, het Oude en het Nieuwe Testament, de profetie en de vervulling, het hier en het hiernamaals. Toegepast op de mens handelt het over de grens tussen het menselijke en het goddelijke, zwakheid en sterkte, lijden en verlossing, sterven en onsterfelijkheid. Deze ‘Kanon Pokajanen’ wordt in deze uitzending uitgevoerd door het Vlaamse kamerkoor Aquarius. Dit kamerkoor loopt in Vlaanderen voorop als het gaat om nieuwe muziek en nieuwe concertvormen. ‘Kanon Pokajanen’ is hier een goed voorbeeld van. De zangers staan niet op een podium, maar stellen zich op in een kring middenin een kerk. De donkere kerk wordt slechts verlicht door kaarsen en de lichtjes op de lessenaars. De zangers komen in processie binnen, stellen zich op in een kring, en zingen vervolgens een kleine twee uur lang.

Celebrate St. Patrick 2020 werd opgenomen in maart 2020 Sint Patrick's Cathedral in Armagh, Noord-Ierland. Van heinde en verre reisden koren af naar deze historische kathedraal om op te treden met de plaatselijke musici voor deze viering van Saint Patrick’s Day. In dit concert ontmoeten gewijde muziek, traditionele Ierse instrumenten en de muziek uit de Ierse diaspora elkaar. De verschillende kooroptredens worden opgeluisterd door uitvoeringen door de veelgeprezen zangers van Voices of Ireland. Emotioneel hoogtepunt is de uitvoering van Christ Be Beside Me door de gecombineerde koren. Lezingen uit de overgeleverde teksten van Sint Patrick en prachtige beelden van het prachtige Ierse landschap maken deze viering compleet: Celebrate Saint Patrick 2020 is een feest voor de oren en de ogen!

Pianist Adam Kałduński (Polen, 1996) vertolkt Domenico Scarlatti’s Sonate in b-klein, K. 87, Sonate in D-groot, K. 96, en Sonate in d-klein, K. 517; Franz Liszt’s Ballade nr. 2 in b-klein, S. 171; en Marc-André Hamelin’s Étude nr. 3 in b-klein ‘after Paganini-Liszt’, tijdens de eerste ronde van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

“Agressief, smerig en gewelddadig. Zo zitten wij, Estlanders, in elkaar.” Met deze woorden waarschuwde Anu Tali haar nieuwe collega's tijdens haar eerste ontmoeting met het Münchener Kammerorchester. Deze Estlandse dirigent stelde voor haar debuut een Baltisch programma samen: het vioolconcert Tala gaisma van de Letlandse componist Peteris Vasks en het drieluik Action-Passion-Illusion van de Estlandse componist Erkki Sven Tüür. In deze uitzending ziet u Anu Tali en het Münchener Kammerorchester in de repetitieruimte en in de concertzaal aan het werk. Samen donderen ze door archaïsche, gewelddadige ritmes - want, zo meent Anu Tali, het gaat hier eigenlijk om rockmuziek!

Na zijn succesvolle debuutrecital in 2016 keert meesterpianist Misha Fomin terug naar de intimiteit van de Kleine Zaal van het Concertgebouw. Door zowel binnen- als buitenlandse pers wordt Misha Fomin geprezen om zijn vloeiend natuurlijke virtuositeit, zijn rijke kleurenpalet en muzikale intelligentie. In een concert opgenomen op 11 november 2017 staan naast lyrische werken van Schumann (Fantasie in C, op. 17) en Beethoven (Sonate nr. 30 in E, op. 109) ook enkele werken van Tsjaikovski op het programma, waaronder ‘Mei’, ‘Juni’ en ‘Oktober’ uit de ‘Jaargetijden’, Op. 37b en een pianobewerking door Franz Liszt van de ‘Polonaise’ uit Tsjaikovski’s opera Jevgeni Onegin.