TV-gids

Ying Li (China, 1997) voert J. S. Bach’s Engelse Suite nr. 3 in g-klein, BWV 808, Claude Debussy’s Images, Boek I, L. 110, en Sergej Prokofjevs Sonate nr. 7 in Bes-groot, Op. 83 uit tijdens de halve finales van de Piano-editie 2021 van het Concours musical international de Montréal (CMIM). Dit recital werd opgenomen in Merkin Hall in het Kaufman Music Center in New York, de Verenigde Staten.

Maestro Myung-Whun Chung leidt het Orkest del Maggio Musicale Fiorentino in deze ontroerende uitvoering van Gustav Mahlers Symfonie nr. 9 in D majeur uit 1908-1909. Het was de laatste symfonie die Mahler voltooide. De componist geloofde in de zogenaamde 'vloek van de negende' en wilde aanvankelijk geen negende symfonie schrijven. Immers, zijn collega-componisten Ludwig van Beethoven en Anton Bruckner stierven voordat ze aan hun tiende symfonieën toekwamen. Mahlers Symfonie nr. 9 ging op 26 juni 1912 in Wenen in première, uitgevoerd door de Wiener Philharmoniker onder leiding van Bruno Walter. Helaas kon de componist het zelf niet meer meemaken: hij overleed in 1911. Deze uitvoering werd in 2021 opgenomen in het Teatro del Maggio Musicale Fiorentino in Florence, Italië.

Dit bijzondere concert viert de diversiteit en rijkdom van Canada zoals Canadezen die zelf ervaren. Het Mosaïque Project van Ensemble Made in Canada bestaat uit een suite van pianokwartetten. Het ensemble gaf 14 Canadese componisten opdracht tot het schrijven van een pianokwartet, telkens geïnspireerd op een regio van dit uitgestrekte land. Hoogtepunt van Ensemble Made in Canada’s twee jaar durende tournee door Canada met dit programma was dit optreden in St. Catharines’ prachtige, gloednieuwe Partridge Hall. Het Ensemble, bestaande uit Elissa Lee (viool) Sharon Wei (altviool), Rachel Mercer (cello) en Angela Park (piano), treedt steeds meer op de voorgrond als Canada’s belangrijkste pianokwartet.

This documentary by Mark Perna shows the training and professional growth actions for opera singers, the promotion and enhancement of the cultural offer of the city and province of Modena and the maintenance and development of the Modenese musical tradition in the field of opera.

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. Schumann schreef zijn Fantasie in C, Op. 17 in 1836, maar herzag het voor de publicatie in 1839. Het aan Franz Liszt opgedragen werk behoort tot Schumann's beste werken voor solopiano, en is een sleutelwerk binnen de vroege Romantische periode. Het eerste deel van dit in een losse sonatevorm geschreven meesterwerk is rapsodisch en hartstochtelijk van aard, het middendeel is een grandioos rondo, en de finale is traag en meditatief. De veelgeprezen pianist Riccardo Schwartz (1986) treedt over de hele wereld op als solist, onder andere met wereldberoemde dirigenten als Gustav Kuhn en Yuri Temirkanov.

Pianist Jaeden Izik-Dzurko (Canada, 1999) treedt op met het CMIM ensemble, bestaande uit drie strijkers van het Symfonieorkest van Montreal, in een uitvoering van het eerste deel, Sostenuto assai – Allegro ma non troppo, van Robert Schumanns Pianokwartet in Es-groot, Op. 47. Dit optreden vond plaats in de kamermuziekronde van het uit twee delen bestaande halve finale van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

Dirigent Eduard Topchjan voert het Armeens Nationaal Filharmonisch Orkest aan in een uitvoering van Hector Berlioz’ Symphonie fantastique, Op. 14. Berlioz schreef deze programmatische muziek in 1830 toen hij nog op het conservatorium zat. Zijn onbeantwoorde liefde voor de Ierse actrice Harriet Smithson vormde de inspiratie voor dit vijfdelige werk. Het werk verklankt de dromen van een jonge kunstenaar die zich te buiten is gegaan aan opium in de nasleep van een mislukte liefdesaffaire. In elk deel gebruikt Berlioz één melodie die voor de geliefde staat, als ‘idee-fixe’ (een onveranderlijke, obsessieve gedachte). De Symfonie fantastique is geschreven voor groot orkest met een verbazingwekkende rijkdom aan instrumentale kleuren, waaronder kerkklokken, een achter het podium bespeelde hobo, en col legno-spelende strijkers (waarbij het hout van de strijkstok wordt gebruikt). Deze opname uit 2021 werd gemaakt in Concertzaal Aram Chatsjatoerjan in Jerevan, Armenië.

'La Belle' (De Schone Slaapster) is een ballet in drie aktes van de prijswinnende Franse choreograaf Jean-Christophe Maillot. In 1993 werd Maillot de artistiek leider van Les Ballets de Monte-Carlo, waar hij ruim 30 balletten maakte, waaronder 'Romeo en Julia' (1996), 'Sjeherazade' (2009) en 'Opus 50' (2011). Met 'La Belle' maakt Maillot een ongebruikelijke, unieke versie van Charles Perrault’s beroemde sprookje, waarin de duistere kant van het verhaal niet wordt geschuwd. De muziek van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski wordt uitgevoerd door het Filharmonisch Orkest van Monte-Carlo onder leiding van Nicolas Brochot. Behalve de dansers van Les Ballets de Monte-Carlo werken ook sterren van het Bolsjojballet mee aan deze productie: Semyon Chudin (de prins) en Olga Smirnova (La Belle). Deze uitvoering werd opgenomen in december 2016 in de Salle des Princes van het Grimaldi Forum in Monaco.

De uitzonderlijke Russische pianisten Nikolaj Loeganski en Vadim Rudenko treden regelmatig op als pianoduo. In dit schitterende concert bundelen zij hun krachten in een programma met werken voor twee piano’s van Wolfgang Amadeus Mozart, Maurice Ravel, Anton Arenski, Sergei Rachmaninov en Nikolaj Kapoestin. Deze pianisten - beide laureaat van het prestigieuze Internationaal Tsjaikovski-concours 1994 – staan internationaal hoog aangeschreven. Op het programma: Mozarts Sonate voor twee piano's in D majeur, K. 448/375 A; Ravels La Valse (arr. voor twee piano's); Arenski's Suite nr. 1 voor twee piano's, Op. 15; en Rachmaninovs Suite nr. 1 (Fantasie) voor twee piano's, Op. 5. Als toegift speelt het duo de 'Romance' uit Rachmaninovs Suite nr. 2 voor twee piano's, Op. 17, gevolgd door de 'Ouverture' uit Nikolaj Kapoestins Sinfonietta, Op. 49. Dit concert werd opgenomen in Concertzaal Tsjaikovski in Moskou, Rusland, op 25 november 2021.

In deze zesdelige documentaire over het leven en werk van de Braziliaanse componist Heitor Villa-Lobos neemt regisseur Liloye Boubli kijkers mee op reis langs het leven en werk van deze legende de Zuid-Amerikaanse klassieke muziek. De componist, dirigent, cellist, en klassieke gitarist werd in 1887 geboren in Rio de Janeiro in Brazilië. Hij groeide op in een periode van enorme maatschappelijke veranderingen: met de afschaffing van de slavernij in 1888 was dit een tijd van sociale veranderingen en ver doorgevoerde modernisering in Brazilië. Uiteindelijk zou Villa-Lobos één van de bekendste Zuid-Amerikaanse componisten ooit worden. In deze derde aflevering bekijkt Liloye Boubli de invloed van de Romantiek en de Franse klassieke muziek op het werk van Villa-Lobos.

Nadat de gelauwerde Italiaanse pianist Riccardo Schwartz alle 32 pianosonates van Ludwig van Beethoven opnam ter gelegenheid van de 250e geboortedag van die componist, besloot hij zich te wijden aan Robert Schumann’s repertoire voor piano solo. In dit programma speelt Schwartz Schumann’s Fantasiestücke, Op. 12. Dit werk uit 1837 bestaat uit acht pianowerkjes met elk hun eigen sfeer. De titel van het werk is ontleend aan de verhalenbundel ‘Fantasiestücke in Callots Manier’, van Schumann’s lievelingsschrijver E. T. A. Hoffmann. Net als Schumann’s Davidsbündlertänze zijn diens Fantasiestücke bedoeld als muzikale dialogen tussen Florestan en Eusebius, die symbool staan voor de twee uitersten van zijn persoonlijkheid. Florestan staat voor hartstocht, en Eusebius voor de dromer in Schumann. De veelgeprezen pianist Riccardo Schwartz (1986) treedt over de hele wereld op als solist, onder andere met wereldberoemde dirigenten als Gustav Kuhn en Yuri Temirkanov.

Daniel Barenboim dirigeert het West-Eastern Divan Orchestra in een uitvoering van Beethovens Pianoconcert Nr. 3 en Tsjaikovsky’s Symfonie Nr. 5. Het concert wordt afgesloten met de Valse Triste van Sibelius en de ouverture uit Verdi’s La Forza del Destino. Opgenomen in de Victoria Hall te Genève in 2004. Het internationaal gelauwerde West-Eastern Divan Orchestra werd opgericht door Daniel Barenboim en Edward Said en bestaat uit jonge, uiterst getalenteerde Israëlische en Arabische musici. Het gezelschap wil een dialoog tot stand brengen tussen de culturen uit het Midden-Oosten door samen muziek te maken.

Bariton Matthias Goerne werkt samen met violist Vilde Frang, cellist Nicolas Altstaedt, fluitist Stathis Karapanos en klavecinist Michaela Hasselt in dit programma met muziek van J. S. Bach. Hij zingt diverse baritonaria’s uit Bachs mooiste cantates, maar er is ook ruimte voor solostukken en duetten. Op het programma staan de Sonate nr. 3 in C-groot voor solo viool, BWV 1005; de aria’s ‘Hier, in meines Vaters Stätte’, BWV 32 en ‘Die Welt mit allen Königreichen’, BWV 59; de Suite nr. 5 in c-klein voor solo cello, BWV 1011; ‘Wenn Trost und Hülf ermangeln muß’, BWV 117; ‘Ja, ja, ich halte Jesum fest’, BWV 157; Invention nr. 7 in e-klein, BWV 778; Invention in A-groot, BWV 783; en ‘Welt ade, ich bin dein müde’, BWV 158. Deze uitvoering is opgenomen in Sint-Mariakerk in het Duitse Wittenberg.

Frédéric Chopin is natuurlijk vooral bekend door zijn pianowerken. Ondanks dat hij vooral miniaturen (korte composities) zoals ballades en walsen schreef, laat hij met deze vierdelige sonate voor piano zien dat hij ook prima overweg kan met langere composities. Hij componeerde deze laatste pianosonate in 1844 en droeg hem op aan Gravin Emilie de Perthuis.