TV-gids

Sopraan Olena Tokar en pianist Igor Grishin voeren Lieder en pianomuziek uit, opgenomen op 30 maart 2020 in Schinkel Pavillon in Berlijn. Het programma begint met vijf liederen van Pauline Viardot: 'Two Roses', 'On Georgia's Hills', 'Evening Song', 'The Gardener', en 'The Mermaid's Song'. Grishin speelt enkele werken voor piano solo: Franz Schuberts Impromptu, opus 90, nr. 2 en 3, en Aleksandr Skrjabins Pianosonate nr. 4, opus 30. Het programma gaat verder met Antonín Dvořáks Zigeunerliederen, opus 55, met tot besluit vier liederen van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski: zijn opus 57 nr. 1, opus 63 nr. 2, opus 38 nr. 2, en opus 47 nr. 6.

Het muziekfestival Young Euro Classic is wellicht ‘s werelds belangrijkste podium voor internationale jeugdorkesten. Iedere zomer zijn talloze orkesten vanover de hele wereld een kleine drie weken lang te bewonderen tijdens concertuitvoeringen vanuit het prestigieuze Konzerthaus en de Gendarmenmarkt te Berlijn. In deze uitzending kunnen de kijkers genieten van de hoogtepunten tijdens Young Euro Classic 2016. Op het programma staan bekende klassieke melodieën, waaronder het derde deel uit Vivaldi’s ‘Winter’ uit de Vier Jaargetijden, Moessorgski’s Nacht op de Kale Berg en de Habanera uit Bizets Carmen. Ook zingt de getalenteerde Tenor Alan Pingarrón ‘Gratia plena’ van Mario Talavera en ‘Dime Que Si’ van Alfonso Oteo. Daarnaast staan ook bekende orkestwerken op het programma, zoals het geliefde Adagietto uit Mahlers Symfonie Nr. 5 en het derde deel uit Rachmaninovs Symfonie Nr. 3.

De documentaire How to get out of the Cage (2012) van de prijswinnende regisseur Frank Scheffer vormt een intiem portret van John Cage (1912-1992), een van de belangrijkste componisten van de twintigste eeuw. Van 1982 tot 1992 werkte Scheffer nauw samen met Cage en dit resulteerde in uniek beeld- en geluidsmateriaal, zoals interviews, muziekuitvoeringen en beelden van locaties die een belangrijke rol spelen in het leven en werk van de componist. In al zijn werk over Cage maakt Scheffer gebruik van de Chinese kansmethode I Tjing (het Boek der Veranderingen), die Cage ook gebruikte in zijn composities. Toch besloot Scheffer deze documentaire te structureren op de gebruikelijke manier: gebaseerd op keuzes.

Ester Hoppe (viool), Christian Poltéra (cello) en Franscesco Piemontesi (piano) spelen Schuberts Pianotrio Nr. 2, Op. 100 (D. 929) tijdens het Internationale Kamermuziek Festival in Bellinzona te Zwitserland in 2019. Het werk was een van de laatste composities die Schubert voltooide en dateert van november 1827. Het trio is echter pas eind 1828 gepubliceerd, kort voor Schuberts dood en werd voor het eerst uitgevoerd ter ere van de verloving van Schuberts vriend Josef von Spaun. Het tweede thema uit eerste deel is gebaseerd op een thema uit Schuberts Pianosonate Nr. 18 (D. 894). Fragmenten uit het tweede deel worden gebruikt als thema in Stanley Kubricks Barry Lyndon (1975).

Beethovens Pianosonate Nr. 4 in Es-groot, Op. 7 werd door de componist zelf omschreven als "Grande" sonate. Niet geheel onlogisch, aangezien het in lenggte inderdaad Beethovens meest omvangrijke pianosonate is tot aan de welbekende "Hammerklavier" sonate. De vierde pianosonate werd voor het eerst gepubliceerd in 1797 en is opgedragen aan Beethovens leerlinge gravin Babette von Keglevich. Deze opname is onderdeel van Daniel Barenboims vermaarde uitvoering van Beethovens complete 32 pianosonates, opgenomen in Schloss Hetzendorf te Wenen in 1983.

Tussen maart en mei 2020 stelde het Berlijnse Schinkel Pavillon onder de noemer 'Concerts in Quarantine' haar onverwachts vrijgekomen tentoonstellingsruimte ter beschikking van een reeks concerten 'in isolatie'. Als onderdeel van deze reeks delen pianist Jonathan Ware en sopraan Elsa Dreisig het podium in uitvoeringen van Edvard Griegs Solveigs lied, Claude Debussy's Trois Chansons de Bilitis, Maurice Ravels Oiseaux tristes (voor solo piano), Enrique Granados' La Maja y el Ruiseñor, Sergej Rachmaninovs Vocalise, en Alban Bergs Sieben frühe Lieder.

Een ontmoeting tussen ware muziekgiganten: Manfred Honeck dirigeert de Berliner Filharmoniker en cellist Yo-Yo Ma is solist! Succes gegarandeerd wanneer deze musici gezamenlijk het podium betreden tijdens een paasconcert in 2016 vanuit het Festspielhaus te Baden-Baden. Honeck is artistiek leider van het Pittsburgh Symphony Orchestra en maakte zijn succesvolle debuut met de Berliner Filharmoniker in 2013. Yo-Yo Ma speelt al sinds 1978 regelmatig samen met het orkest. Dit concert opent met Brahms’ Tragische Ouverture, Op. 81, gevolgd door Schumanns Celloconcert, Op. 129. Het orkest sluit af met een uitvoering van Tsjaikovski’s Symfonie Nr. 6, dat de titel ‘Pathétique’ draagt. Terwijl Schumann nooit een uitvoering van zijn eigen Celloconcert heeft gehoord, stierf Tsjaikovski slechts negen dagen nadat hij zelf de première dirigeerde van zijn Zesde Symfonie.

Tijdens het nieuwsjaarsgala van de Berliner Philharmoniker van 2009 presenteren Sir Simon Rattle en Lang Lang werken van twee Russische componisten. Het concert start met een uitvoering van Rachmaninovs Tweede Pianoconcert in c-klein, Op. 18, een van de meest geliefde werken uit het klassieke repertoire. Het pianoconcert vraagt om een virtuoze solist en met name in het tweede deel een subtiele en soepele orkestrale ondersteuning. Het orkest vervolgt met balletmuziek uit Tsjaikovski's De Notenkraker, wellicht het bekendste ballet ter wereld. Het concert wordt afgesloten met een aantal toegiften waaronder Chopins Etude No. 1, Op. 25.

Fabio Luisi dirigeert het Deens Radio Symfonieorkest in indrukwekkende uitvoering tijdens de viering van de 150ste verjaardag van de Deense componist Carl Nielsen. Naast Nielsens Symfonie Nr. 6 staat ook Rachmaninovs Pianoconcert Nr. 4 op het programma, met als solist de Franse pianiste Lise de la Salle. Het werk is een minder dan Rachmaninovs Tweede en Derde Pianoconcert en onderging meerdere revisies gedurende het leven van de componist. Het wordt gekarakteriseerd door veel chromatiek en ook zijn er duidelijke jazzachtige invloeden te horen. Luisi en de la Salle legden het Vierde Pianoconcert eerder al vast op CD. Dit concert is opgenomen in het DR Koncerthuset te Kopenhagen in 2017.

Pianist Roberto Prosseda is niet alleen vingervlug, maar hij beschikt ook over vliegende voeten! Hij bespeelt namelijk de zogenaamde ‘pedaalpiano’. Dit instrument beschikt over een toetsenbord, net als een traditioneel kerkorgel, waarmee de voeten de noten uit het laagste register bedienen. De pedaalpiano is een afstammeling van het pedaalklavichord en het pedaalclavecimbel. Roberto Prosseda blies de pedaalpiano in 2011 nieuw leven in, toen hij de eerste moderne uitvoering van Charles Gounods Concert voor pedalpiano en orkest voor zijn rekening nam. Op zijn repertoire staan verder werken voor pedaalpiano van Robert Schumann, Alexandre Pierre François Boëly, en Charles-Valentin Alkan, en bovendien meer eigentijds werk van Ennio Morricone, Michael Nyman, en Cristian Carrara. In deze uitzending vertolkt Roberto Prosseda Schumanns ‘4 Skizzen für den Pedalflügel’ en ‘6 Studien in kanonischer Form für den Pedalflügel, Op. 56’, Boëly’s ‘Fantaisie et Fugue Op. 18 No. 6’, en Alkans ‘Benedictus op. 54 pour piano-pédalier in D minor’.

Op 18 december 2017 verzorgde het Valerius Ensemble een kerstconcert in Concordia Enschede. Het ensemble bestaat uit Robert Windak (viool), Annemarie van Vliegen (viool), Eva Šušliková (altviool) en Réne Geesing (cello). Op het concertprogramma staan “Das neugeborne Kindelein” uit Bachs Cantate, BWV 122, het ‘Largo’ uit de Winter van Vivaldi’s ‘Vier Jaargetijden’, het ‘Allegro’ uit Mozarts Divertimento in D (KV. 136), ‘Méditation’ uit de opera ‘Thaïs’ van Massenet, The Entertainer van Joplin, het Vilja-lied uit Léhars ‘Die Lustige Witwe’ en het geanimeerde Roemeense volklied ‘Geampara’. Er wordt afgesloten met Piazzolla’s Ave Maria (Tanti anni prima).

De Waldbühne in Berlijn is een van de grootste en meest indrukwekkende buitenluchttheaters die Europa te bieden heeft een perfecte locatie voor het jaarlijks afsluitend concert van de Berliner Philharmoniker. Met ongeveer 22.000 man publiek zijn deze concerten ongekend geliefd onder klassieke muziek liefhebbers. In 2006 had de Waldbühne een bijzonder Nederlands tintje: niet alleen dirigeerde de chef-dirigent van het Residentie Orkest Neeme Järvi de wereldberoemde Berlijnse musici, de Nederlandse sterviolist Janine Jansen gaf tevens acte de présence. Op het programma staan Rimski-Korsakovs Scheherazade, Griegs 'Peer Gynt'-Suite Nr.1, op. 46, Nielsens Aladdin Suite voor Orkest op. 34, Saint-Saëns' Introductie en Rondo capriccioso en 'Meditation' uit de opera 'Thaïs' van Massenet.

Er zijn weinig Italiaanse theaters die internationaal toonaangevend zijn én bepalend zijn voor het leven in de stad én ontmoetingen en ervaringen aanmoedigen. Het Teatro Regio di Torino combineert al die functies. Binnen de nationale operatraditie staat dit theater voor excellentie. Het is een prestigieus podium voor opera, ballet, concerten en musicals. Al deze theaterproducties zijn van grote klasse. Al sinds de opening in 1740 maakt het theater deze reputatie waar. Ontdekt het theater en al haar prachtige producties in deze korte documentaire over het Teatro Regio in Turijn.

Antonello Manacorda leidt het orkest en koor van Teatro La Fenice in een uitvoering van Wolfgang Amadeus Mozarts geliefde opera Die Zauberflöte (‘De toverfluit’, 1791). Naar alle waarschijnlijkheid begon Mozart pas in mei 1791 met het componeren van zijn meesterwerk, minder dan zes maanden voor zijn dood in december dat jaar. Het libretto van dit werk werd geschreven door Emanuel Schikaneder. ‘Die Zauberflöte’ vertelt een sprookjesachtig verhaal waarin prins Tamino opdracht krijgt van de Koningin van de Nacht om haar dochter Pamina te redden, die door de priester Sarastro gevangen is genomen. Bijgestaan door vogelvanger Papageno begint Tamino aan zijn queeste. Nadat hij Pamina in Sarastro’s territorium aantreft, wordt Tamino aan een reeks beproevingen onderworpen om te bewijzen dat hij het waard is met Pamina te trouwen. In Die Zauberflöte zitten prachtige aria's, waaronder het beroemde 'Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen' ("De wraak der helle ziedt in mijn hart"), een virtuoze coloratuur-aria voor sopraan gezongen door de Koningin van de Nacht. Onder de solisten zijn Goran Jurić, Antonio Poli, Ekaterina Sadovnikova, Alex Esposito, Olga Pudova en Caterina di Tonno. Deze uitvoering werd in 2015 opgenomen in Teatro La Fenice in Venetië, Italië.

This exclusive live concert production presents a unique selection of movie classics - from Sergio Leone’s iconic Spaghetti Westerns to modern mafia masterpieces by Francis Ford Coppola and the cult movies of Tarantino. The Danish National Symphony Orchestra and Concert Choir are conducted by Sarah Hicks in this premiere performance of authentic soundtracks by composer legends Ennio Morricone, Nino Rota, Sonny Bono and Bernard Herrmann. Soloists for this performance are Tuva Semmingsen (mezzo), Christine Nonbo Andersen (soprano), Hans Ulrik (saxophone) and Mads Kjølby (guitars). Recorded at the DR Koncerthuset in Copenhagen, Denmark in 2018.

Deze set van zes Sonates voor Viool en Klavecimbel scheef Johann Sebastian Bach waarschijnlijk toen hij werkzaam was als Kapellmeister in Köthen. Er wordt aangenomen dat de sonates voor Prins Leopold schreef en later de werken voor eigen gebruik in Leipzig aanpaste. Misschien is het hierdoor dat de werken goed speelbaar zijn voor amateurs, maar alle sonates bevatten genoeg finesse om een uitdaging te zijn voor professionele musici. De verschillende werken zijn als set bedoeld, net zoals de Brandenburgse concerten.

Patrick Debrabandere leidt het Vox Mago kamerkoor in een uitvoering van het Magnificat in A van J. D. Heinichen. De uitvoering is onderdeel van het concertprogramma In Tempus Adventus, bestaande uit drie magistrale barokcantates. Opgenomen in december 2018 in de Begijnhof te Gent, België. Het Magnificat van Heinichen kent qua instrumentatie een typische barokklank, met strijkers, continuo en twee hobopartijen. Aanvankelijk werd Heinichen jurist in Weissenfels en pas in 1709 besloot hij om van muziek zijn beroep te maken. In Leipzig nam hij de leiding van het Collegium Musicum op zich en schreef hij daar cantates en opera’s. Met een beurs van zijn opdrachtgever, hertog Wilhelm Moritz in Zeitz, trok hij in 1709 naar Italië op studiereis. Hij verbleef er zeven jaar, leerde er het kruim van de toenmalige Italiaanse componisten kennen en genoot een zeker succes met zijn opera’s. Hij reisde er een tijdlang met Bachs latere opdrachtgever Leopold von Anhalt-Köthen, maar het was de Saksische kroonprins Friedrich August die hem in 1716 in Venetië voor het Hof in Dresden aanwierf. Opera’s schrijven kon hij niet lang doen in Dresden, want reeds in 1720 sloot de Saksische keurvorst en Poolse koning August de Sterke het Hoftheater wegens te duur. Heinichen schreef daarna nog voornamelijk Italiaanse cantaten, kamermuziek en Latijnse religieuze muziek.