TV-gids

Toen bekend werd dat Rolando Villazón niet alleen de titelrol zou zingen, maar ook de hele opera zou regisseren, vlogen de kaartjes over de toonbank voor de Pinksteruitvoeringen in Baden-Baden. Na zijn debuut als regisseur in 2011 (Werther, Lyon) was de Mexicaanse tenor klaar voor de volgende stap: hij bracht Gaetano Donizetti’s L’elisir d’amore op de planken met in de rol van Nemorino niemand minder dan... Rolando Villazón! In deze uitzending, een verhaal-in-een-verhaal, zien we hem repeteren met zangers, acteurs en de jonge dirigent Pablo Heras-Casado. Zodoende wordt u deelgenoot van het creatieve proces achter de zeer persoonlijke productie van deze komische tweeakter, die in april en mei 2012 werd uitgevoerd in het Festspielhaus van Baden-Baden.

Het jaarlijkse Europa Konzert van de Berliner Philharmoniker vond in 2004 plaats in het indrukwekkende, historische amfitheater in Athene: het Odeion van Herodes Atticus. Dit theater werd rond 161 gebouwd ter nagedachtenis van de vrouw van Herodes Atticus, en bood plaats aan ten minste 5000 mensen. In 2004 trad de Berliner Philharmoniker hier op met een uiterst interessante combinatie van dirigent en solist: Sir Simon Rattle dirigeert, terwijl Daniel Barenboim op de piano Johannes Brahms’ Pianoconcert Nr. 1 en Arnold Schoenbergs arrangement van Brahms' Pianokwartet Nr. 1 uitvoert. Hiermee was dit concert een dubbele première. Niet alleen was dit het eerste Europa Konzert van Rattle als nieuwe chef-dirigent, maar ook de eerste gelegenheid waarbij Rattle en Barenboim samen op het podium verschenen.

De ontmoeting tussen de Franse componist Hector Berlioz en de knappe actrice Harriet Smithson leidde tot een van Berlioz’ beroemdste werken. Nadat Berlioz’ haar Shakespeare had zien spelen was hij op slag verliefd: hij stuurde haar ontelbare liefdesbrieven maar zij beantwoorde er geen één. Berlioz’ hart was gebroken en hij componeerde zijn Symphonie fantastique: Épisode de la vie d'un Artiste...en cinq parties (Symfonie fantastique: Episode uit het leven van een artiest… in vijf delen). Het werk vertelt het verhaal van een jonge artiest die tijdens een aanval van liefdesverdriet zelfmoord probeert te plegen maar niet genoeg gif inneemt: in plaats van te sterven hallucineert hij enkel. Door dit verhaal in de muziek en de uitgebreide orkestbezetting (onder andere vier harpen en een klok), was dit een revolutionair werk. Berlioz' Symphonie fantastique wordt hier uitgevoerd door deFilharmonie onder leiding van Jaap van Zweden. Deze uitvoering uit 2008 is opgenomen in de Koningin Elisabethzaal te Antwerpen.

This exclusive live concert production presents a unique selection of movie classics - from Sergio Leone’s iconic Spaghetti Westerns to modern mafia masterpieces by Francis Ford Coppola and the cult movies of Tarantino. The Danish National Symphony Orchestra and Concert Choir are conducted by Sarah Hicks in this premiere performance of authentic soundtracks by composer legends Ennio Morricone, Nino Rota, Sonny Bono and Bernard Herrmann. Soloists for this performance are Tuva Semmingsen (mezzo), Christine Nonbo Andersen (soprano), Hans Ulrik (saxophone) and Mads Kjølby (guitars). Recorded at the DR Koncerthuset in Copenhagen, Denmark in 2018.

Net zoals Mozarts opera’s is ook zijn Pianoconcert Nr. 24, KV 491 van begin tot het einde voorzien van dramatiek, met een harmonische structuur die doet denken aan die van zijn opera Don Giovanni. Andre Previn neemt de dubbelrol van solist en dirigent op zich en wordt daarbij ondersteund door het Royal Philharmonic Orchestra.

Maestro Iván Fischer leidt het Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino in een opmerkelijk concertprogramma met werken van Wolfgang Amadeus Mozart en Antonín Dvořák. Mozarts Symfonie Nr. 34 in C majeur, K. 338 opent het programma. Dit werk, voltooid in de zomer van 1780, was de laatste symfonie die Mozart in Salzburg schreef, waar hij werkte als hofmusicus. De driedelige symfonie heeft twee levendige buitenste delen vol fanfares en opzwepende thema's, terwijl het rustigere tweede deel enkel voor strijkers is geschreven. Deze opbouw wijkt af van de destijds gebruikelijke vierdelige structuur. Daarna staat Dvořáks Symfonie nr. 7 in d-mineur, Op. 70 op het programma. Dvořák voltooide het werk in maart 1885 en dirigeerde een maand later zelf de première in Londen. De dramatische, duistere stijl van deze symfonie staat in schril contrast met de overwegend optimistische toon van Dvořáks oeuvre. Deze uitvoering werd opgenomen in het Teatro del Maggio Musicale Fiorentino in Florence, Italië, op 29 januari 2021.

Tijdens het nieuwsjaarsconcert van 2010 staat de Berliner Philharmoniker onder leiding van Gustavo Dudamel, wiens onuitputtelijke energie en uitzonderlijke artisticiteit hem tot een van de meest gevraagde dirigenten ter wereld maken. Samen verwelkomen ze mezzosopraan Elīna Garanča, die zich in korte tijd heeft ontpopt tot een van de meest bekende zangeressen van deze tijd. Op het concertprogramma staan enkele werken van Franse componisten, waaronder Berlioz’ Le Carnival Romain, Overture, Op. 9 en 'D’Amour l’ardente flamme’ uit La Damnation de Faust (Op. 24). Daarnaast zingt Garanča Saint-Saëns’ ‘Mon cœur s’ouvre à ta voix’ en de ‘Danse Bacchanale’ uit de opera Samson et Dalila, naast de ‘Habanera’, ‘Seguidilla’ en het ‘Chanson Bohème’ uit Bizets Carmen. Het concert wordt afgesloten met De Falla's Suite Nr. 2 uit het ballet ‘El sombrero de tres picos’.

Pianist Elias Ackerley (Verenigd Koninkrijk/Zuid-Korea, 2001) speelt Pjotr Iljitsj Tsaikovski’s Pianoconcert nr. 1 in bes-klein, Op. 23, tijdens de finale van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Ackerley wordt begeleid door het Orchestre symphonique de Montréal onder leiding van Xian Zhang. Deze uitvoering werd opgenomen in het Maison symphonique de Montréal.

Bernhard Haitink dirigeert de Berliner Philharmoniker in een uitvoering van Gustav Mahlers Symfonie Nr. 1. Deze uitvoering vond plaats in de Berliner Philharmonie in 1992 en werd geregisseerd door Barry Gavin. Mahler liet zich inspireren door Jean Pauls roman 'Titan' bij het schrijven van zijn Symfonie Nr. 1. In dit verhaal weet een artistiek begaafde man zijn plek in de samenleving niet te vinden. Uit wanhoop besluit zich van het leven te ontnemen. De symfonie kwam niet eenvoudig tot stand. Mahler componeerde het tussen 1887 en 1888, toen hij werkzaam was als tweede dirigent van de Opera Leipzig. De eerste versie van het werk was een tweedelig symfonisch gedicht. Deze originele versie werd voor het eerst uitgevoerd in 1898 in Budapest, maar werd niet goed ontvangen. Mahler besloot het werk flink te herzien, wat resulteerde in deze prachtige symfonie. Deze Symfonie Nr. 1 is een grootse prestatie van de jonge componist.

De talentvolle pianist Elena Bashkirova is sinds oktober 2020 de voorzitter van de Felix Mendelssohn-Bartholdy Foundation in Leipzig, waar zij de legendarische dirigent Kurt Masur opvolgde. In dit concert vanuit het Mendelssohn-Haus in Leipzig wordt Bashkirova bijgestaan door sopraan Juliane Banse, fluitist Emmanuel Pahud, cellist Claudio Bohórquez, klarinettist Karl-Heinz Steffens en pianist Ohad Ben-Ari in een kamermuziekprogramma dat in het teken staat van de muziek van Mendelssohn en diens zus Fanny Hensel. Het programma begint met Mendelssohns Pianotrio in d-klein, Op. 49. Wat volgt zijn een aantal Lieder: Mendelssohns Schilflied ‘Auf dem Teich, dem regungslosen’, Op. 71 nr. 4, en Reiselied ‘Der Herbstwind rüttelt die Bäume’, Op. 34 nr. 6; Hensel’s Vorwurf, Op. 10 nr. 2; Verlust, Op. 9 nr. 10; en Sehnsucht, Op. 9 nr. 7; Mendelssohns ‘Allnächtlich im Traume seh ich dich’, Op. 86 nr. 4; ‘Die Liebende schreibt’, Op. 86 nr. 3; en Nachtlied ‘Vergangen ist der lichte Tag’, Op. 71 nr. 6. Het programma gaat verder met een aantal van Mendelssohns Lieder ohne Worte voor vierhandig piano (Op. 62 nrs. 1-6, en Op. 67 nr. 1), met tot besluit Mendelssohns Drie stukken voor klarinet, cello en piano (arr. Ernst Naumann), bestaande uit Prelude, Op. 35 nr. 4, Lieder ohne Worte, Op. 53 nr. 2, en Duet, Op. 38 nr. 6. Deze uitvoering werd opgenomen in november 2020.

De Indiase dirigent Zubin Mehta (1936) werd in 1977 benoemd tot muzikaal leider van het Israëlisch Filharmonisch Orkest (IPO), en in 1981 werd zijn aanstelling uitgebreid tot muzikaal leider voor het leven. Op 18 juli 1996 leidde Mehta het IPO in de allereerste uitvoering van Richard Strauss’ symfonisch gedicht Till Eulenspiegels lustige Streiche, Op. 28. Mehta staat wereldwijd bekend als een van de grootste vertolkers van het grote symfonische repertoire, in het bijzonder van de romantische werken van Anton Bruckner, Gustav Mahler en Richard Strauss. Hoewel hij dit geliefde meesterwerk al talloze malen had gedirigeerd, was dit de eerste keer dat hij het vanaf het begin met het orkest instudeerde. Deze aflevering van ‘In repetitie’ toont de dialoog tussen Mehta en de musici, terwijl zij samen Strauss’ levendige toondicht verkennen.

Kunnen wij het creatieve brein van Ludwig van Beethoven ervaren als van binnenuit, en dan met name in de laatste fase van zijn leven, toen de componist met ernstig gehoorverlies te maken had? Pianist Tom Beghins recente opnames van Beethovens Pianosonates Op. 109, 110 en 111 zijn een artistieke verkenning van de manier waarop Beethovens musiceren werd gevormd door de werkomstandigheden die hij met hulp van collega's en vrienden wist te scheppen. Tom Beghin voert niet alleen Beethovens drie meesterlijke pianowerken uit op een magnifieke, nieuwe replica van Beethovens Broadwood & Sons fortepiano, hij maakt bovendien gebruik van een gereconstrueerde 'Gehörmaschine', een resonator zoals Beethoven die op zijn piano liet inbouwen zodat hij muziek kon blijven schrijven terwijl zijn gehoor achteruit ging. “U hoort het beter als u uw hoofd onder dit apparaat houdt, nietwaar?,” vroeg André Stein aan Beethoven. Twee eeuwen later kunnen wij zelf ervaren hoe Beethoven zijn eigen muziek hoorde, en ons afvragen: horen wij Beethovens muziek nu anders? Beghin lokt ons de 'gehoormachine' in, zodat we de essentie van Beethovens onstuimige en onweerstaanbaar poëtische muzikale vibraties niet alleen kunnen horen, maar ook voelen. 'Inside the Hearing Machine' nodigt ons uit een kijkje te nemen in de multi-sensorische speeltuin van een dove componist die een veel inniger band met zijn instrument had dan alleen de klank mogelijk maakte.

Sinds 1991 speelt de Berliner Philharmoniker ieder jaar een Europaconcert in een verschillende Europese stad. Hiermee herdenkt het orkest de oprichting van het orkest op 1 mei 1882, en vieren de musici het gedeelde erfgoed van de Oude Wereld. Het Europakonzert van 1997 vond plaats Koninklijke Opera te Versailles. Daniel Barenboim neemt niet alleen de rol van dirigent op zich. Te zien is de orkestsuite van Maurice Ravels Le tombeau de Couperin. Ravel schreef het werk ter ere van zijn vrienden die omkwamen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Het orkest sluit af met een overdonderende uitvoering van Ludwig van Beethovens Symfonie Nr. 3, ‘Eroica’, die het begin van Beethovens creatieve middenperiode markeerde.

Josquins vindingrijkheid bij het verwerken van bestaand muzikaal materiaal blijft ongeëvenaard. De Catalaanse basbariton Josep Cabré en zijn Companyia Musical richten de schijnwerpers op een sterk staaltje van Josquins kunnen: de Missa Fortuna desperata, waarin de drie stemmen van een Italiaans lied zowel apart als gecombineerd worden ingezet – een technische tour de force die ook nog eens prachtig klinkt.