TV-gids

Het German Brass Ensemble presenteert enkele van Bachs populairste melodieën in adembenemende, virtuoze arrangementen voor koperensemble. De werken zijn opgenomen in de St. Thomas Kirche in Leipzig en het programma bevat onsterfelijke stukken als de ‘Toccata en Fuga in d klein’, het ‘Adagio on a G String’, ‘Jesus bleibet meine Freude (Jesu, Joy of Man’s Desiring)’ en nog veel meer. German Brass behoort tot een van de meest succesvolle koperensembles van de afgelopen jaren en bestaat uit musici afkomstig uit de beste Duitse orkesten, zoals het Berliner Filharmoniker en de Müncher Filharmoniker. De uitvoeringen zijn opgenomen in de kerk waarin veel van Bachs stukken ontstonden, welke voorzien is van een geweldige akoestiek. De hoge kwaliteit van de opname, op zowel visueel als auditief vlak, doet eer aan de viering van Bachs muziek.

Het was een historische gebeurtenis: op 2 november 2018 dirigeerde de Welsh componist Sir Karl Jenkins The World Orchestra for Peace, aangevuld met een gigantisch koor van ongeveer 2.000 zangers uit bijna 30 landen, om een vredesconcert te geven in de Berlijnse Mercedes Benz Arena. De solisten zijn vocalisten Leah-Marian Jones, Yumeji Matsufuji, Pauline Rathmann, Amir Aziz, violist Krzysztof Wisniewski en cellist Valentino Worlitzsch. The Armed Man: A Mass for Peace is momenteel het vaakst uitgevoerde werk van een nog levende componist. Nooit eerder werd dit werk met zo'n groot ensemble op het podium gebracht als bij deze gelegenheid. Ook uitzonderlijk is de speciaal gemaakte film die tijdens het concert wordt vertoond, waarin archiefbeelden uit de oorlog de rode lijn van het werk volgen – van de aanloop tot de oorlog tot de strijd en haar gevolgen. Deze film, die op vijf enorme schermen wordt geprojecteerd, vormt een ontroerende aanvulling op de muziek, en levert het publiek bovendien een krachtige, onvergetelijke multimediale ervaring.

Andrea Marcon dirigeert het La Cetra Barockorchester van Bazel en mezzo-sopraan Magdalena Kožená tijdens de 25e jubileumeditie van het Zwitserse Verbier Festival in 2018. Kožená’s muzikale kwaliteiten lijken wel oneindig te zijn. Haar stem verricht wonderen in een wijds repertoire, dat zich uitstrekt van songs van Cole Porter tot liederen van Duparc of Mahler. Toch blijft ze een zwak houden voor de barokperiode, zoals wordt geïllustreerd in dit recital vanuit de kerk in Verbier. Het programma is van opmerkelijke eenvoud: vocale werken worden afgewisselend met sprankelende instrumentale stukken. Het programma opent met Uccellini’s ‘Aria quinta sopra La Bergamasca’ en Monteverdi’s ‘Disprezzata Regina’, gevolgd door Merula’s ‘Folle è ben che si crede’ en ‘Ballo detto Polliccio’. Na Castello’s Sonate Nr. 15 en ‘Passacalio a quattro’ van Marini, wordt afgesloten met Monteverdi’s ‘Il Combattimento di Tancredi e Clorinda’ en G. F. Händels ‘Lascia ch'io pianga’.

Bas In-Ho Jeong (Zuid-Korea, 1991) zingt ‘In diesen heil’gen Hallen’ uit Wolfgang Amadeus Mozarts Die Zauberflöte; ‘Vi ravviso, o luoghi ameni’ uit Vincenzo Bellini’s La sonnambula; en ‘La calunnia è un venticello’ uit Gioachino Rossini’s Il barbiere di Siviglia, tijdens de eerste ronde van de Vocale editie van het Concours musical international de Montréal 2022 (CMIM). Deze opname werd gemaakt in de Bourgie-zaal van het Musée des beaux-arts de Montréal.

De documentaire 'Heavenly Voices – The legacy of Farinelli' (2012) vertelt het verhaal van de castraat in de muziek: zangers die op jonge leeftijd werden gecastreerd om hun hoge stem te behouden, een wrede praktijk die voornamelijk in de zeventiende en achttiende eeuwen in zwang was. In die twee eeuwen liet het Europese publiek zich betoveren door de optredens van de castraten, waarbij succesvolle castraten als Farinelli opklommen tot hoge maatschappelijke posities en goed geld verdienden. Tegenwoordig worden voor castraten geschreven rollen vaak uitgevoerd door countertenoren. In deze documentaire bespreken countertenoren Max Emanuel Cenčić, Philippe Jaroussky, Andreas Scholl, Franco Fagioli en Jochen Kowalski de wereld van de barokopera. 'Heavenly Voices' is een film van Gino Pennacchi (schrijver) en Alessandro Scillitani (regie).

De vertolkingen van de muziek van Sergej Rachmaninov door de Russische pianist Nikolaj Loeganski worden over de hele wereld geprezen. In dit geweldige recital presenteert de grote pianist werken van die Russische romantische componist, naast muziek van Ludwig van Beethoven en Alexander Glazoenov. Loeganski begint zijn concert met Beethovens Pianosonate nr. 14 in cis mineur, Op. 27 nr. 2, 'Mondschein', gevolgd door Alexander Glazoenovs Pianosonate nr. 2 in e mineur, Op. 75. Vervolgens speelt Loeganski een selectie werken van Rachmaninov: Rachmaninovs pianotranscriptie van J.S. Bachs Partita nr. 3 in E majeur; een selectie uit Études-Tableaux (nrs. 1, 2, 4 en 8, Op, 33, en nrs. 5 en 6, Op. 39); Lila (Op. 21, nr. 5); Prelude in c mineur, Op. 23 nr. 7; en Rachmaninovs transcriptie van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski's Wiegelied (Op. 16 nr. 1). Dit recital werd opgenomen in Concertzaal Tsjaikovski in Moskou, Rusland, op 4 juni 2021.

Het muzikale collectief Les Dissonances werd in 2004 opgericht door violist David Grimal. Het ensemble werkt zonder dirigent en is samengesteld uit musici uit de best aangeschreven Europese orkesten, internationale solisten, en jong talent. In dit programma speelt Les Dissonances Ludwig van Beethovens Symfonie nr. 5 in c-klein, Op. 67. Beethoven schreef Symfonie nr. 5 in de periode 1804-1808. Hij rondde het werk vrijwel gelijk af met zijn ‘Pastorale’ Symfonie nr. 6. Beide symfonieën werden voor het eerst uitgevoerd tijdens hetzelfde, volledig aan Beethoven gewijde concert op 22 december 1808. De Symfonie nr. 5 is uitgegroeid tot één van de bekendste werken van de klassieke muziek. Het begint met het beroemde, vier noten tellende motief, dat vaak wordt gezien als de muzikale manifestatie van het ‘aankloppende noodlot’. Dit ritmische figuur keert in verschillende gedaantes terug in alle drie delen van de symfonie. Het tweede deel bestaat uit een reeks lyrische variaties op twee thema’s. Het derde deel begint kalmpjes, maar mondt uit in een reprise van het ritme van het terugkerende motief door de schetterende blazerssectie. Het deel gaat ononderbroken over in het vierde deel, dat triomfantelijk besluit in C-groot. Deze uitvoering werd in 2015 opgenomen in de Philharmonie de Paris, Frankrijk.

Sopraan Harriet Burns (Verenigd Koninkrijk, 1989) zingt Joseph Haydns The Mermaid’s Song, Hob. XXVIa:25; ‘Le corbeau et le renard’ uit André Caplet’s liedcyclus Trois Fables de Jean de la Fontaine; Lee Hoiby’s Jabberwocky; ‘Muttertändelei’ uit Richard Strauss’ 3 Gesänge älterer deutscher Dichter, Op. 43; ‘Flickan kom ifrån sin älsklings möte’ uit Wilhelm Stenhammar’s Idyll och epigram, Op. 4; Franz Schuberts Das Zügenglöcklein, D. 871; ‘Lady Isobel and the Elf-Knight’ uit Judith Weir’s Scotch Minstrelsy; ‘Ballad’ uit James MacMillan’s Three Soutar Settings; ‘O byl to krásny, zlaty sen’ uit Antonín Dvořák’s Four Songs, Op. 2; en ‘Waldmädchen’ uit Hugo Wolf’s Eichendorff-Lieder, tijdens de finale in de discipline Art Song van het Concours musical international de Montréal 2022 (CMIM). Deze uitvoering is opgenomen in het Bourgie-paviljoen van het Musée des beaux-arts de Montréal.

De Waldbühneconcerten van de Berliner Filharmoniker staan altijd garant voor een combinatie van een ontspannen zomerse avond met prachtige, virtuoze klassieke muziek. Tijdens het Waldbühneconcert van 2012 staat de Berliner Philharmoniker onder leiding van de jonge Letse dirigent Andris Nelsons. Concertmeester Daishin Kashimoto is de solist van de avond, die volledig in teken staat van Tsjaikovski. Op het programma staan de Vijfde Symfonie, Sérénade mélancolique in bes klein, Waltz-Scherzo in C (Op. 34), Souvenir d'un lieu cher, (Op. 42) en de welbekende Festival Overture (Op. 49). Het orkest sluit het Waldbühneconcert traditioneel af met Paul Linckes ‘Berliner Luft’.

Michail Pletnev leidt het Russisch Nationaal Orkest (RNO) in een uitvoering van Maurice Ravels Pianoconcert nr. 1 met Lucas Debargue als pianosolist. Het concert begint met een selectie uit werk van Georges Bizet gebaseerd op Alphonse Daudets toneelstuk 'L'Arlésienne', uitgekozen door Michail Pletnev. Het eerste deel van Ravels Pianoconcert nr. 1 bevat vijf afzonderlijke thema's, waarvan er drie doen denken aan de jazz. Debargue's uitvoering van Ravels concert wordt gevolgd door Gabriel Faurés Barcarolle nr. 4. Dit concert vanuit de Moskouse Tsjaikovskizaal was onderdeel van het negende RNO Grand Festival.

Het prijswinnende ijsdansensemble de Imperial Ice Stars bestaat uit 26 schaatsers die deelnamen aan diverse nationale, Europese en wereldkampioenschappen, alsook de Olympische Spelen. Samen hebben ze een indrukwekkend aantal van 250 medailles bijeen geschaatst. De Imperial Ice Stars ontvangen al jarenlang lovende kritieken en staande ovaties. Shows vinden plaats op ‘s werelds meest prestigieuze locaties, waaronder de Royal Albert Hall en Sadler’s Wells in Londen, Singapores Esplanada Theater, het Place des Arts te Montréal en de Artscape te Kaapstad. Deze indrukwekkende uitvoering van Sleeping Beauty on Ice (‘Doornroosje’) is gefilmd in het Teatro Montecasino, Johannesburg, Zuid-Afrika.. De productie geeft een frisse, nieuwe kijk op het verhaal van Doornroosje en is uiteraard voorzien van de originele balletmuziek van Pyotr Iljitsj Tsjaikovski (1840-1893).

De Engels-Franse pianist David Levy speelt Dmitri Sjostakovitsj' 24 Preludes en Fuga's, Op. 87. Het werk is een reeks van vierentwintig stukken voor piano, elk in één van de majeur- en mineurtoonsoorten uit de chromatische toonladder. Elk stuk bestaat uit twee delen: een prelude gevolgd door een fuga. De componist putte ongetwijfeld inspiratie uit J.S. Bachs beroemde Das Wohltemperierte Klavier (BWV 846-893), twee boeken met een verzameling van achtenveertig preludes en fuga's. Als jurylid bij de Bachwedstrijd in Leipzig werd Sjostakovitsj diep geraakt door de uitvoering van de Russische pianiste Tatiana Nikolayeva van Bachs 48 Preludes en Fuga's. Sjostakovitsj componeerde zijn preludes en fuga’s in de periode herfst 1950 - februari 1951. Hij droeg ze op aan Nikolayeva, die ermee instemde in december 1952 de première uit te voeren in Leningrad (het huidige Sint-Petersburg). Deze uitvoering door David Levy werd in september 2023 opgenomen in Muziekcentrum Boedapest, Hongarije.

Stingray Brava reist de aarde rond op zoek naar de geheimen van 's werelds beroemdste operahuizen. Reis in deze aflevering mee naar Italië en ontdek alle wetenswaardigheden over het Teatro San Carlo in Napels. Nadat het oorspronkelijke koninklijke operahuis van Napels door een uitslaande brand was verwoest, werd het in recordtijd herbouwd onder leiding van architect Antonio Niccolini (1772-1850). Het gebouw werd op 12 januari 1817 heropend en is een schoolvoorbeeld van de bouwstijl van de Italiaanse operahuizen uit de achttiende en negentiende eeuw. Het ontwerp wijkt nauwelijks af van dat van andere theaters, al was het met z'n drieduizend zitplaatsen indertijd het grootste operahuis ter wereld – Napels was dan ook de grootste stad van Italië. Toen de zaal na de brand werd heropend stond het operaminnende publiek, dat van ver buiten de stadsgrenzen was samengekomen, versteld van de adembenemende architectuur. Napels is een bakermat van de Italiaanse opera, en daarmee van het hele operagenre. De beroemde conservatoria die de stad telde brachten musici en componisten voort als Domenico Cimarosa (1749-1801) en Giovanni Battista Pergolesi (1710-1736). Dankzij hun grote interesse in de liedkunst groeide Napels uit tot geboorteplek van de belcanto-stijl. Het uistekende orkest verleende het koninklijke theater z’n magnetische aantrekkingskracht op virtuose zangers en vertolkers van bravuraliederen. Deze documentaire richt zich dan ook op een recente Napelse premiere van Giuseppe Verdi’s Il trovatore (1853), een werk dat bij uitstek de Italiaanse opera belichaamt. Daarnaast geven we een historisch overzicht van de opvallendste Italiaanse componisten: vanaf 1815 was Gioachino Rossini (1792-1868) de artistiek leider van het Teatro San Carlo, waar hij veel van zijn werk in premiere zag gaan. Gaetano Donizetti (1797-1848) leidde het theater 16 jaar lang, waarin hij 16 opera’s voor het San Carlo schreef, waaronder het onsterfelijke Lucia di Lammermoor (1835). De belangrijkste Italiaanse operacomponist van de negentiende eeuw, Giuseppe Verdi (1813-1901), volgde hem op. Al sinds de première van één van zijn vroege werken, Alzira (1842), stond Verdi hier te boek als legende. Hij bleef verbonden aan het San Carlo, waar hij een jaar lang de artistieke leiding had. Van hem kwam het voorstel om een extra orkestbak aan te leggen.

Fidelio (originele titel: "Leonore, oder Der Triumph der ehelichen Liebe"), Op. 72, is de enige voltooide opera van Ludwig van Beethoven. Deze opname vanuit het Zwitserse Theater St. Gallen is gebaseerd op Jan Schmidt-Garres veelgeprezen toneelproductie. Otto Tausk dirigeert het Symfonieorkest en koor van St. Gallen tegen het prachtige decor van de hand van Nikolaus Webern. De producenten hebben meerdere uitvoeringen gefilmd, en met extra materiaal van sopraan Jacquelyn Wagner (Leonore) de aangrijpende toneelproductie omgetoverd tot een unieke filmische ervaring.

Leonard Bernstein, David Bowie, Bill Clinton en Michail Gorbatsjov hebben allen wel een keer de rol van verteller op zich genomen in het wereldberoemde symfonische sprookje Peter en de Wolf (1936), gecomponeerd door Sergei Prokofjev (1891-1953). In dit geliefde werk wordt ieder karakter geïllustreerd door een eigen thema dat gespeeld wordt door een specifiek instrument of orkestsectie. Zo wordt het jongetje Peter gepresenteerd door de strijkers, zijn chagrijnige grootvader door de fagot, de kat door de klarinet en het vogeltje door een fluit. Wanneer het verhaal vordert en de karakters elkaar tegenkomen, worden de verschillende muzikale thema’s prachtig met elkaar verweven. Het Britten-Pears Orchestra staat onder leiding van dirigente Marin Alsop, die tevens de rol van verteller op zich neemt.

Op 18 december 2017 verzorgde het Valerius Ensemble een kerstconcert in Concordia Enschede. Het ensemble bestaat uit Robert Windak (viool), Annemarie van Vliegen (viool), Eva Šušliková (altviool) en Réne Geesing (cello). Op het concertprogramma staan “Das neugeborne Kindelein” uit Bachs Cantate, BWV 122, het ‘Largo’ uit de Winter van Vivaldi’s ‘Vier Jaargetijden’, het ‘Allegro’ uit Mozarts Divertimento in D (KV. 136), ‘Méditation’ uit de opera ‘Thaïs’ van Massenet, The Entertainer van Joplin, het Vilja-lied uit Léhars ‘Die Lustige Witwe’ en het geanimeerde Roemeense volklied ‘Geampara’. Er wordt afgesloten met Piazzolla’s Ave Maria (Tanti anni prima).

Patrick Debrabandere leads the Vox Mago chamber choir in a performance of Georg Philipp Telemann's (1681-1767) cantata "Ich danke dem Herrn von ganzem Herzen" (TVWV 7:14). Recorded at the Klein Begijnhof, Gent, Belgium in December 2018 as part of the program In Tempus Adventus.