TV-gids

De Mexicaanse dirigent Carlos Miguel Prieto leidt het Orquesta Sinfónica de Minería in een uitvoering van Samuel Barbers Adagio for Strings. Barber arrangeerde het tweede deel van zijn Strijkkwartet, Op. 11 voor strijkorkest in 1936. Het Adagio for Strings is een van de meest herkenbare klassieke werken. Door de emotionele lading van het werk wordt het veelvuldig gebruikt in films, vaak om treurnis en tragedie te benadrukken. Deze uitvoering werd in 2021 opgenomen in het Auditorio Nacional in Mexico-Stad.

Christian Zacharias is de solist in Mozarts Pianoconcert Nr. 6, KV 238. Het Radio-Sinfonieorchester Stuttgart staat onder leiding van Gianluigi Gelmetti. Het concert is opgenomen in Schloss Schwetzingen, dat in Mozarts tijd frequent als zomerverblijf fungeerde voor het kiescollege van Mannheim.

Pianist Vadim Repin and Violist Murad Hüseynov perform Gara Garayev's Violin Sonata and 24 Preludes for Piano. Recorded at La Grange au Lac. Written and directed by Juliette Swierczewski and recorded at La Grange au Lac. Although Garayev is a 20th century composer, his music nonetheless carries allusions to romantic music. Murad, the main actor, will represent one of those characters carried by solitude that can be found in the romantic paintings of Friedrich. The overall atmosphere of the musical program is rather melancholic, tending either towards a certain musical lightness, or, on the contrary, towards drama. The production is a cinematographic accompaniment of the music and its performers.

De Italiaanse pianist Andrea Bacchetti treedt op als dirigent én solist in dit concert dat werd opgenomen in het Teatro Chiabrera in de Italiaanse stad Savona. Hij wordt begeleid door I Musici di Parma. Op het programma staan J.S. Bachs Prelude en Fuga in E-majeur, BWV 878 (Das wohltemperierte Klavier, Boek II, nr. 9), Joseph Haydns Pianoconcert nr. 11 in D-majeur (Hob. XVIII: 11), Bachs Prelude en Fuga in a-mineur, BWV 889 (Das wohltemperierte Klavier, Boek II, nr. 20), Wolfgang Amadeus Mozarts Pianoconcert nr. 24 in c-mineur, K. 491, en Bachs Prelude en Fuga in c-mineur, BWV 871 (Das wohltemperierte Klavier, Boek II, nr. 2). Deze uitvoering werd opgenomen op 17 januari 2025.

Pianist Jaeden Izik-Dzurko (Canada, 1999) speelt Barbara Assiginaak’s Mzizaakok Miiniwaa Mzizaakoonsak (‘paardenvliegen en hertenluisvliegen’); Ludwig van Beethovens Andante favori in F-groot, WoO 57; en Sergej Rachmaninovs Sonate nr. 1 in d-klein, Op. 28, tijdens het solorecital in de uit twee delen bestaande halve finale van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

Op het Reate Festival van 2017 in Rieti stonden twee korte opera’s van Nino Rota (1911-1970) op het programma. Rota staat voornamelijk bekend als filmcomponist en zijn lange samenwerking met iconische regisseurs als Federico Fellini, Francis Ford Coppola en Luchino Visconti. Toch componeerde het wonderkind Rota vanaf zeer jonge leeftijd al kerkmuziek en enkele opera’s. Gezegend met een grote creativiteit, verbeeldingsvermogen en artistieke vrijheid, wist Rota zijn unieke eigen stijl te ontwikkelen waarin hij de grote Italiaanse operatraditie van Rossini, Puccini en Verdi wist te combineren met moderne 20e-eeuwse muziek, waardoor hij zichzelf onderscheidde van zijn generatiegenoten. Het werk I due timidi werd als radio-opera uitgezonden door de RAI in 1950 en werd in 1952 voor het eerst in Londen uitgevoerd. Het libretto is gebaseerd op de tekst van de Italiaanse scenarioschrijfster Susi Cecchie D’Amico. Ondanks dat de gebruikelijke gelukkige afloop ontbreekt, zorgen het snelle ritme van de muzikale actie en de jonge zangers voor een vermakelijke uitvoering. Het Reate Festivalorkest staat onder muzikale leiding van Gabrielle Bonolis. Solisten zijn Giorgio Celenza, Sabrina Cortese, Daniele Adriani, Chiara Osella, Antonio Sapio, Mariangela De Vita, Giacomo Nanni, Lucia Filaci, Maria Rita Combattelli en Siri Kval Ødegård.

De documentaire 'Heavenly Voices – The legacy of Farinelli' (2012) vertelt het verhaal van de castraat in de muziek: zangers die op jonge leeftijd werden gecastreerd om hun hoge stem te behouden, een wrede praktijk die voornamelijk in de zeventiende en achttiende eeuwen in zwang was. In die twee eeuwen liet het Europese publiek zich betoveren door de optredens van de castraten, waarbij succesvolle castraten als Farinelli opklommen tot hoge maatschappelijke posities en goed geld verdienden. Tegenwoordig worden voor castraten geschreven rollen vaak uitgevoerd door countertenoren. In deze documentaire bespreken countertenoren Max Emanuel Cenčić, Philippe Jaroussky, Andreas Scholl, Franco Fagioli en Jochen Kowalski de wereld van de barokopera. 'Heavenly Voices' is een film van Gino Pennacchi (schrijver) en Alessandro Scillitani (regie).

Antonio Mormone (1930-2017), een invloedrijke talentscout binnen de klassieke muziek, leeft voort als de naamgever van de Premio Internazionale Antonio Mormone (PIAM), die wordt uitgereikt aan de winnaar van het gelijknamige Italiaanse muziekconcours. De eerste editie van dit concours, dat plaatsvond op verschillende locaties in Milaan in de periode 2019-2021, was gewijd aan de piano. Eén van de deelnemende pianisten, Josef Edoardo Mossali (Italië, 2001), speelt Franz Liszt’s Après une Lecture de Dante: Fantasia quasi Sonata; Maurice Ravel’s Toccata uit Le tombeau de Couperin; en Etude nr. 3 ‘La Campanella’ uit Franz Liszt’s Six Grandes études de Paganini. Deze uitvoering werd in februari 2020 opgenomen in Teatro EDI Barrio’s in Milaan.

Conrad van Alphen leidt Sinfonia Rotterdam in een uitvoering van Wolfgang Amadeus Mozarts Symfonie nr. 35 in D-majeur, K. 385, opgenomen in de Nieuwe Kerk in Den Haag in 2020. Van Alphen richtte Sinfonia Rotterdam op in 2000. Onder zijn bezielende leiding groeide het orkest uit tot één van de bekendste orkesten van Nederland. Mozarts Symfonie nr. 35 is ook bekend als de “Haffner Symfonie”. In 1782 verzocht de familie Haffner Mozart een stuk te schrijven ter gelegenheid van de verheffing in de adelstand van Sigmund Haffner. Mozart stemde in, en schreef in eerste instantie een serenade, die hij enkele maanden later opnieuw vormgaf als symfonie: de “Haffner Symfonie”. Eén van zijn revisies was de toevoeging van extra instrumenten in de eerste en laatste delen, wat een vollere klank opleverde. De symfonie bestaat uit vier delen: Allegro con spirito, Andante, Menuetto, en Presto.

De Zwitserse dirigent Ludwig Wicki leidt het Deens Radio Symfonieorkest en het DR Juniorkoor in een sprankelend concertprogramma met filmmuziek. Het programma is een muzikale bloemlezing uit grote, met Oscars bekroonde Hollywoodfilms, waaronder Titanic, The Bodyguard, Pirates of the Caribbean, Braveheart, en Moulin Rouge, geschreven door vooraanstaande componisten zoals John Williams, Hans Zimmer, James Horner en Klaus Badelt. Hoogtepunten zijn onder andere 'He's a Pirate/Davy Jones' uit Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest; 'Now We Are Free' uit Gladiator; 'My Heart Will Go On' uit Titanic; en 'Shallow' uit A Star Is Born. Solisten zijn de jonge, getalenteerde vocalisten Andrea Lykke Oehlenschlæger en Diluckshan Jeyaratnam. Deze uitvoering werd in mei 2022 opgenomen in het DR Koncerthuset in Kopenhagen, Denemarken.

Violisten Francesca Dego en Domenico Nordio en pianist Andrea Bacchetti spelen de Serenade in A majeur, Op. 92 van de Noorse componist Christian Sinding (1856-1941). Samen met Edvard Grieg was Sinding aan het begin van de eeuw de bekendste componist van Noorwegen. Hij componeerde in een laatromantische stijl. Zijn oeuvre omvat een groot aantal pianostukken, kamermuziek, en liederen. De componist schreef twee serenades voor twee violen en piano: Op. 56 en Op. 92. Zijn Serenade Op. 92 dateert uit 1909 en bestaat, net als zijn andere Serenade, uit vijf delen. Deze uitvoeringen werden op 2 december 2013 opgenomen in het Teatro Comunale Città di Vicenza, Italië.

Maestro Herbert Blomstedt maakt zijn debuut bij het Festivalorkest van Luzern tijdens het Lucerne Festival van 2020 met Ludwig van Beethovens geroemde Symfonie nr. 3 in Es-groot, Op. 55, ‘Eroïca’. Een maand voor dit optreden vierde de vitale Zweedse dirigent zijn 93e verjaardag. Deze opmerkelijke uitvoering werd in augustus 2020 opgenomen in het Cultuur- en Congrescentrum (KKL) in het Zwitserse Luzern.

Dit concert ter ere van Mozarts 250ste geboortedag is opgenomen in het Großes Festspielhaus te Salzburg op 27 januari 2006. Het Wiener Philharmoniker en de Wiener Singverein staan onder leiding van dirigent Riccardo Muti. Solisten zijn Thomas Hampson (bariton), Mitsuko Uchida (piano), Gidon Kremer (viool) en Yuri Bashmet (altviool). Op het programma staan onder andere het Pianoconcert Nr. 25 (KV. 503), Sinfonia Concertante (KV. 364), de ‘Haffner’-Symfonie Nr. 35 en aria’s uit de opera’s Così fan tutte, Le nozze di Figaro en Die Zauberflöte.

Het muzikale collectief Les Dissonances werd in 2004 opgericht door violist David Grimal. Het ensemble werkt zonder dirigent en is samengesteld uit musici uit de best aangeschreven Europese orkesten, internationale solisten, en jong talent. In dit programma speelt Les Dissonances Pjotr Iljitsj Tsjaikovski’s Symfonie nr. 4 in f-klein, Op. 36. De componist schreef deze symfonie in de periode 1877-1878 en droeg het werk op aan Nadezhda von Meck – een bijzonder rijke weduwe die bovendien een groot bewonderaar was van Tsjaikovski’s muziek. De componist beschreef haar als ‘mijn beste vriend’. Tsjaikovski legde in zijn brieven uit dat deze symfonie een karakterschets van het lot is. Het werk begint met een krachtig motief, gespeeld door de hoorns en fagotten, dat voor het lot staat. Het tweede deel drukt melancholie uit, waar het derde staat voor ‘de kortdurende indrukken die de verbeelding oproept zodra men wat wijn heeft gedronken’. Hoewel het ‘lotsmotief’ aan het einde van de finale terugkeert, behoudt dit deel een feestelijk karakter. Deze uitvoering werd in 2016 opgenomen in de La Cité de la musique in Parijs.

Sinds 1991 speelt de Berliner Philharmoniker ieder jaar een Europaconcert in een verschillende Europese stad. Hiermee herdenkt het orkest de oprichting van het orkest op 1 mei 1882, en vieren de musici het gedeelde erfgoed van de Oude Wereld. De editie van 1998 vond plaats op een fascinerende, unieke locatie: het Vasamuseum in Stockholm. Dit maritieme museum stelt de Vasa tentoon: dit enorme, 17e-eeuws schip, dat 69 meter lang en 12 meter breed was en 1210 ton woog, kapseisde en zonk al op haar eerste reis in 1628. Hiermee is het museum de perfecte achtergrond voor de Berliner Philharmoniker onder leiding van Claudio Abbado, die een muziekprogramma uitvoeren dat perfect aansluit op deze maritieme omgeving. Een gedenkwaardige en krachtige impressie van Giuseppe Verdi’s Quattro pezzi sacri, krijgt de Berliner Philharmoniker versterking van het Zweeds Radiokoor en het Eric Ericson-kamerkoor.

Alexander Ullman (1991, Verenigd Koninkrijk) speelt Liszts Études d'exécution transcendante, Nr. 11 Harmonies du soir (S139/11), Nuages gris (S199), Bagatelle sans tonalité (S216a) en Nr. 6, Quasi presto, (S141/6) uit de Grandes Études de Paganini tijdens de solo-finale van het 11e Internationaal Franz Liszt Pianoconcours in TivoliVredenburg te Utrecht. Het concours bevordert zowel de muzikale ontwikkeling alsook de concertervaring van pianotalenten afkomstig uit alle uithoeken van de wereld. Hierdoor vormt het concours een belangrijke opstap tot de internationale klassieke concertwereld voor jong talent dat een professionele carrière als musicus ambieert. Het Internationaal Franz Liszt Pianoconcours werd voor het eerst georganiseerd in 1986 en behoort inmiddels tot een van de meest prestigieuze pianoconcoursen ter wereld.

De Franse dirigent Adrien Perruchon en het Symfonieorkest Vlaanderen ondernemen een muzikale reis naar Mexico met deze uitvoering van Aaron Coplands El Salón México (1936). Copland, vol inspiratie na een bezoek aan de nachtclub ‘El Salón México’ in Mexico-Stad, componeerde dit levendige orkestwerk waarin hij naar hartenlust Mexicaanse volksmelodieën verwerkte. Deze uitvoering werd op 1 maart 2017 opgenomen in het Concertgebouw Brugge in België.

De Mexicaanse dirigent Carlos Miguel Prieto leidt het Orquesta Sinfónica de Minería in een uitvoering van Aaron Coplands orkestsuite Appalachian Spring. De oorspronkelijk in opdracht van de legendarische danseres Martha Graham gecomponeerde Appalachian Spring (1944) is uitgegroeid tot een Amerikaanse klassieker. Hoewel het stuk voor een ensemble van 13 musici werd geschreven, bewerkte Copland het later voor volledig orkest. Deze uitvoering werd in 2021 opgenomen in het Auditorio Nacional in Mexico-Stad.

De Bulgaarse dirigent Pavel Baleff dirigeert het Orkest en Koor van de Opéra de Limoges in een uitvoering van Antonín Dvořáks lyrische sprookjesopera ‘Rusalka’ (1900). Het libretto van dit werk werd geschreven door de Tsjechische dichter Jaroslav Kvapil. Rusalka, een ongrijpbare waternimf, wordt verliefd op de Prins, die toevallig in haar meer zwemt. Rusalka verlangt ernaar zelf mens te worden zodat ze samen kan zijn met de Prins. De heks Ježibaba is bereid Rusalka daarbij te helpen, maar waarschuwt haar dat de nimf hier een hoge prijs voor zal betalen: zij zal niet langer kunnen spreken. Als de sprakeloze Rusalka de liefde van een mens verspeelt, zal ze bovendien voor eeuwig verdoemd zijn... Podiumregisseur Nicola Raab en tv-regisseur Arnaud Lalanne schiepen deze filmische productie van Dvořáks meesterwerk. Tot de solisten behoren Ruzan Mantashyan, Adam Smith, Rafal Pawnuk, Marie-Adeline Henry, Marion Lebègue en Alexandra Marcellier. Deze uitvoering werd in februari 2021 opgenomen in de Opéra van Limoges, Frankrijk.

Iván Fischer dirigeert het Boedapest Festival Orkest in deze concertopname uit 2015 vanuit de Béla Bartók Nationale Concertzaal in Boedapest, Hongarije. Het concert begint met Sergej Prokofjevs Ouverture op Hebreeuwse thema's, Op. 34. Daarna schittert Thomas Zehetmair als soloviolist in Prokofjevs Vioolconcert nr. 2, Op. 63. Het tweede deel van het concert draait om Igor Stravinsky: muziek geschreven voor het ballet 'Jeu de cartes' (1937), en de Vuurvogelsuite nr. 2 (1919). Jeu de cartes behoort tot Stravinsky's neoklassieke werken en bestaat uit drie delen ('giften'). De Vuurvogelsuite nr. 2 is gebaseerd op de muziek uit het gelijknamige ballet, geschreven voor Sergej Diaghilevs Ballets Russes, dat in 1910 in Parijs de première beleefde.

Ter gelegenheid van haar 80e verjaardag dook de Argentijnse pianiste Martha Argerich in het kamermuziekrepertoire in dit prachtige concert, opgenomen in het Franse Château de Chantilly. De 'Grande Dame' van de piano wordt vergezeld door verschillende gerenommeerde artiesten, onder wie de pianisten Jevgeni Kissin, Theodosia Ntokou, en Cristina Marton-Argerich, en violist Maksim Vengerov. Op het programma staan Dmitri Sjostakovitsj’ Concertino voor twee piano's, Op. 94; Frédéric Chopins Impromptu nr. 3, Op. 51, Polonaise nr. 6, Op. 53 “Heroïsch”, en Wals nr. 6, Op. 64 nr. 1; Camille Saint-Saëns’ Polonaise voor twee piano's, Op. 77; César Francks Sonate voor viool en piano in A majeur; en Fritz Kreislers Liebesleid en Schön Rosmarin. Dit optreden werd opgenomen op 12 juni 2021.