TV-gids

Omer Meir Wellber dirigeert Orkest en Koor van Teatro La Fenice in een uitvoering van Vincenzo Bellini's tragische opera 'I Capuleti e i Montecchi' ("de Capulets en de Montagues"). Felice Romani's libretto is niet gebaseerd op William Shakespeares Romeo en Julia maar op Luigi Scevola's toneelstuk 'Giulietta e Romeo' uit 1818. Teatro La Fenice gaf Vincenzo Bellini opdracht tot het schrijven van deze opera voor het Venetiaanse Carnaval van 1830. Bellini voltooide 'I Capuleti e i Montecchi' in zes weken, waarbij hij naar hartenlust materiaal uit zijn vorige opera 'Zaira' hergebruikte, die geen succes was gebleken. In deze productie neemt de in het Verenigd Koninkrijk geboren sopraan Jessica Pratt de rol van Giulietta voor haar rekening, en speelt de Italiaanse mezzosopraan Sonia Ganassi de rol van Romeo. Onder de solisten zijn Rubén Amoretti, Shalva Mukeria en Luca Dall'Amico. Deze uitvoering werd op 18 januari 2015 opgenomen in Teatro la Fenice in Venetië, Italië.

De Waldbühne in Berlijn, één van Europa's mooiste amfitheaters, vormt de thuishaven van de zomerconcerten van de Berliner Philharmoniker. Met een capaciteit van 20.000 zitplaatsen behoren deze zomerconcerten tot de populairste klassieke-muziekevenementen ter wereld. In 2003 voerden dirigent Seiji Ozawa en de Berliner Philharmoniker samen werken uit van George Gershwin, waarbij het jazzpianist Marcus Roberts en zijn trio een bijzondere opwachting maakten. Hun album "Gershwin For Lovers" stond een half jaar in de Top 10 van de Billboard Jazz List. Samen met Ozawa en het orkest zorgen ze voor een magische fusie van klassieke muziek en jazz en voorzien ze de swingende muziek van Gershwin van mix aan stijlen.

De Italiaanse cellist en dirigent Enrico Bronzi voert het Orchestra da Camera di Perugia aan tijdens dit intieme concert, dat op 27 september 2021 plaatsvond in de prachtige Basilica di San Pietro van de Italiaanse stad Perugia. Het programma begint met een cello-uitvoering van Bronzi met het Orchestra da Camera di Perugia: het Andante cantabile uit Joseph Haydns Symfonie nr. 13 in D majeur, Hob. I:13. Vervolgens voegen de Italiaanse pianisten Linda Di Carlo en Marco Scolastra zich bij het orkest voor een uitvoering van Wolfgang Amadeus Mozarts Concerto voor twee piano's en orkest in Es majeur, K. 365. Daarna volgt Mozarts concertaria "Ch'io mi scordi di te? ... Non temer, amato bene", K. 505, gezongen door de Italiaanse mezzosopraan Marina Comparato. Met pianobegeleiding van Linda Di Carlo sluit zij het concert af met de aria "Mon coeur s’ouvre à ta voix" uit Camille Saint-Saëns' opera Samson et Dalila.

Het Italiaans-Zwitserse ensemble Trio des Alpes, bestaande uit Hana Kotková (viool), Claude Hauri (cello) en Corrado Greco (piano), slaat de handen ineen met Kamerorkest Mantua voor deze uitvoering van het Concertino voor piano, viool, cello en strijkorkest, H. 232 van de Tsjechische componist Bohuslav Martinů (1890-1959). Martinů was een productieve componist die een oeuvre van bijna 400 werken naliet. Hij voltooide het vierdelige Concertino in 1933. De première vond in 1936 plaats door het Basler Kammerorchester onder leiding van Paul Sacher. In de periode 1931-1943 werkte Martinů aan meerdere concertante composities. Veel van deze werken waren min of meer beïnvloed door de barokke 'concerto grosso'-vorm: het principe dat een groep solo-instrumenten wordt afgewisseld door een groot ensemble sprak de componist zeer aan. Deze uitvoering werd op 21 januari 2016 opgenomen in het Teatro Bibiena in Mantua, Italië.

In de Bartholomeuskerk in het Duitse Dornheim, waar componist Johann Sebastian Bach met zijn eerste vrouw Maria Barbara trouwde, speelt de bekende Nederlandse cellist Anner Bijlsma diens Cellosuite nr. 5 in c-klein, BWV 1011. Waarschijnlijk schreef Bach deze verzameling van Zes suites voor onbegeleide cello in de jaren 1717-1723. Zijn cellosuites vormen een essentieel deel van het cellorepertoire, waarin de talrijke polyfone mogelijkheden van het instrument effectief worden benut. Zoals te doen gebruikelijk bij suites uit de Barok is elk onderdeel gebaseerd op traditionele hofdansen. Bachs Suite nr. 5 begint met een prelude, en wordt gevolgd door een allemande, een courante, een sarabande, twee gavottes, en tenslotte een gigue.

De Venezolaanse pianiste Gabiela Montero doet haar bijnaam ‘Koningin van de improvisatie’ eer aan tijdens dit concert. Dankzij haar interpretaties en haar unieke improvisatietalent heeft ze in een snel tempo bekendheid en fans over de hele wereld gekregen. De pianiste nodigt het publiek vaak uit tijdens haar optredens om met melodieën en verzoeknummers te komen, zodat een concert een kwestie van geven en nemen wordt. Tijdens deze opname presenteert ze een mix van eigentijdse composities en de klassieke meesterwerken.

Op 27 januari 2006 vierde het Chinese pianofenomeen Lang Lang de 250ste geboortedag van W. A. Mozart met een uitvoering van diens Pianoconcert Nr. 24 in de Forbidden City Concert Hall te Peking. De concertzaal, voorheen bekend als de Beijing Music Hall, is gelegen binnen de muren van de Verboden Stad en is omringd door de tuinen van het Zhongshan Park en grenst aan het Tiananmenplein. Het China Philharmonic Orchestra staat onder leiding van Long Yu, bariton is Changye Juan. Op het programma staan onder andere de ouverture van Cosi fan tutti, Symfonie Nr. 25 (KV. 183), Pianosonate Nr. 10 (KV. 330), “Hai gia vint la causa’ uit Le Nozze di Figaro en “Finch’han dal vino" uit Don Giovanni.

Pianist Itamar Prag (Israël, 1994) vertolkt Claude Debussy’s Estampes; Frédéric Chopin’s Ballade nr. 4 in f-klein, Op. 52; en Guido Agosti’s transcriptie van Igor Stravinsky’s Suite ‘De Vuurvogel’ (Danse infernale, Berceuse, en Finale), tijdens de eerste ronde van de piano-editie van het Concours musical international de Montréal 2024 (CMIM). Deze uitvoering werd opgenomen in de Bourgie Hall van het Montreal Museum of Fine Arts.

Het Gustav Mahler Jugendorchester werd in 1986 opgericht door initiatiefnemer Claudio Abbado (1933-2014) en is sindsdien een van de beste jeugdorkesten ter wereld. Dit concertprogramma benadrukt de speciale band tussen de dirigent en het orkest en hun gezamenlijke voorliefde voor de muziek van Gustav Mahler. Claudio Abbado is zonder twijfel een van de grootste Mahlerinterpreten van de afgelopen decennia en zijn langdurige affiniteit met diens repertoire leidde uiteindelijk tot deze roerende uitvoering van Mahlers laatst symfonie, voltooid vlak voor de componist zijn dood. Deze uitvoering is opgenomen in de Accademia di Santa Cecilia te Rome in 2004. De film toont het opgewekte plezier, talent en de professionaliteit van de jonge musici, afkomstig uit alle uithoeken van Europa. Een prachtig eerbetoon aan orkest, dirigent en componist, maar bovenal Mahlers triomfantelijke meesterwerk: de Negende Symfonie.

De uitzonderlijke Russische pianisten Nikolaj Loeganski en Vadim Rudenko treden regelmatig op als pianoduo. In dit schitterende concert bundelen zij hun krachten in een programma met werken voor twee piano’s van Wolfgang Amadeus Mozart, Maurice Ravel, Anton Arenski, Sergei Rachmaninov en Nikolaj Kapoestin. Deze pianisten - beide laureaat van het prestigieuze Internationaal Tsjaikovski-concours 1994 – staan internationaal hoog aangeschreven. Op het programma: Mozarts Sonate voor twee piano's in D majeur, K. 448/375 A; Ravels La Valse (arr. voor twee piano's); Arenski's Suite nr. 1 voor twee piano's, Op. 15; en Rachmaninovs Suite nr. 1 (Fantasie) voor twee piano's, Op. 5. Als toegift speelt het duo de 'Romance' uit Rachmaninovs Suite nr. 2 voor twee piano's, Op. 17, gevolgd door de 'Ouverture' uit Nikolaj Kapoestins Sinfonietta, Op. 49. Dit concert werd opgenomen in Concertzaal Tsjaikovski in Moskou, Rusland, op 25 november 2021.

Door de eeuwen heen heeft de Italiaanse stad Napels aangetoond over een bijzonder vruchtbaar klimaat te beschikken waar het artistieke vernieuwing betreft. Doordat het koninklijke hof hier zetelde, muziekuitvoeringen in de kerkdienst een belangrijke rol speelden, er vele broederschappen en liefdadigheidsinstellingen opereerden, welvarende burgers graag de rol van beschermheer op zich namen, en er onder de bevolking een grote lied- en danscultuur leefde, was het muzikale landschap hier buitengewoon veelzijdig.

Franz Liszt (1811 - 1886) schreef 13 symfonische gedichten voor orkest, veelal geïnspireerd op literaire teksten. De componist schreef zelf zijn uittreksels voor piano vierhandig, waarmee hij liet horen in staat te zijn een heel orkest na te bootsen op de piano. Liszt, die als één van de belangrijkste pianovirtuozen van de 19e eeuw wordt beschouwd, heeft de verdere ontwikkeling van de pianomuziek sterk beïnvloed. De romantiek was het tijdperk van het virtuoze pianospel: het instrument was favoriet onder talloze musici en luisteraars. In een salon mocht de piano simpelweg niet ontbreken: het was een soort statussymbool. Het instrument werd zowel in de concertzaal als in de huiskamer bespeeld, van paleis tot salon en van kerk tot café. Het symfonische gedicht nr. 4, ‘Orpheus’, heeft een meditatief karakter. Nr. 3, ‘Les Préludes’ is vooral bekend in de symfonische versie, maar in de uitvoering voor piano 4 handen is deze niet zo vaak te horen. Het werk dateert uit de jaren 1848 en 1854 en was in eerste instantie bedoeld als introductie bij een koralencyclus die gebaseerd was op teksten van de dichter Joseph Autran, ‘Les quatre éléments’: aarde, lucht, water en vuur. In deze uitzending vertolken de Italiaanse pianisten Marco Sollini en Salvatore Barbatano deze werken van Liszt. De opnames zijn gemaakt in 2015 tijdens het rondtrekkende festival “Armonie della sera” dat jaarlijks door de Italiaanse provincie Le Marche trekt. Dit concert werd gegeven in de prachtige 12e-eeuwse kerk van San Marco, in het kleine maar idyllische dorpje Ponzano di Fermo.

Marin Alsop dirigeert het Britten-Pears Orchestra in een uitvoering van Maurice Ravel’s ‘Ma mère l'Oye’ (Moeder Gans). Deze uitvoering is opgenomen in de Snape Maltings Concert Hall te Snape Bridge, Verenigd Koninkrijk in 2017. De vijfdelige orkestsuite is origineel geschreven als pianowerk voor vier handen in 1910. Ravel componeerde het werk speciaal voor de twee jonge kinderen van zijn goede vriend, de Poolse beeldhouwer Gobeski.

De Russische violist Aleksey Igudesman en de Brits-Koreaanse pianist Huyng-ki Joo debuteerden in 2004 als dynamisch duo met de komische show ‘A Little Nightmare Music’, een knipoog naar Mozarts ‘Eine Kleine Nachtmusik’. Sindsdien is het tweetal niet meer weg te denken uit het internationale klassieke muziekleven. Igudesman en Joo reizen de hele wereld over en zijn te zien op vele festivals, waar ze samenwerken met artiesten binnen én ver buiten het klassieke genre. In hun meest recente show, ‘Big Nightmare Music’, wordt het duo vergezeld door het voltallige Bergen Philharmonic Orchestra. Naast de bekende grappen uit hun eerdere duoshows, zoals ‘Bond Mozart’, ‘Alla Molto Turca’ en ‘Cleaning vs. Riverdancing’, bevat de show ook nieuwe hilarische sketches waarbij alle leden van het orkest worden betrokken, van de concertmeester tot aan leden van de slagwerksectie toe. Deze uitvoering in de Grieghallen in het Noorse Bergen staat onder de muzikale leiding van dirigent Andrew Litton.

Henk de Graaf is de solist in Mozart's Klarinetconcert, KV. 622. Het Amadeus Ensemble Rotterdam staat onder leiding van Marien van Straalen. Opvallend is het belangrijke aandeel van de klarinet in de muziek die Wolfgang Amadeus Mozart in de laatste drie jaar van zijn leven componeerde. Naast het klarinetkwintet uit 1789 en de obligaatpartijen voor de klarinet en diens iets lager getimbreerde broertje de bassethoorn uit de in 1791 voltooide opera ‘La Clemenza di Tito’is het onmiddellijk na dat laatste werk geschreven Klarinetconcert in A KV 622 uit oktober 1791 de bekroning van Mozarts klarinetrepertoire. Het was ook de bekroning van de jarenlange vriendschap met de klarinettist Anton Stadler, die door Mozart in zijn brieven liefhebbend als “den Sodla” aangeduid werd). Stadler dook al eerder in Mozarts leven op en hij was ook degene door wie het klarinetkwintet en de ‘Clemenza-partijen’ voor het eerst werden gespeeld. Dit beroemde concert is één van de mooiste voor klarinet en orkest mede door de prachtige gerijpte harmonieuze inleiding en de daarop volgende briljante en melodieuze thematiek over de gehele omvang van de klarinet.Het bekendste gedeelte van dit werk is het Adagio, dat meerdere keren als filmmuziek werd gebruikt bijvoorbeeld in de soundtrack van 'Out of Africa'.