TV-gids

Daniel Harding dirigeert het Orchestre de Paris in een concertprogramma met muziek van Mozart, Mahler en Richard Strauss. Het concert opent met Mozarts ‘Maurerische Trauermusik’ (KV. 477), welke origineel gecomponeerd was voor een herdenkingsdienst voor de Weense vrijmetselaars. Hierna volgen de Kindertotenlieder van Gustav Mahler. Soliste Christianne Stotijn ontving een Echo Rising Star-award en de BBC New Generation Award. Het concert wordt afgesloten met Ein Heldenleden van Richard Strauss. Dit werk werd in 1898 opgedragen aan de toen pas 27-jarige dirigent Willem Mengelberg en het Concertgebouworkest in Amsterdam. Veel critici beschouwden het werk als schaamteloze zelfpromotie, waarin Strauss zichzelf als de held zou hebben neergezet en zijn echtgenote Paulette als trouwe vriendin.

Sir Simon Rattle dirigeert het Tsjechisch Filharmonisch Orkest in dit concertprogramma met werken van Antonín Dvořák en Gustav Mahler, dat werd opgenomen op 1 maart 2019 in het Rudolfinum, Dvořák Hall, Praag. Het concert begint met Dvořáks symfonische gedicht 'Het gouden spinnewiel', opus 109. Dit werk is gebaseerd op een sprookje van de Tsjechische schrijver Božena Němcová. Dvořáks 'Het gouden spinnewiel' ontving in 1896 z'n première in besloten kring, uitgevoerd door het orkest van het Praagse conservatorium onder leiding van Antonín Bennewitz. Het Tsjechisch Filharmonisch Orkest besluit het concert met Mahlers symfonie Das Lied von der Erde. Solisten zijn Magdalena Kožená (mezzosopraan) en Simon O’Neill (tenor). In mei 1908, na op zijn eerste seizoen in New York, keerde Gustav Mahler terug naar Europa. Hij bracht zijn zomervakantie door in Zuid-Tirol, waar hij begon aan het componeren van Das Lied von der Erde op teksten uit de bundel 'Die chinesische Flöte' ('De Chinese fluit'), bewerkingen van Chinese poezie door Hans Bethge. In de daaropvolgende herfst maakte Mahler de netversie van zijn bladmuziek af tijdens zijn verblijf in de Zuid-Moravische stad Hodonín.

Andrea Marcon dirigeert het La Cetra Barockorchester van Bazel en mezzo-sopraan Magdalena Kožená tijdens de 25e jubileumeditie van het Zwitserse Verbier Festival in 2018. Kožená’s muzikale kwaliteiten lijken wel oneindig te zijn. Haar stem verricht wonderen in een wijds repertoire, dat zich uitstrekt van songs van Cole Porter tot liederen van Duparc of Mahler. Toch blijft ze een zwak houden voor de barokperiode, zoals wordt geïllustreerd in dit recital vanuit de kerk in Verbier. Het programma is van opmerkelijke eenvoud: vocale werken worden afgewisselend met sprankelende instrumentale stukken. Het programma opent met Uccellini’s ‘Aria quinta sopra La Bergamasca’ en Monteverdi’s ‘Disprezzata Regina’, gevolgd door Merula’s ‘Folle è ben che si crede’ en ‘Ballo detto Polliccio’. Na Castello’s Sonate Nr. 15 en ‘Passacalio a quattro’ van Marini, wordt afgesloten met Monteverdi’s ‘Il Combattimento di Tancredi e Clorinda’ en G. F. Händels ‘Lascia ch'io pianga’.

In 2013 werd de Finse dirigent Hannu Lintu chef-dirigent van het Fins Radio Symfonie Orkest. Lintu studeerde piano en cello aan de Sibelius Academy en het Turku conservatorium in het Zuidwesten van Zweden. Hij begon met dirigeren en ook dit deed hij vooral aan de Sibelius Academy. Met het Fins Radio Symfonie Orkest gaf hij al in 2012 vele concerten en bleek een logische vervanger voor Sakari Oramo die in 2012 zijn contract, na vele jaren dienst als dirigent én concertmeester, liet aflopen. Het orkest is gespecialiseerd in het uitvoeren van Finse muziek, maar voert ook de grote werken van onder andere Gustav Mahler en Béla Bartók uit. De Finse componist Jean Sibelius is de favoriet van het orkest en de dirigent. Samen met de Finse publieke omroep (Yle) besloten zij om alle zeven symfonieën van Sibelius op te nemen en uit te zenden. Voorafgaand aan de symfonie ziet u een korte gesproken introductie over de desbetreffende symfonie, waarna de symfonie in zijn geheel te beluisteren is. Tijdens het componeren van zijn Vijfde Symfonie was Sibelius ook al bezig met wat zijn Zesde symfonie zou worden. Passages die niet in zijn Vijfde Symfonie pasten zette hij opzij en gebruikte hij voor zijn Zesde Symfonie. De muziek is gebaseerd op modale lijnen, die ook vaak in de kerkmuziek gebruikt worden. Ook zijn Zesde Symfonie heeft weinig melodische lijnen en klinkt hierdoor iets duisterder. Vandaar dat Sibelius de beschrijving ‘Wanneer de schaduwen langer worden’ aan de symfonie meegaf.