Classica Beste van 2020

Tosca is een verhaal over onstuitbare passie ten tijde van oorlogstijd. De opera speelt zich af ten tijde van Napoleons aanval op Rome. Het verhaal begint met de vlucht van Angelotti, een ontsnapte politieke gevangene. Hij zoekt onderdak in een kerk, waar hij op steun kan rekenen van Cavaradossi, een lokale kunstenaar die de geliefde is van Floria Tosca, de beroemde zangeres. Als politieman Scarpia hen op het spoor komt, smeekt een wanhopige Tosca hem Cavaradossi's leven te sparen, in ruil voor haar gunsten. Nadat zij van Scarpia een vrijgeleide lospeutert waarmee haar minnaar op vrije voeten komt, steekt zij hem neer met een mes en spoedt ze zich naar Cavaradossi. Als de kunstenaar voor het vuurpeloton de geest geeft, snapt Tosca dat zij wreed misleid is. Zij springt haar dood tegemoet om zich in het hiernamaals bij haar minnaar te voegen. Dirigent Daniel Oren leidt het Israel Symphony Orchestra Rishon LeZion in deze state-of-the-art-productie van regisseur Nicolas Joel. De hoofdrollen worden vertolkt door Svetla Vasillieva (Floria), Gustavo Porta (Cavaradossi), en Sergei Muzaev (Scarpia).

Sergej Rachmaninov was de eerste die opstond om de uitvoering van zijn Pianoconcert Nr. 3 door de legendarische pianist Vladimir Horowitz's (1903-1989) te prijzen. Rachmaninov hoorde Horowitz het werk spelen in 1928, toen de in Kiev geboren Horowitz net in New York was aangekomen. Rachmaninov zei hierover: "Hij slikte het in één keer door." Vijftig jaar later, op 24 september 1978, liet Horowitz zijn publiek eens te meer versteld staan met zijn interpretatie van dit monumentale werk. Bijgestaan door de New York Philharmonic onder leiding van Zubin Mehta gaf hij een bijzondere uitvoering van dit werk als onderdeel van de viering van de vijftigste verjaardag van zijn Amerikaanse debuut. Zijn onvergetelijke vertolking - de laatste keer dat Horowitz zich aan dit pianoconcert zou wagen - werd door de hele VS uitgezonden op radio en televisie. Deze compositie, die pianisten die dit technisch monsterlijk uitdagende stuk aandurven eerbiedig "Rach 3" noemen, wordt wereldwijd geliefd en bewonderd.

'Benjamin Britten: Peace and Conflict' is een documentaire-drama geschreven, geregisseerd en geproduceerd door de Britse componist Tony Britten. De productie uit 2013 laat zie hoe Benjamin Brittens pacifisctische opvattingen gevormd werden, vanaf de jeugdige nieuwsgierigheid naar het communisme en het daaraan verwante pacifisme, tot de toenemende realisering dat politisering van de vredesbeweging, toentertijd een reactie op de fascistische dreiging, voor Britten niet het antwoord was. Het bracht de in Suffolk geboren componist uiteindelijk tot het 'pure' pacifisme, dat in vele van zijn composities verweven is, in bijzonder zijn wereldberoemde War Requiem, Op. 66. De jonge acteur Alex Lawther, bekend door hoofdrollen in diverse Netflix-series, neemt de rol van de jonge Britten voor zijn rekening. Volgens regisseur Tony Britten, overigens geen familie van de componist, is "het dramatische element absoluut een belangrijk onderdeel van het filmnarratief, omdat deze cruciale periode in het Brittens leven en zijn muzikale en emotionele ontwikkeling enkel in drama uitgedrukt kan worden". Peace and Conflict geeft een unieke en intieme kijk in Brittens leven en zijn verblijf op de Gresham's Public School in de jaren '20.

Louis Langrée dirigeert de Metropolitan Opera in een uitvoering van Bizets meesterwerk over de verleidende zigeunervrouw Carmen die geheel volgens haar eigen regels leeft. Als vrijgevochten vrouw belichaamt Carmen het verborgen verlangen van de 19de-eeuwse burger en vertegenwoordigt zij de vrijheid in leven en liefde. De componist creëerde met Carmen een femme fatale van bijna mythische allure. Onder de solisten in deze productie zijn Clémentine Margaine (sopraan), Roberto Alagna (tenor) en Alexander Vinogradov (bas). Opgenomen in de Metropolitan Opera Hall te New York in 2019.

Eímear Noone dirigeert het Deens Nationaal Symfonieorkest en koor in een spectaculair concert bestaande uit welbekende video game soundtracks van de afgelopen veertig jaar. Het concertprogramma toont de breedte en diepgang van het genre met onder meer werken van Nintendolegende Koji Kondo en DOOM-veteraan Mick Gordon, naast heel scala aan hedendaagse gamecomponisten waaronder Noone zelf. Op het programma staan onder meer soundtracks van Call of Duty, Final Fantasy, Assassin's Creed, Halo en World of Warcraft. Solisten zijn Tuva Semmingsen (mezzosopraan) en Christine Nonbo Andersen (sopraan). Opgenomen in het DR Koncerthuset te Kopenhagen in 2018.

Dit concert bevat een unieke muziekselectie uit filmklassiekers, van Sergio Leones iconische spaghettiwesters to de moderne maffiafilms van Francis Ford Coppola en cultfilms van Quentin Tarantino. Het Deens National Symfonieorkest en koor staan onder leiding van Sarah Hicks in de eerste concertuitvoering van originele soundtracks van componisten als Ennio Morricone, Nino Rota, Sonny Bono en Bernhard Herrmann. Solisten zijn Tuva Semmingsen (mezzosopraan), Christine Nonbo Andersen (sopraan), Hans Ulrik (saxofoon) en Mads Kjølby (gitaar). Opgenomen in het Koncerthuset te Kopenhagen in 2018.

Bachs geliefde en welbekende Mattäus-Passion (BWV 244) werd voor het eerst uitgevoerd op Goede Vrijdag in 1727 in de Thomaskirche te Leipzig. Door de eeuwen heen is het werk onderdeel geworden van de klassieke paastraditie. In deze uitvoering vanuit het Grande Auditório Gulbenkian te Lissabon staan het orkest en koor van de Fundação Calouste Gulbenkian onder leiding van de Zwitserse dirigent Michel Corboz. Solisten zijn Sandrine Piau (sopraan), Carlos Mena (countertenor), Vincent Lièvre-Picard (evangelist), Christophe Genz (tenor), André Baleiro (Christus) en Peter Harvey (bas).

Tsjaikovski's versie van Alexander Poesjkins Jevgeni Onegin, een van de meest iconische werken uit de Russische literatuur, bevat een gevariëerd en kleurrijk scala aan emoties. Het verhaal draait om een rusteloze, romantieke antiheld in de vorm van een Russische aristocraat, gevangen tussen conventie en lusteloosheid. Tsjaikovski's lyrische kwaliteiten komen optimaal tot uiting in deze opera, waarin het West-Europeze opera-idoom wordt omgesmolten tot een waar Russisch meesterwerk. De componist benadert op episodische wijze uiteenlopende maatschappelijke rangen en standen. Solisten zijn Peter Mattei (bariton), Larissa Diadkova (mezzo-sopraan), Elena Maximova (mezzo-sopraan) en Anna Netrebko (sopraan). Opgenomen in het Metropolitan Opera House te New York in 2017.

De Metropolitan Opera presenteert Puccini's "Amerikaanse" opera, gebaseerd op David Belasco's toneelstuk The Girl of the Golden West. Op het hoogtepunt van de Californische goldrush (1848-56) strijdt hoofdpersonage Minnie tegen de nodige tegenspoed om het hart te veroveren van de man van wie ze houdt. Alhoewel de eerste uitvoering in 1910 in New York veel publiciteit trok, verdween La Fanciulla del West enkele decennia uit het standaardrepertoire. Critici argumenteerden dat ondanks de aanwezige tradionele thema's, als opoffering en verlossing, de zetting van verhaal niet bevorderlijk was voor de geldende operaconventies. Daarnaast bevat het werk een uitzonderlijk moelijke partituur voor de vertolking van hoofdrol Minnie (sopraan) en is het verhaal voorzien van een 'happy end', in tegenstelling tot de dramatische afloop van Puccini's bekende opera's. Solisten in deze uitvoering zijn Eva-Maria Westbroek (sopraan), Carlo Bosi (tenor) en Oren Gradus (bas). Opgenomen in het Metropolitan Opera House te New York in 2018.